donderdag 30 december 2021

Jaaroverzicht 2021

Het was me wel weer een jaartje. Helaas is het virus nog niet voorbij en was ook dit jaar thuisonderwijs aan de orde. Helaas liet mijn gezondheid ook te wensen over. Het begon met een ziekenhuisopname vanwege een (ander) virus, het verlies van een dierbare vriendin en een oom, een positieve testuitslag met het hele gezin in quarantaine en tot slot een ingreep aan mijn schouder en de nasleep met de revalidatietherapeut. Gelukkig zijn er ook heel veel mooie momenten waar we op kunnen terugkijken. Zo begon ik januari samen met de boefjes (helaas zonder manlief, die online een open dag dag moest doen) in een fantastisch boshuis in Friesland. We wisten dit jaar nog drie mooie plekken te vinden. In de zomervakantie verbleven we in een boshuis in de Ardennen (daar waar de auto overleed, slik) en een glampingtent op de Veluwe. In de herfstvakantie bezochten we de geweldige stad Mechelen in België. We zouden er bijna in deze lockdown naar terug gaan. We hadden een geldige bruiloft van ons nichtje. Heel veel leuke afspraken met vrienden en familie, dat zeker naar veel meer smaakt in het jaar 2022!!

Dan nu het jaaroverzicht van onze lieve boefjes. Allereerst natuurlijk onze liefste oudste boef.


Gisteren postte ik al een verslag over haar bakkunsten van het afgelopen jaar. Ze deed daarnaast nog veel meer! Ze was door naar de volgende ronde van de nationale voorleeswedstrijd. Het ging helaas ook online, maar ze deed het geweldig. De winst ging echter naar een ander kind, maar ze glom (net als wij) van trots. 
Van haar lieve juf in groep 7 kreeg ze haar voorlopig advies. Tranen van geluk vloeide rijkelijk. Deze lieverd had de afgelopen jaren zo enorm hard gewerkt en geknokt om er ondanks de dyslexie alles uit te kunnen halen. Ze had dit advies dan ook niet durven dromen. Ook dit jaar heeft ze in groep 8 de meester een aardig poepie laten ruiken met tienen voor verschillende spreekbeurten en topotoetsen. Ze kan nu ook gemakkelijker omgaan met haar dyslexie en wat dit allemaal betekent bij dictees, spellingopdrachten en alle andere toetsen. Het hoort er nu eenmaal bij en ze weet nu dat het niet aan haar ligt. Toch blijft de lat voor haarzelf hoog liggen en dat herken ik wel. In de eerste maand van het nieuwe jaar zal ze zich verdiepen in de middelbare scholen, al weet ze voor 100% al zeker naar welke school ze wil. Vorige maand viel het besef dat veel dingen voor de laatste keer zullen zijn. Bij de Sinterklaasviering zei ze bijvoorbeeld, dat dit de laatste keer zou zijn, dat ze op deze manier surprise zou vieren in een klas. Er zullen de komende maanden vast nog meer van dit soort momenten volgen. 
Het hoogtepunt voor dochterlief was het uitje met drie vriendinnen zonder ouderbegeleiding naar de Efteling. Ze heeft hier enorm van genoten. Gelukkig kreeg ik van enkele ouders een appje, als de meiden gespot waren. In het jaar 2022 zal ze de overstap naar de middelbare school maken. Ik geniet nog even een paar maanden van de drie boefjes tegelijkertijd op één plek.


Ons lieve boevenvriendje is ook weer een jaartje ouder en dat hebben we gemerkt. Steeds vaker probeert hij stoer te doen met zijn vrienden en moeten zijn zussen het regelmatig ontgelden. Onder deze stoere houding zit gelukkig nog een heel klein, zorgzaam hartje. 
Hij is alleen nog maar te vinden met een bal buiten of een gamecontroler in zijn hand. Zijn absolute hoogtepunt van dit jaar was dan ook het bezoek aan het stadion van zijn favoriete voetbalclub. Hij keek zijn ogen uit en komt nog dagelijks terug op feitjes, die hij in het stadion en het bijbehorende museum heeft opgedaan. 
Wanneer ik naar de hoogtepunten van ons boevenvriendje van het afgelopen jaar vraag, zijn dit zijn antwoorden:
* Het bezoek aan het stadion.
* Opa en oma die ESPN op hun tv hebben en waar hij alle wedstrijden van PSV (en meer) kan zien.
* Luilakken en buiten voetballen.
* Fifa 22, die hij gekocht heeft van zijn eigen geld.
Laten er geen misverstanden over zijn. Voetbal staat bij alles bovenaan.


