Zeven jaar

We maakten het voor dochterlief de afgelopen dagen wel héél erg spannend. Vanaf zondag mocht ze niet meer op haar eigen kamer komen in verband met de verrassing voor haar verjaardag. Samen met manlief sloot ze de bovenste etage af met een zelfgemaakt bord en een web van touwen.

Ze ging twee nachten bij haar broertje logeren, die dit een hele gezellige bijkomstigheid vond. Vanmorgen maakten we haar wakker en mocht ze eindelijk naar boven om haar cadeau te bewonderen. Ze was super blij met haar eigen bureau, waar ze nu samen met vriendinnen kan spelen, knutselen, bouwen met Lego, puzzelen en nog veel meer, zonder een broertje of zusje in de buurt om het gemaakte werk weer uit elkaar te halen. Beneden blies ze het kaarsje uit op de jaarring. Van haar broer en zus kreeg ze nog kleine cadeautjes voor in haar bureaulade.

Wie jarig is, trakteert en dat deed ze dan ook. Ze nam haar eigen verjaardagskroon mee naar school en genoot met volle teugen van alle aandacht. Ze vertelde de juf trots over haar bureau. Het leek de juf dan ook een prima idee om haar al huiswerk mee te geven, zodat ze flink aan de slag kan. Om deze grap kon ze smakelijk lachen.

Na het toezingen en het trakteren ging ik snel naar huis om een appeltaart te bakken, haar favoriet.

Om half vier kwam een lieve vriendin mee om te snoepen van de taart en schooltje te spelen op haar kamer.

Nu is ze officieel zeven jaar. 

De onderstaande foto van het afscheid op school na het trakteren, bracht me even terug naar drie jaar geleden. De dag dat ze achter de poort voor het eerst naar school ging. Morgen sta ik weer bij deze poort met zoonlief aan mijn hand, waarschijnlijk met een zakdoek in mijn andere hand. Zo cliché, maar wat gaat het allemaal ontzettend snel.