dinsdag 30 juni 2020

Pluis is jarig

Al weken is ze aan het aftellen naar deze grote dag. Eindelijk is ze zes jaar! Gisteravond mocht ik haar nog één keer een hele dikke kus en knuffel geven als vijfjarige, om op haar verjaardag te onderzoeken of haar kusjes en knuffels anders aanvoelen. Kleine Pluis viel meteen in slaap, zodat ze snel jarig zou zijn. Er waren er echter twee, die het wellicht net zo spannend vonden. Toen ik de slingers ging ophangen, druppelden deze twee boeven weer naar beneden. Ze mochten met mij de kamer mee versieren. Wat vonden ze dit speciaal om te doen voor hun kleine zusje.

Vanmorgen of eigenlijk vannacht in onze ogen, hoorden we Pluis om 4.00 uur al door de gang sluipen. Ze ging naar het toilet en besloot toch terug naar haar eigen bed te gaan. Om 5.00 uur hield ze het niet meer en wist ze toch tussen ons in te kruipen. Om 6.00 uur had ze lang genoeg gewacht. Manlief en ik kleedden ons alvast aan en toen ook de andere boefjes wakker waren, gingen we naar beneden om haar te verrassen. Op tafel lagen haar cadeautjes klaar. Grote broer en zus hadden ook verschillende cadeautjes geknutseld en ingepakt op tafel klaargelegd. Pluis keek haar ogen uit, want wat waren het nu veel pakjes.



Na het openen van de cadeautjes was het tijd voor een ontbijt en wist ze zich snel aan te kleden om naar school te gaan. Op school werd haar feestje met de juf en de kinderen gevierd. Helaas mochten we er dit jaar niet bij zijn en ook een traktatie in de klas uitdelen mocht niet. Gelukkig hadden we hier wel een oplossing voor. De juf stuurde ons foto's van het feestje in de klas. We zagen haar zichtbaar genieten. Wat hebben we moeten lachen bij het zien van deze foto. Op en top Pluis, stralend in haar feestjurk, maar wel met stoere voetbalmuts. Wat ben je toch een heerlijk kind met een compleet eigen stijl.



Pluis vierde vandaag niet alleen haar verjaardag in de klas, ze mocht ook al proef gaan draaien in groep 3. Ze vond het geweldig, dat ook haar nieuwe juf haar alvast in het zonnetje had gezet. Nu kan ze al helemaal niet meer wachten om na de zomervakantie de overstap naar groep 3 te maken. 

Afgelopen week wist ik enkele Coronaproef traktaties te maken. Ik bakte enkele koekjes en versierde deze met glazuur. De koekjes werden afzonderlijk verpakt en vandaag gingen we een rondje maken om alle vriendjes en vriendinnetjes te trakteren. Stiekem was ik toch wel blij, dat het deze keer geen 30 traktaties hoefde te zijn. 



Thuis had ik voor Pluis nog een verrassing. Ik had haar lievelingsgebakje gehaald: echte Bossche bolletjes van Jan de Groot (Dé specialist in het maken van deze lekkernij). Pluis bracht er ook twee naar opa en oma, zodat die alvast een beetje mee konden vieren. Zij waren immers ook degenen, die boevenbroer en zus opvingen, toen Pluis geboren werd.



Nog een paar dagen slapen en dan zal ze met de familie nog een klein feestje vieren en de week daarna haar kinderfeest. Hierna kunnen we allemaal gaan genieten van de zomervakantie. Nog even geduld...











zondag 28 juni 2020

Naturalis

Drie maanden geleden zouden we met de boefjes naar Naturalis gaan tijdens een studiedag op de school van onze kindjes. Helaas gooide toen, je raadt het al, het Coronavirus roet in het eten. Vier dagen voordat we er naartoe zouden gaan, werd de lock-down aangekondigd. Ons eerste gezinsuitje moest dan ook dit geweldige museum worden. Vandaag konden we eindelijk een kijkje gaan nemen in dit fantastische museum na de renovatie. We kwamen er al een keer eerder, maar toen gingen we naar een Dino-expositie buiten in een tent.
We vertrokken al op tijd en konden zo nog een korte wandeling door Leiden maken. Een stad om zeker nog eens rustig naar terug te gaan.



Nu moesten we de tijd goed in de gaten houden, want vanwege de maatregelen hadden we een tijdslot gekregen. Op de weg terug van de binnenstand naar het museum beleefden we een spannend avontuur. De boefjes kregen trek en ik wilde uit mijn tas eierwafels voor ze pakken. Bij het openen van het pak en het uithalen van een wafel, scheerde aan de achterkant van mijn hoofd een zeemeeuw rakelings langs me heen en griste de wafel uit mijn handen. De boefjes waren erg onder de indruk. Ze wilden nog maar één ding en dat was zo snel mogelijk het museum in. 


