zondag 27 november 2016

Sint gezelligheid

Wat was het een spannend weekend voor onze boeven! Sinterklaas hield de gemoederen al enige tijd flink bezig hier in huis. Gisteren en vandaag konden de kinderen de gasten uit Spanje van dichtbij bewonderen.
De pret begon gisteren meteen na de "voetbaltraining" van zoonlief. De Goedheiligman bracht een bezoek aan de school van manlief. Met zo'n twintig andere kinderen zaten onze kleintjes braaf te wachten. Meteen bij de entree van de Sint wilde ons kleinste Pluisje hem wijzen op haar konijnenjurk, ook al vond ze "Klaasje" toch wel wat spannend. Alle kinderen kregen meteen een Pietendiploma, maar dat moest nog wel geldig verklaard worden. Door spelletjes te doen en opdrachten te vervullen konden ze stempels verdienen, waardoor het diploma officieel erkend zou worden.


Er werd dan ook driftig gekleurd, geklommen en gesnoept, want dat waren de belangrijkste Piet-vaardigheden. Toen onze boefjes bij Sinterklaas mochten komen, waren de oudste twee al zo gewend, dat ze best wat durfden te vertellen. Wat was ons mannetje blij met zijn cadeaus. Hij straalde van oor tot oor. Het was echt een heerlijke ochtend.








Die middag moesten we nog wat voorbereiden voor het familieprogramma van vandaag. Manlief deed een poging om het huis enigszins opgeruimd te krijgen, terwijl ik de boodschappen voor mijn rekening nam. Bij thuiskomst bakte ik met zoonlief een authentieke pepernotentaart. Ons manneke houdt zo van bakken. Als hij zelf maar niet hoeft te proeven...


De kindjes keken het Sinterklaasjournaal en de schoenen werden nog een keertje gezet. Manlief had bij het Sinterklaasjournaal gezien, dat Sinterklaas gedichtjes aan het schrijven was en er vliegtuigjes van vouwde. Hij maakte voor onze boefjes namens de man met de mijter een vliegtuiggedichtje.
Vanochtend was het al vroeg bal. De twee grootste boeven vonden het gedicht en weer een cadeautje. Het moest dus echt wel Sinterklaas zelf zijn geweest. De drie zorgenvriendjes vielen gelukkig goed in de smaak. Vooral de "piratenuil" (zo noemde hij zijn cadeautje) van zoonlief.
De boefjes keken enorm uit naar de komst van de ooms, tantes, neefjes en nichtjes. Rond half elf zat het huis vol en een half uurtje later werd er op het raam gerammeld. Drie vrolijke zwarte Pieten maakten met een aantal goed gevulde zakken hun entree. Niet alle kinderen geloven meer in het bestaan van de Goedheiligman, maar gelukkig speelden ze allemaal het spel goed mee. Alle kindjes werden door de geweldige Pietjes even in het zonnetje gezet. Er werd gezongen en gedanst, het was echt een feestje. De pepernotentaart viel goed in de smaak (vooral bij de liefhebbers van mega-zoet). De kinderen konden nog even heerlijk met hun cadeautjes en met elkaar spelen, alvorens de ooms thuis naar de finale van de Formule 1 wilden gaan kijken.






Voor ons ging het programma nog even verder. We vertrokken naar een feestje van een lief vriendje. Daar kon onze oudste boef heerlijk met de oudere meiden schooltje spelen, terwijl de kleintjes zich goed vermaakten met de Playmobil. Ook hier was het weer beregezellig.
Nog een week genieten we van alle Sintpret. Het maakt ons niet uit welke kleur de Pietjes hebben, als het maar gewoon zo gezellig blijft.









