dinsdag 31 maart 2015

Bij de tandarts

Onze twee oudste boefjes brachten een bezoekje aan de tandarts voor de halfjaarlijkse controle. Voor ons middelste boefje was dit de eerste keer. Gewapend met zijn knuffel en zijn grote zus stapte hij de behandelkamer binnen. Zuslief bood aan om als eerste te gaan, zodat haar broertje kon zien wat de tandarts allemaal deed. Ook al vond ze het wat spannend, ze ging in de stoel zitten en deed haar mond flink open. Ze kreeg het ene compliment na het andere. Ze had prima gepoetst en geen gaatjes. Toen stelde ze de tandarts een vraag die al enige tijd dringend op haar lippen ligt: 'Tandarts, heb ik al een wiebeltand?'. Na wat voelen en wiebelen speelde de tandarts het spel mee en vertelde haar dat onderin haar mond een tand zat die een ietsiepietsie wiebelde. Helemaal trots kwam ze weer uit de stoel: 'Ik heb eindelijk een wiebeltand'.


Toen was het de beurt aan kleine broer. Toto, zijn knuffel, moest toch echt nog eerst. Ook Toto had zijn tanden keurig gepoetst. Onze boef durfde echter nog niet op de stoel te zitten. De tandarts kwam met een oplossing: bij mama op schoot. Hij ging keurig bij me op schoot zitten, maar hield zijn mond stijf dicht. Hij draaide zich om op de stoel en riep steeds: 'Nee, nee, tandarts, mama eerst' en 'mama knuffelen' en klampte zich aan me vast. Na allerlei trucjes uit de kast te halen (een televisiescherm, een nieuwe tandenborstel, een beloningsmuntje en zelfs Toto nog een keer) heeft de tandarts alleen kunnen zien, dat hij nog vier kiezen mist. Jullie begrijpen dat het onmogelijk was om hier zijn eerste foto bij de tandarts te maken. Zodra hij uit de stoel stapte, gaf hij de tandarts een handje en wuifde hij ze heel vriendelijk gedag. In de gang stond een automaat waar de boefjes hun beloningsmuntje in konden stoppen. Hier was zoonlief wel voor in.  


We hebben nu weer een halfjaar de tijd om hem voor te bereiden op het volgende bezoek.


zondag 22 maart 2015

Zo heerlijk rustig

Gisteren hadden we een drukke dag. We vierden maarliefst drie kinderverjaardagen. Reden genoeg om het vandaag eens rustig aan te doen. Terwijl de boefjes gisteravond heerlijk naar dromenland waren vertrokken, bouwden wij een Duplostad voor ze. Vanmorgen konden de boefjes hier in hun pyjama flink mee spelen.



Aan het einde van de ochtend zag de stad er zo uit:


Ondertussen verbouwden we de box voor babyboef. De plank is eruit gehaald en nu kan ze alles vanuit een ander perspectief bekijken. Toen babyboef naar bed ging, zagen de andere boefjes hun kans schoon en doken de box in. Er werd een tent gebouwd met kussens en dekens. Samen gingen ze hier boeken lezen. Nu moeten we boevenbroer er vooral op wijzen, dat hij hier niet in kan klimmen, als babyboef er ligt te spelen.


's Middags gingen we nog even naar het speeltuintje in de buurt voor de dagelijkse frisse neus en we haalden de boodschappen voor de komende week weer in huis. Het was een heerlijk rustige zondag.




woensdag 18 maart 2015

Maart knutselt in volle vaart

Wat is de maand maart tot op heden toch goed voor ons geweest. Onze boefjes genoten zichtbaar van het heerlijke weer buiten. Dochterlief kon weer de hele dag schommelen en ze had deze keer haar zonnebril nodig om tegen de zon in te kunnen kijken. Tja, en dan kun je de wereld het beste bekijken door een roze bril.


Eindelijk kon de zandbak ook weer open.


Niet alleen buiten werd het lente, binnen maakten winterse tafereeltjes plaats voor wat lentesfeer.


Dochterlief knutselt er lustig op los. Zo zien we een complete kuikenfamilie ontstaan.


Toen oma paasstukjes ging maken voor op tafel, kon dochterlief niet achterblijven. Samen met oma maakte ze voor ons dit prachtige exemplaar.






zondag 15 maart 2015

Badje rood

Afgelopen dinsdag had dochterlief aan het einde van de dag groot nieuws. Mijn zusje, neefje en nichtje waren zo lief om samen met dochterlief naar de zwemles te gaan.