Er zaten ook een aantal voordelen aan alle maatregelen. Vanwege het tijdslot en een beperkt aantal bezoekers, was het enorm rustig en konden we door de anderhalve meter afstand ook alles goed zien. Manlief en ik hebben, zoals jullie weten, een vitaal beroep en daarom mochten we tot 1 juli gratis naar binnen. Wat een geweldig initiatief van het museum!
Onze boevenvriend liep de eerste zaal binnen en raakte lichtelijk in paniek. Al die opgezette beesten om hem heen. We moesten hem eerst overtuigen, dat ze niet echt waren en niet achter ons aan konden zitten, zoals de meeuw. Hij hield zijn hand stevig in de mijne en zo liepen we de eerste zaal rond. Zijn grote zus wist hem af en toe even af te leiden met prachtige edelstenen en haaientanden. 


De meisjes genoten volop van al het moois, dat er te zien en te ontdekken was.






Ook kleine Pluis had even een zwaar momentje, toen ze tot het besef kwam dat alle dieren die in het museum stonden, dood waren gegaan en daarna hier terecht waren gekomen. Ze stelde allerlei vragen over hoe ze dan dood waren gegaan. Wie deden dat? Waarom gingen ze dood? Wie had ze naar het museum gebracht? Het hield maar niet op. Toen ze een dood hertje zag en een klein schattig opgezet beertje, werd ze hier wel even verdrietig van.


Nadat we haar konden vertellen, dat we nu juist het beertje konden zien en heel veel mensen en kinderen nu veel over hem kunnen leren, was ze weer gerustgesteld.
We hebben het gedeelte over 'Leven en Dood' heel vluchtig bezocht. Al stonden hier ook prachtige dieren. Ik vond dit contrast prachtig:


Tot slot gingen we naar de afdeling met de dinosaurussen. Enkele dino's waren nog oude bekende van de tentoonstelling drie jaar geleden. Kleine Pluis was erg onder de indruk.



Zoonlief vond ze ook prachtig, maar de geluiden en bewegende achtergronden maakten het spannend voor hem. Ik herinnerde hem aan de foto, die we drie en een half jaar geleden van hem maakten bij de T-Rex.


Op aandringen van zijn zus wilde hij nog wel een keer bij Trix poseren, als ik het maar zo snel mogelijk deed. Als een boer met kiespijn ging hij op dezelfde plek zitten. Hij wist niet hoe snel hij weer bij de T-Rex Trix vandaan moest komen, na het nemen van deze foto.


Zo grappig om te zien, dat interesses (en kinderen) zo snel kunnen veranderen. Nu maar hopen, dat ze vanavond in hun dromen niet al te veel over deze opgezette dieren zullen dromen. Ze hebben gelukkig ook erg genoten van al het mooie beeldmateriaal, de dieren en verhalen vertellende medewerkers.
Ze vonden het museum te gek en willen graag nog eens een keer terugkomen.



















zondag 21 juni 2020

Vaderdag

Een speciale post om de vaders in mijn leven in het zonnetje te zetten.

Als eerste natuurlijk manlief oftewel mijn partner in crime.


Wat mogen de boefjes zich gelukkig prijzen met een vader zoals hij. De liefste, grappigste, stoerste, coolste en gekste vader volgens onze oudste boef. Niets is deze papa te gek: samen voetballen (en soms invallen als trainer), samen fietsen, samen lekkernijen koken en bakken, voorlezen, coole bommetjes maken in het zwembad en nog veel meer. Onze oudste boef vindt het vooral heel grappig om hem op de bank soms in slaap te zien vallen. Samen nieuwe stoere dingen doen, zoals kanovaren, een skiles nemen, springen en klimmen van hoge dingen. Ze kan erg lachen om zijn grappen, al zijn ze soms wat flauw ;-)



Wat ons boevenvriendje van zijn vader vindt: hij is lief, leuk, hij is gewoon de liefste. Ik vind voetballen met papa het allerleukst en Fifa spelen op de Nintendo, vooral als ik win. Hij kan lekker eten koken en leuk met ons zwemmen. Hij maakt samen met mij graag grapjes. Hij is niet zo goed in serieus zijn. Hij kan ook niet zo goed verven en dingen repareren. Volgens zoonlief zouden we best wat filmpjes van hem kunnen maken voor 'Lachen om Homevideo's'. Hij kan ook niet zo goed op zijn billen zitten, net als ik.




Kleine Pluis vindt hem vooral heel lief en het leukste aan papa is volgens haar zijn grapjes. Ook zij vindt samen met papa iets bakken of koken erg leuk en het voorlezen uit het boek van 'De Gorgels'. Papa is goed in het nadoen van stemmetjes. Ik kan papa altijd de dikste knuffels geven. Pluis vindt het vooral erg leuk om papa voor de gek te houden, zoals de deur voor hem op slot doen, hem nat te spetteren als ze in bad zit of verstoppen voor papa. Papa is ook goed in snurken. Hij kan niet zo goed staartjes en vlechtjes maken, het is beter dat mama dat doet.