woensdag 23 november 2016

Sint spanning

De oude wijze man en zijn vrienden zijn ruim anderhalve week in ons land. Op de verjaardag van ons boevenvriendje meerde hij aan in Maassluis. Door het feestgedruis kregen de boefjes er die dag niet veel van mee. De dagen ervoor werd er om stipt 18.00 uur afgestemd op NPO3 voor het Sinterklaasjournaal. Zoonlief vond het verhaal al meteen erg spannend. Hij wilde niet kijken naar Pietje Puk (een klein en behendig pietje). De dagen erna riep hij steeds dat hij niet wilde kijken naar Dieuwertje Puk. Hij bedoelde hiermee Dieuwertje Blok of Pietje Puk. Gelukkig begon hij het toch wel leuk te vinden, nadat hij een paar keer verplicht met zijn zussen mee moest kijken. Ook op school kijkt hij het programma vrolijk met de klas mee.
Vorige week werden de verjaardagsslingers opgeruimd en werd het huis in sinterklaassfeer gebracht. Dochterlief nam de decoratie op de ramen voor haar rekening.


Op maandagavond kwam opa Piet op de koffie. Hij zag de tekeningen van dochterlief op het raam en ging zelf ook eens met de krijtstift aan de gang. Je kunt wel zien dat hij vroeger voor bordschrijven een tien verdiende ;)


Dochterlief keek de volgende ochtend wat raar op. Iemand had getekend bij haar tekening en papa en mama waren het niet....

Afgelopen zondag was het dan zover. Sinterklaas en zijn Pieten kwamen aan in ons dorp. Omdat het weer onstuimig was, werd hij onthaalt in het partycentrum bij ons om de hoek. Het was er binnen echter enorm druk. Op aanraden van een nichtje van manlief bleven we buiten staan. Zij wist ons te vertellen dat Sinterklaas en zijn Pieten met een koets zouden arriveren. Als we buiten zouden wachten, dan konden we hem rustig naar binnen zien gaan. Aangezien het droog was en de temperatuur oké, bleven we daar op hem wachten. Ons geduld werd beloond. Onze boefjes konden ze heel goed aan zien komen. Ze konden zwaaiden en handenvol pepernoten ontvangen.



Nadat ze hem buiten hadden begroet, wilden de boefjes snel weer naar huis. Het kleine zusje was bij haar vader thuis gebleven. Zij had een ander idee over de aankomst van Sinterklaas met de stoomboot. Thuis pakte ze het piratenschip van haar broer en besloot de stoomboot aan te vallen.


Inmiddels raakt ze gewend aan de man met de lange baard en roept ze naar iedere afbeelding 'Klaas' en vraagt ze om de haverklap om 'nootjes'. Zoonlief is niet dol op pepernoten. Hij heeft ze allemaal weggegeven aan zijn zussen, alleen de tumtumsnoepjes bewaarde hij voor zichzelf. De pepernoten lust hij dan niet, het bakken van deze kruidnootjes vindt hij wel geweldig. Er werd deze week al flink geoefend met het draaien en op de plaat drukken.




Naast de pietenmutsen met hun eigen naam, kwamen ook de andere verkleedspullen van de Sint tevoorschijn. Onze oudste boef vindt het nog steeds heerlijk om zich te verkleden. We hebben haar als Amerigo al flink horen hinniken en ook haar rol als Sint wordt serieus genomen. Zo werd haar broertje al in de zak gestopt om naar Spanje te sturen. 


Gelukkig mocht hij er snel weer uit en konden ze verder gaan met het inpakken van cadeautjes. Aankomend weekend staan er een gezellige sinterklaasfeestjes op het programma. Eens kijken of ze straks ook zelf iets durven te zeggen tegen de Sint en zijn Pieten. We houden jullie op de hoogte.