Dit was een reden voor dochterlief om haar uiterste best te doen en haar zwemkunsten te tonen. Het harde werken werd beloond met een rode diploma. Na de start in het 'witte badje' mag ze vanaf volgende week naar het 'rode badje'. Ze was zo trots als een pauw.


Tegen iedereen die het maar wil horen vertelt ze nu, dat ze haar zwemdiploma heeft behaald. We hebben echter nog vijf badjes te gaan voor zwemdiploma A. Om dit te vieren maakten we een taart. Het werd een rode vis in het water.


zaterdag 7 maart 2015

Zo vader zo zoon

Op deze heerlijk zonnige dag gingen we met de boefjes het bos in. De laarsjes werden uit de kast getrokken en er moest natuurlijk een emmer mee, zodat de boeven konden verzamelen. Zoonlief zocht vooral alle "noten" uit het bos en kwam steeds met dennenappels op de proppen. Dochterlief ging net als haar moeder op zoek naar takken. Ze vond wel een enorme tak en sleepte hem een heel eind mee. Uiteindelijk besloot ze hem toch maar in het bos achter te laten.





Even werd het voor dochterlief heel spannend. In de tas hadden we wat broodkorstjes gestopt voor het kleinste boefje. Manlief maakte haar wijs dat we deze, net als Hans en Grietje, nodig hadden om de weg terug te vinden. Nu had haar zusje echter alles opgegeten. Gelukkig kende ze de grapjes van haar vader goed genoeg om al snel tot de conclusie te komen, dat we de weg ook zonder broodkruimels terug konden vinden.
Niet alleen de boefjes hadden veel plezier. Manlief voelde zich helemaal kind en deed gezellig mee met verstoppertje spelen en boom klimmen.





Het is echt "zo vader zo zoon", dat zie je wel. Onze kleine boef imiteert graag zijn grote zus en zijn vader. Alsof er nog niet genoeg gespeeld is, kunnen de boefjes na de wandeling nog even helemaal los in de speeltuin.



zondag 1 maart 2015

Sneeuwwitje op de fiets

Afgelopen vrijdag bracht dochterlief een vriendinnetje uit school mee. Dochterlief was geïntrigeerd door de wiebeltand van haar vriendinnetje. Na deze grondig bekeken te hebben besloten ze samen in de zandbak te spelen. Na twintig minuten kwamen ze samen binnen met in de hand van het vriendinnetje de tand. Na lang wiebelen was hij er eindelijk uit gegaan. We maakten er een speciaal zakje voor en de meisjes gingen snel weer terug naar de zandbak. Misschien kregen ze wel meer wiebeltanden als ze weer gingen scheppen (wat heerlijk toch die logica). Vanmiddag was het tijd voor het gezonde fruittussendoortje. Dochterlief wilde een appel die niet geschild mocht worden, niet in stukjes, zonder kaneel (normaal gesproken wil ze altijd "appel kaneel, zonder scheel"). Het vriendinnetje had haar de tip gegeven, dat wiebeltanden ontstaan door veel in appels te bijten.


Tijdens het opruimen van de vele vouwblaadjes, tekeningen en andere knutsels vind ik steeds vaker geschreven briefjes van dochterlief. Zo leuk om de eerste woordjes op papier te zien verschijnen.


Vanmiddag zette dochterlief nog een grote stap. Fietsen stond niet bepaald op haar lijstje met hobby's. Nog steeds fietst onze kleine Marianne Vos met zijwieltjes. Het liefst haalt ze haar loopfiets uit de schuur en scheurt ze daarmee rond. Lange tijd zag ze het nut van fietsen niet in. We hebben immers een bakfiets waarin je je ook heerlijk kunt laten rondrijden. Vandaag wilde ze op de grotere fiets zonder zijwielen aan haar nichtje laten zien, dat ze wel degelijk kon fietsen. Heel dapper besteeg ze de fiets en trapte ze er lustig op los. Helemaal stoer werd het toen papa heel af en toe de stang eventjes losliet. 


Laat maart maar flink zijn best doen om het zonnetje te laten stralen, zodat dochterlief de komende tijd nog flink kan oefenen.