Niet alleen de boefjes zijn super blij met deze geweldige papa. Al moet ik soms tot tien tellen of diep zuchten, als er weer een plan bedacht is. Hij bedenkt de meest grappige en leuke activiteiten voor de boefjes, waar ik soms wat beren op de weg zie. Soms ben ik dan de boeman, die er even de rem op gooit of mopper, omdat de keuken ontploft is na zo'n leuke bakactiviteit met papa. Ik moet bekennen, dat ik de soms wat idiote plannen wel erg leuk vind en als ik dan zie hoe erg de boefjes hiervan genieten, dan weet ik dat ze er weer een fantastische jeugdherinnering bij hebben. Uiteindelijk is dat toch ons doel. De boefjes een onbezorgde jeugd geven, waar ze met heel veel plezier later aan terug zullen denken.

De volgende vader is mijn eigen vader. Helaas konden we hem vandaag niet bezoeken, maar dat maken we binnenkort een keertje goed. A.s. woensdag wordt hij 75 jaar, weer een mijlpaal. Het liefst wilde hij dit vieren met zijn kinderen, schoonzonen, kleinkinderen, broers en schoonzussen. Hij zou ons graag mee willen nemen voor een gezellig etentje bij hem in de buurt. De groep bestaat echter uit te veel personen en hij zal op zoek moeten gaan naar een ander moment. Wat baalt hij hier enorm van. Nu is deze hele Coronaperiode een grote straf voor hem. Hij is lid van zo veel verenigingen, waar hij nu helaas niet naartoe kan gaan.
Tsja, hoe zou ik mijn vader nu eens omschrijven..... Mijn vader is lief, grappig, actief, heeft een nuchtere kijk op de wereld, is eigenwijs, nieuwsgierig en een flirt, die niet vies is van een beetje aandacht. Mijn vader is van de generatie: 'niet lullen, maar poetsen'. Je kunt lang bij dingen stil blijven staan, maar wat heeft het voor nut. Je zou dit niet zeggen, als je bekend bent met zijn verzamelingen of moet ik zeggen documentatie ;-) Wie hem ook op Facebook als vriend heeft aangemeld, herkent dat veel beeldmateriaal gepaard gaat met veel ondersteunende teksten. Ik hoor jullie denken, maar Franny wat is dit dan? Ik beken, ik deel deze eigenschap. Net als de eigenschap, dat we niet altijd even attent zijn. We willen het graag zijn, maar vergeten nog wel eens een verjaardag, een kaartje of te reageren op voorbijkomende berichten. Mede namens mijn vader; onze welgemeende excuses daarvoor.
Mijn vader heeft enorm veel hobby's. Ik hoop dat ik ze allemaal weet te benoemen: fietsen, genealogie, zingen (oh, wat schaamden we ons, als hij uit volle borst boven iedereen uit torende met zijn stem), schaken, heraldiek. Daarnaast is hij ook creatief, hij schrijft artikelen, fotografeert daarbij en kan prachtig tekenen. Zo tekende hij bijvoorbeeld onze geboortekaartjes, maar ontwierp hij ook de vlag van ons dorp. Ook is hij de meest trouwe volger van dit blog. Alles wordt gelezen en vaak ook voorzien van een leuke en/of grappige opmerking. Ik zal deze reacties toch eens een keer op gaan slaan, want hoe leuk is het voor de boefjes om dat later ook terug te lezen.



Tot slot mijn schoonvader. Wat heb ik het daar mee getroffen. Een hele lieve, zachtaardige, behulpzame, altijd lachende en soms een tikje emotionele man. Ook hij heeft heel wat hobby's, zoals: zijn liefde voor vogels, alles wat groeit en bloeit in de tuin, hier en daar wat klussen en de zorg voor zijn familie. 
Afgelopen woensdag vierden we zijn 85ste verjaardag. De kinderen waren al dagen in de weer met teken-en knutselmaterialen om een bescheiden feestje voor hem te maken. Vandaag volgde nog een grote verrassing, want ook hij kon dit jaar zijn verjaardag niet vieren met al zijn familie om zich heen. Samen met mijn schoonzus, zwager, nichtjes en aangetrouwde neven organiseerden we een high tea in zijn prachtige tuin.  


Inmiddels heeft ook hij met zijn 85 jaar een prachtige mijlpaal bereikt. Helaas merkt hij ook, dat met het groeiende aantal levensjaren, ook enkele gebreken komen. Zo ondergaat hij een aantal behandelingen voor zijn ogen en gaat alles niet meer in het tempo, waarin hij het graag zou willen. Ondanks alles zien we hem vaak genieten in zijn tuin en tussen zijn vogels, kippen en bij zijn vissen. Ook kan hij smakelijk lachen om al de ondeugende streken van zijn kleinkinderen, maar ook de prachtige momenten waar hij naar uitkijkt, zoals de bruiloften van zijn kleindochters en bijna de komst van een achterkleinkind. Wat hopen we nog vele jaren zo van elkaar te kunnen genieten! 
Ik kwam er bij het schrijven van dit blog achter, dat ik helemaal geen digitaal fotomateriaal van mijn schoonvader heb uit zijn jonge jaren. Mochten er mensen zijn, die dit wel hebben, dan houden we ons aanbevolen.

Met héél veel trots kan ik zeggen, dat ik superblij ben met deze drie mannen (naast mijn boevenvriendje) in mijn leven. Proost op nog heel veel mooie Vaderdagen.