zaterdag 19 november 2016

Sam, Norbert en Floris

Onze boefjes zagen op Telekids dat de grote held van zoonlief een nieuwe theatershow had. Elke keer als de trailer van Brandweerman Sam redt het circus voorbij kwam, zei ons manneke dat hij daar heel graag nog naartoe zou willen gaan. Manlief had al eerder beloofd, dat hij met de kleinste boefjes naar deze voorstelling zou gaan. Vandaag leek het een ideale dag te zijn hiervoor. Het werd echt een feestdag.
Onze boevenzoon vindt het fijn om het programma van de dag in zijn hoofd te hebben. Een paar dagen geleden vroegen we hem of hij het leuk zou vinden om naar Brandweerman Sam te gaan. Hij was door het dolle heen. Het programma zou er dan als volgt uit komen te zien: eerst voetballen, dan naar de voorstelling, even op de koffie bij opa en oma en dan weer naar huis. Hier kon hij wel wat mee.
De grootste boevenzus was een tikkeltje jaloers op haar broertje en zusje. Zij zou met mij een minder spectaculair programma draaien: ballet, Intratuin en Albert Heijn. Dit contrast was niet goed voor haar humeur. Om haar wat op te fleuren, mocht ze in de ochtend met de mannen mee naar Kicks 'n Sticks, waar ze van haar broer filmpjes en foto's kon maken. Samen konden ze het spel "Kat en muis"  spelen en de afsluiting met de ballonnen kon ze ook samen met haar broertje doen. Het was weer een geslaagde, vermoeiende en vrolijke les.


Manlief nam daarna de twee kleinste boefjes mee naar het theater van Bergeijk:"De Kattendans". Gewapend met flinke lunchpakketjes reden ze rond het middaguur richting dit kleine plaatsje. Wat hebben ze van de voorstelling genoten. Ze hebben enthousiast zitten klappen en zingen. Er mocht ook worden gedanst, maar dat deden de boefjes liever zittend in hun stoelen.



Na afloop was er natuurlijk een meet and greet met Sam. Onze pantoffelhelden hadden geluk dat ze ook met de ondeugende Norbert op de foto mochten. Zodra ze de enorme figuren zagen, doken onze boefjes allebei meteen weg achter hun vader. Het viel niet mee om hier iets van een foto van te maken. Ook de circusdirecteur Bruno Perfecto liet zich nog even zien, terwijl alle kinderen lekker aan het smullen waren van de poffertjes, die werden aangeboden. Deze "toffertjes" (volgens zoonlief) gingen er goed in.




Het laatste grote onderdeel was een bezoekje aan opa en oma. We waren immers in Bergeijk, dus dat ging in een moeite door. De boefjes vonden het erg leuk om opa en oma even te zien, maar de meeste interesse ging toch uit naar hondje Floris. Na de eerste angstige reactie van Kleine Pluis, was het ijs snel genoeg gebroken. Er werd heerlijk gespeeld en de kleintjes waren het helemaal met elkaar eens: het is een lief hondje!
Tijdens het avondeten vertelde grote zus stoer, dat ze in de Intratuin een uil had geaaid. "Oh, ik heb hondje Floris geaaid", gaf broertje haar meteen terug. Hij raakte maar niet uitgepraat over zijn vrienden van vandaag: Sam, Norbert en Floris.









maandag 14 november 2016

Quality time

Alle feestjes zijn weer achter de rug. Gisteren hebben de boefjes heerlijk in hun pyjama kunnen spelen met alle gekregen cadeautjes. De basisschool van de boefjes kent voor vierjarige kleuters twee instroommomenten per maand, namelijk de eerste en de vijftiende van de maand. Zoonlief had dus nog precies één vrije dag, voordat hij officieel de grote stap gaat maken. Zijn twee zussen moesten zich wel melden op school en daarom hadden zoonlief en ik het rijk alleen. We besloten het er samen nog even van te nemen en bezochten dierentuin 'Dierenrijk' in Nuenen. Het was er helemaal niet druk. Zoonlief en ik konden de bezoekers die we tegenkwamen op twee handen tellen. We bezochten deze dierentuin al eerder bij betere temperatuur. Deze keer hadden we het voordeel, dat we alles goed konden bezichtigen en dat er zelfs tijd was om met de verzorgers van de dieren een praatje te maken. Zo kwamen we in de stal van de olifanten, die op dat moment nog gevoerd moesten worden. Zoonlief leerde en zag dat niet alleen het paard van Sinterklaas van wortels houdt, maar de olifanten ook.



De verzorgers vroegen hem waarom de olifanten zijn lievelingsdieren zijn. Zijn antwoord luidde: "Omdat ze mooi zijn en ze hebben een lange snurf (dit is geen typefout) en een dikke kont". Hier werd smakelijk om gelachen.
Op de route lag een aantal vogelkooien, waar je doorheen kon lopen. De vogels waren al aardig wat mensen gewend, dus ze gingen niet zomaar opzij. Zoonlief vond dit erg spannend en hij hing aan mijn broek om aan de overkant van de kooi te komen en we onze route weer te vervolgen.