Tot slot onze Pluis. Zoals jullie op de eerste foto in de collage zien, ben ik niet de enige geweest die het ziekenhuis dit jaar een paar keer van binnen zag. Pluis kreeg begin dit jaar na verschillende gehoortesten haar buisjes. De lieverd gaf geen kik en ze vond het eigenlijk allemaal best interessant. Nadat ze van de uitslaapkamer kwam, vond ze alle aandacht en onbeperkte ijsjes geweldig. Ze zou er zo weer naar terug willen. Later in het jaar volgden er weer onderzoeken, omdat het gehoor nog niet altijd opperbest blijkt te zijn. Ze ging zelfs door naar het audiotorium voor onderzoeken in een geluidsdichte cabine. Ook dit vond de dame allemaal best grappig om mee te maken. Het gehoor zit nu voor de dienstdoende KNO-arts op het  randje, net voldoende. Buisjes zouden opnieuw een optie kunnen zijn. We hebben uiteindelijk samen besloten om het voor nu even zo te laten. Wanneer we merken dat het gehoor weer minder wordt of dit uit testen blijkt, zullen er opnieuw buisjes geplaatst worden. Op school kreeg ze een mooie nieuwe plek met het 'goede' oor gericht naar de juf. We wachten het komende jaar weer af.
Na tweemaal een lockdown was eindelijk het grote moment daar. Dankzij een oplettende zwemjuf, mocht ze twee badjes versnellen en haalde ze haar zwemdiploma A. Ze mocht dit jaar kiezen welke sport ze wil beoefenen na het behalen van haar zwemdiploma. Aangezien dit even op zich liet wachten door de gesloten zwembaden, mocht ze al wat eerder beginnen. Pluis koos voetbal uit en ze doet voor haar oudere broer echt niet onder. Ook begon ze met gitaarles, al was de gitaar nog een maatje te groot voor haar. Nu Rock 'n Rollt ze graag op haar ukelele. 
Het afgelopen jaar heb ik een gewillig slachtoffer gevonden voor mijn fotografiefratsen. Pluis vindt niets te gek en heeft de grootste lol, wanneer we het huis hiervoor verbouwen en alles uit de kast halen. 
Haar optreden bij de online kerstviering op papa's schooltje was ook heel stoer. Ze zong het lied Droomland samen met een juf. 
De hoogtepunten volgens Fien van het afgelopen jaar:
* Popcorn in de buitenhaard laten knallen
* Gourmetten met Kerstmis
* Diner met haar beste vriendinnetje
* Cadeautjes uitpakken op mijn verjaardag en met Sinterklaas.

Haha, de meeste hoogtepunten volgens onze kleinste boef hebben vooral met eten te maken.

Het afgelopen jaar hebben we ook nog een gekoesterde wens in vervulling laten gaan. Aangezien we ons vooral in en rond huis moesten vermaken, besloten we de tuin aan te gaan pakken. De moestuin werd uitgegraven en er werd een overkapping gebouwd. Tijdens onze quarantaine konden we ons vermaken met 11 kuub zand, dat van de oprit naar de overkapping gereden moest worden. Ook de boefjes hielpen mee. We kozen prachtige tegels uit en in de zomer kon dan ook het eerste feestje hier gevierd worden. Ook kon de buitenhaard al aan en werd er popcorn gepoft en marshmallows geroosterd. We kijken nu alweer uit naar het voorjaar, wanneer we er weer kunnen zitten.








Nu was dit niet het enige project. Het afgelopen jaar heb ik ook weer een aantal handwerkprojecten afgerond. Ik laat deze in een nieuwe post zien. Ik leg morgen nog de laatste hand aan een handwerkproject voor zoonlief, dan heb ik hem nog net in 2021 afgerond. Ik zal ook antwoord geven op de vraag, waarom ik niets voor de verkoop maak en ik voorlopig toch in het onderwijs zal blijven ;) 













Onze oudste boef bakt

Onze liefste oudste boef vond het als kleintje al gezellig om cakejes en koekjes te bakken. Tot het moment waar ze met haar haar vast kwam te zitten in de mixer (oeps). Vorig jaar begon ze met het bakken van taarten en dit jaar is deze hobby verder uitgegroeid. Twee weken geleden maakte ze zelfs een taart in opdracht van haar tante voor de verjaardag van haar neef. Het is zo leuk om haar hiermee bezig te zien. Het is ook een uitstekende hobby om tijdens deze derde lockdown uit te oefenen. Zolang wij de eieren, meel, boter en alle andere ingrediënten blijven aanvoeren, slaat zij haar slag. Wij zijn steeds de gelukkige proevers en mogen daarna het slagveld in de keuken voor haar opruimen....

