Naturalis

Drie maanden geleden zouden we met de boefjes naar Naturalis gaan tijdens een studiedag op de school van onze kindjes. Helaas gooide toen, je raadt het al, het Coronavirus roet in het eten. Vier dagen voordat we er naartoe zouden gaan, werd de lock-down aangekondigd. Ons eerste gezinsuitje moest dan ook dit geweldige museum worden. Vandaag konden we eindelijk een kijkje gaan nemen in dit fantastische museum na de renovatie. We kwamen er al een keer eerder, maar toen gingen we naar een Dino-expositie buiten in een tent.
We vertrokken al op tijd en konden zo nog een korte wandeling door Leiden maken. Een stad om zeker nog eens rustig naar terug te gaan.

Nu moesten we de tijd goed in de gaten houden, want vanwege de maatregelen hadden we een tijdslot gekregen. Op de weg terug van de binnenstand naar het museum beleefden we een spannend avontuur. De boefjes kregen trek en ik wilde uit mijn tas eierwafels voor ze pakken. Bij het openen van het pak en het uithalen van een wafel, scheerde aan de achterkant van mijn hoofd een zeemeeuw rakelings langs me heen en griste de wafel uit mijn handen. De boefjes waren erg onder de indruk. Ze wilden nog maar één ding en dat was zo snel mogelijk het museum in. 

Er zaten ook een aantal voordelen aan alle maatregelen. Vanwege het tijdslot en een beperkt aantal bezoekers, was het enorm rustig en konden we door de anderhalve meter afstand ook alles goed zien. Manlief en ik hebben, zoals jullie weten, een vitaal beroep en daarom mochten we tot 1 juli gratis naar binnen. Wat een geweldig initiatief van het museum!

Onze boevenvriend liep de eerste zaal binnen en raakte lichtelijk in paniek. Al die opgezette beesten om hem heen. We moesten hem eerst overtuigen, dat ze niet echt waren en niet achter ons aan konden zitten, zoals de meeuw. Hij hield zijn hand stevig in de mijne en zo liepen we de eerste zaal rond. Zijn grote zus wist hem af en toe even af te leiden met prachtige edelstenen en haaientanden. 

De meisjes genoten volop van al het moois, dat er te zien en te ontdekken was.

Ook kleine Pluis had even een zwaar momentje, toen ze tot het besef kwam dat alle dieren die in het museum stonden, dood waren gegaan en daarna hier terecht waren gekomen. Ze stelde allerlei vragen over hoe ze dan dood waren gegaan. Wie deden dat? Waarom gingen ze dood? Wie had ze naar het museum gebracht? Het hield maar niet op. Toen ze een dood hertje zag en een klein schattig opgezet beertje, werd ze hier wel even verdrietig van.

Nadat we haar konden vertellen, dat we nu juist het beertje konden zien en heel veel mensen en kinderen nu veel over hem kunnen leren, was ze weer gerustgesteld.

We hebben het gedeelte over 'Leven en Dood' heel vluchtig bezocht. Al stonden hier ook prachtige dieren. Ik vond dit contrast prachtig:

Tot slot gingen we naar de afdeling met de dinosaurussen. Enkele dino's waren nog oude bekende van de tentoonstelling drie jaar geleden. Kleine Pluis was erg onder de indruk.

Zoonlief vond ze ook prachtig, maar de geluiden en bewegende achtergronden maakten het spannend voor hem. Ik herinnerde hem aan de foto, die we drie en een half jaar geleden van hem maakten bij de T-Rex.

Op aandringen van zijn zus wilde hij nog wel een keer bij Trix poseren, als ik het maar zo snel mogelijk deed. Als een boer met kiespijn ging hij op dezelfde plek zitten. Hij wist niet hoe snel hij weer bij de T-Rex Trix vandaan moest komen, na het nemen van deze foto.

Zo grappig om te zien, dat interesses (en kinderen) zo snel kunnen veranderen. Nu maar hopen, dat ze vanavond in hun dromen niet al te veel over deze opgezette dieren zullen dromen. Ze hebben gelukkig ook erg genoten van al het mooie beeldmateriaal, de dieren en verhalen vertellende medewerkers.

Ze vonden het museum te gek en willen graag nog eens een keer terugkomen.