Het werd een stevige frisse ochtendwandeling. Ons boevenvriendje had al helemaal door hoe de route ging en hoe hij deze kon aflezen. Voor sommige dieren was het te fris en die lieten zich niet zien.




Andere dieren vonden het gezelschap zo leuk, dat ze allerlei kunsten vertoonden om ons te imponeren. Zoonlief was zelfs wel een beetje jaloers op de ijsberen. Hij vond ze wel erg slim, dat ze in een warm zwembad gingen zwemmen. 


Bij het verlaten speeltuintje haalde zoonlief zijn lunchpakket tevoorschijn. De laatste tijd vindt hij dit erg interessant en hij neemt zijn trommeltje overal mee naartoe.


We bezochten nog de bruine beren, tijgers, leeuwen en wasberen. Toen kreeg ons mannetje het echt koud. Hij wilde alleen nog maar gedragen worden richting de uitgang.



We besloten ons nog even op te warmen in het centrum van Eindhoven. We dronken thee en aten een tosti in 'de Bulb'. Om 15.00 uur begon het te regenen en werd het tijd om weer naar huis te gaan. Morgen is het dan echt zo ver. Wat zullen kleine Pluis en ik hem gaan missen.
























zaterdag 12 november 2016

Wat een feestdag!

Wat een dag! Onze jarige boef stond vanochtend vroeg aan ons bed, helemaal jarig en klaar voor een echte feestdag. Zijn grote zus wilde hem natuurlijk meteen feliciteren. Zij kon immers ook niet wachten op alle festiviteiten, die vandaag zouden volgen.
Voordat we aan het ontbijt konden beginnen, moest er natuurlijk wel gezongen worden, een kaarsje uitgeblazen en een tweetal pakjes uitgepakt. Onze boevenzoon had zijn eerste Playmobile te pakken. Er zou vandaag nog veel meer volgen.
Na het voor zijn doen snelle ontbijt ging ons manneke met zijn vader en grote zus naar Kicks 'n Sticks. Dit is een soort voorbereiding op het echte voetballen. Spelenderwijs leren de jongens een heleboel. Super leuk, maar erg vermoeiend. Vaak ligt hij al halverwege de training uitgeput op de grond. "Ik ben echt kapot", of "ik ben zooo moe", zijn de wekelijkse opmerkingen. Dit keer moest hij wel extra zijn best doen, omdat zijn zus hem kwam aanmoedigen. Deze meer dan persoonlijke manier van coachen was hij nog niet zo gewend.
Na de voetbaltraining ging ik met de oudste boef naar de balletles, terwijl manlief thuis de honneurs waarnam. Met de twee kleintjes keek hij voor de buis naar de aankomst van de Goedheiligman in Maassluis. Alsof het allemaal nog niet spannend genoeg was. Gelukkig bleek alles goed te komen met de stoomboot en alle cadeautjes.
Daarna kon het feest beginnen. Wat zijn onze boefjes verwend. Ze konden haast niet wachten met het uitpakken van alle prachtige presentjes. Gelukkig kunnen ze morgen lekker een dagje bijkomen met hun nieuwe speelgoed. Het werd een fijne middag. De kinderen konden lekker een frisse neus halen buiten, binnen was het gezellig druk. Onze boeven hebben fijn kunnen spelen.
Een beetje vermoeid, maar meer dan voldaan ploften ze alle drie in hun bed. Daar wordt wat afgesnurkt op dit moment.

















donderdag 10 november 2016

Feestelijk afscheid

Drie en half jaar bezocht ons mannetje het kinderdagverblijf. Het eerste jaar was hij samen met zijn grote zus. Toen zij naar de basisschool ging, kwam zijn kleine zusje hem vergezellen. Vandaag werd het tijd om afscheid te nemen van zijn vriendjes, vriendinnetjes en lieve juffen. Gelukkig was het niet alleen maar een droevige gebeurtenis. Zijn verjaardag werd ook uitbundig gevierd.
Zijn feest begon direct bij binnenkomst bij de Berenclub. Dit is het klasje waar hij het laatste half jaar op donderdagochtend zat om alvast te wennen aan schoolse activiteiten. In de middag vierde hij zijn verjaardag- en afscheidsfeest bij de Wasberen, zijn eigen groep, waar ook zijn zusje zit.
Ons boevenvriendje gaf in de ochtend al aan, dat hij wel de kaarsjes van de taart ging uitblazen, maar dat hij geen taart ging eten. Hij had het hele verjaardagsritueel al bedacht.