Dit leek me een mooi moment om hier eens enkele van haar prachtige bakkunsten te laten zien:

Een leeuwentaart die ze samen met haar nicht maakte:


Verjaardagstaarten voor haar kleine zusje:




Koekjes voor Pasen:


Haar eigen verjaardagstaarten:




Heel veel lekkers de afgelopen Kerstdagen (we eten er nog steeds van, hihi):



Dit waren de taarten voor speciale gelegenheden. Broerlief lust geen taart. Ze bakt regelmatig speciaal voor hem een stroopwafelcake zonder allerlei opsmuk. Tussendoor worden we erg verwend met allerlei andere baksels, die ze vindt in haar bakboeken. Voor haar verjaardag heeft ze weer twee nieuwe boeken toegevoegd aan haar collectie en nog niet alles is uitgeprobeerd. Elke avond zit ze steevast klaar voor de Cupcakecup en ze smult bij programma's als: Heel Holland Bakt en Baking Imposible.
Vanmiddag heeft ze een soezentoren op het programma staan, zodat we deze tijdens Oud en Nieuw met sterretjes kunnen laten knallen. Drie keer raden wie vanavond de keuken een grondige poetsbeurt zal moeten geven...








zondag 28 november 2021

Topdag

Vandaag werkten we hard om to-do-lijstjes af te werken: twee spreekbeurten, twee surprises, huiswerk voor de hele week, genoeg te doen dus. Het was er immers goed weer voor en zo is de rest van de week weer wat rustiger buiten de schooluren om. 

Gisteren konden we eindelijk een mijlpaal afstrepen. Even dachten we dat dit feest vanwege de nieuwe maatregelen niet door kon gaan, maar gelukkig bleek dit niet het geval te zijn. Kleine Pluis kon na twee lockdowns haar zwemdiploma-A in de wacht slepen. Om 4.30 uur stond ze al naast ons bed met de vraag of het al ochtend was en we ons klaar moesten maken voor dit moment? De spanning voor deze gebeurtenis was erg groot. Ze deed het fantastisch en ze was apetrots op haar prestatie, net als wij allemaal!




Onze boevenvriend had ook een geweldige dag. Hij wist met zijn voetbalteam te winnen van een eerste team en hij kreeg een rondleiding door zijn favoriete stadion. Hij had dit samen met zijn vader gekregen voor zijn 9de verjaardag. Ademloos keek hij rond en hij hoopte natuurlijk ook nog zijn favoriete speler te ontmoeten. Misschien kunnen jullie uit de foto's opmaken, wie dat is...








Na drie weekenden feestjes (familiefeest van onze oudste en middelste boef, kinderfeest van ons boevenvriendje en het tienerfeest van dochterlief) en deze activiteiten was het fijn om vandaag even niets te moeten, behalve alle schoolopdrachten.
Helaas kunnen de komende tijd veel dingen weer niet doorgaan, maar we zijn erg blij met al die leuke dingen, die nog wel door kunnen gaan. Misschien heb ik nu zelfs in de avonduren wat meer tijd om nog een blog te maken over de feestjes van de afgelopen weken, haha.












vrijdag 27 augustus 2021

Martelange

We hadden een heerlijke week vakantie in de Belgische plaats Martelange, een geweldig bosgebied in de Ardennen op nog geen vijf minuten afstand van Luxemburg. We genoten daar enorm van de rust en de mooie omgeving. Geen WiFi (volgens de kinderen hadden wij dit met opzet hierop uitgezocht), geen elektrische apparaten, zoals een televisie, magnetron, vaatwasser, waterkoker. Zelfs geen oven. Dat was volgens onze oudste boef nog het ergst, want dan kon ze niks bakken. We leerden hier dus ook echt onthaasten en dat hadden we nodig na weer een intensief schooljaar. De kinderen speelden veel spelletjes en spraken aan het einde van deze vakantie af, dat ze dit ook thuis vaker zouden inzetten in plaats van een iPad of spelcomputer. Al sluipt het er nu alweer stiekem in en lijken ze deze afspraak alweer te zijn vergeten.








We maakten wandelingen in deze omgeving, bezochten kastelen in Luxemburg, zwommen in een meer in de buurt en wandelden iedere ochtend naar het dorpje voor een ontbijt van streekproducten.










Op de terugweg konden we laten zien, dat we echt hadden leren onthaasten. Op anderhalve kilometer voor de grens met Nederland (16 kilometer voor Maastricht) kwam de auto stil te staan. Gelukkig wisten we op de vluchtstrook te komen en we belden de ANWB. Na drie kwartier kwam een vriendelijke Franstalige wegenwacht, die ons met de auto de grens over wist te zetten. We kunnen dus met trots stellen, dat we dit jaar werkelijk België zijn uitgezet. Helaas lukte het de ANWB niet om snel een vervolg te geven aan de eerste sleepactie. We hebben daar nog zeker 6 uur moeten wachten voor we vanaf de parkeerplaats verder geholpen konden worden. Jullie begrijpen vast, dat we hier niet erg blij van werden. Mijn lieve zusje besloot uiteindelijk om naar ons toe te rijden, zodat we de kinderen in ieder geval richting huis konden brengen. De auto is inmiddels naar de garage bij ons in de buurt gebracht en daar is helaas gebleken, dat het de laatste rit met deze auto is geweest. Bij de ANWB werd inmiddels duidelijk, dat de hulpverlening niet door de beugel kon. De volgende dag werd er een mooi goedmakertje thuis bezorgd. 



Al met al een avontuur waar we nog regelmatig aan terug zullen denken.












zondag 22 augustus 2021

Van zijn geloof gevallen...

Gisteravond was dan toch echt het moment aangebroken, waar we al een tijd tegenop hadden gezien. Drie jaar geleden (11 augustus 2018) vertelden we onze oudste boef het grote geheim van Sinterklaas. Nu was het de beurt aan ons boevenvriendje om hem te vertellen hoe de vork in de steel zat. Van de drie boefjes is hij degene, die het meest in de magie van dit feest geloofde. We vreesden daarom verdriet, ongeloof en misschien ook boosheid. Niet alleen wij waren hier bang voor, ook zijn beste vriend had dit soort reacties verwacht en had al laten doorschemeren, dat hij er voor zijn vriend zou zijn als het moment daar was. Hij was twee maanden eerder op de hoogte gebracht. We pakten het boek erbij dat we ook drie jaar geleden bij zijn zus gebruikt hebben. Haar naam met de datum stond in het boek genoteerd, dus hij was erg verrast dit tegen te komen in het verhaal. Manlief begon voor te lezen.


Langzaam maar zeker begonnen de spreekwoordelijke kwartjes te vallen. Geen verdriet, geen boosheid, maar net als zijn grote zus kwam er vooral gelach. Lachen om opa die aanbelde op Pakjesavond en zich snel uit de voeten moest maken in plaats van een Piet, lachen om de collega van papa die aan de telefoon belde als Sinterklaas, lachen om ons, omdat we moesten wachten tot ze sliepen om pakjes in de schoenen te doen. We haalden opgelucht adem. We keken samen nog even naar de vele foto's en filmpjes, ook van acteurs in het sinterklaasjournaal die hij nu aan hun stem herkende. Met weemoed keken we naar de foto's van zijn sinterklaastijd de afgelopen 8 jaren.










We beloofden hem dat we net als andere jaren gingen genieten van het kijken naar het Sinterklaasjournaal, dat hij nog steeds zijn schoen mocht zetten (en hij nog steeds mee zal zingen), dat er een pakjesavond zal zijn met pakjes voor zijn zussen en voor hem, dat we pepernoten blijven bakken en nog veel meer. Hij zag zelf nog een groot voordeel. Hij hoefde nu zijn best niet meer te doen om lief te zijn en mocht nu zelfs stout zijn, want de verhalen in boeken en films over de zak naar Spanje waren toch niet waar. Gelukkig heeft hij een grote zus, die van knutselen houdt, want aan alle surprise-toestanden moest hij nog niet denken. 
We zijn zeer benieuwd hoe hij zal reageren, als het straks in november zover is en een Sint hem zal begroeten. We zien nu al voor ons hoe hij hier bedenkelijk naar zal kijken. Tot die tijd heeft hij plechtig beloofd een goede Hulpsinterklaas te zijn voor zijn kleine zusje.