Er kwam nog een grote verrassing voor ons vriendje. Een half jaar geleden moest hij afscheid nemen van zijn juf. Ze hadden echt een klik samen en ons boevenvriendje heeft nog héél vaak aan haar gedacht. Speciaal voor zijn laatste dag kwam ze op visite, zo lief!
Ook zijn kleine zusje feestte er lustig op los. Ze zong en klapte het hardst van allemaal. Ze was duidelijk trots op haar grote broer, die op de stoel mocht staan en cadeautjes en knuffels in ontvangst mocht nemen.
Na het uitdelen en opeten van de traktatie was het echt tijd om afscheid te nemen. Zoonlief wist dit op allerlei manieren uit te stellen (nog een extra knuffelrondje, speelgoed dat nog even op zijn plek moest, een schoen die niet aan wilde). Alle kinderen en de juffen gingen bij het grote raam staan om zoonlief uit te zwaaien. Gelukkig is het geen definitief afscheid. Zijn zusje speelt er nog anderhalf jaar en hij zal haar vast wel eens met ons ophalen of wegbrengen. 
De traktatierondes zitten er eindelijk op. Zijn echte verjaardag en het vieren met familie en vrienden volgt nog zaterdag. Daarna zal de rust wederkeren (oh nee, dan is de Sint weer in het land).












woensdag 9 november 2016

Eerste schooldag

Vandaag was het dan eindelijk zo ver: onze zoon mocht voor het eerst gaan oefenen op de basisschool. Vroeg in de ochtend maakten we hem wakker. Hij lag nog heerlijk in zijn bedje en hij wilde er ook echt nog niet uitkomen. "Ik ga morgen wel", zei hij stellig. Helaas voor hem kreeg de kleine boef geen uitstel.


Na een heerlijk rustig ontbijt wilde hij zelf zijn schooltas inpakken. Hij riep al een tijdje tegen iedereen, dat hij naar de school van zijn zus zou gaan. Hand in hand met zijn grote zus liep hij dapper het schoolplein over. Eenmaal binnen vond ze het helemaal niet leuk, dat ze haar broertje niet naar zijn nieuwe klas mocht brengen.


We mochten met de directeur mee naar de teamkamer, waar nog twee andere jongens aan hun eerste schooldag gingen starten. Zoonlief gaf keurig eerst de directeur een handje. Vriendelijke vroeg hij aan onze stoere kerel wat er op zijn schooltas stond. Dat was een makkelijke vraag. Daarop prijkt immers zijn held Brandweerman Sam.


Na de eerste kennismaking brachten we hem naar zijn klas. Ook nu gaf hij dapper zijn nieuwe juf een handje. Hij hing zijn jas aan het haakje met zijn plaatje, de papegaai.


We liepen met hem de klas in. Toen werd het voor hem ineens wel heel serieus. Hij ging aan mijn nek hangen en hij liet me niet meer los. Gelukkig wist de juf hem los te wrikken. Dat was meteen het moment om buiten het lokaal even een traantje weg te pinken. Na het vervolg van het gesprek met de directeur zagen we hem gelukkig al helemaal in zijn element.


Vanmiddag haalde ik de kleine man uit school. Volgens de juf was het goed gegaan met hem. Hij vertelde alleen dat hij een spelletje had gedaan. Hij had het vooral erg koud. Gelukkig wist ik hem weer warm te krijgen met een worstenbroodje op de bank en de open haard aan.
Morgen neemt hij afscheid op het kinderdagverblijf, zaterdag wordt hij vier. Wat een week voor hem (en voor ons allemaal).