Kikker zonder vriendjes

Zondagochtend hebben onze boeven zo hun vaste rituelen: even bij ons in bed televisie kijken, lekker in pyjama naar beneden en een gekookt eitje bij het ontbijt. Vandaag wilde manlief mij een relaxte ochtend gunnen. Hij stelde voor om de kindjes mee te nemen naar Kikker. Deze groene held kwam zelf zijn eigen boekjes voorlezen en een stukje zingen. De oudste boef had een ander idee in haar hoofd. Zij wilde heel graag met mij een mega grote tekening maken. Eigenlijk waren de andere boeven het er niet mee eens, maar die vertrokken samen naar het theatertje van Oisterwijk.

In het theatercafe vond ons kleinste meisje het geweldig in de draagzak. Ze riep meteen:"Kikker!" Onze boevenzoon was aanvankelijk erg enthousiast. Hij vroeg wel meteen waar de andere vriendjes waren. Waar is Varkentje? Waar is het konijn (hij bedoelde Haas)? Waar is Eend? Waar is Rat? Het antwoord van zijn vader, dat Kikker er toch was, bleef voor hem onvoldoende. Hij luisterde zo goed mogelijk naar Kikker, maar klimmen op de stoel voor hem was misschien net iets interessanter. Zodra Kikker begon te zingen, waren ze helemaal onder de indruk. Na afloop bleek manlief de enige die stoer genoeg was om de groene held een high five te geven.

De appel carnaVALT niet ver van de boom

Laat ik het maar eerlijk bekennen: ik heb niets met Carnaval. Natuurlijk ga ik volgende week met de boeven even sfeer proeven, maar niet meer dan strikt noodzakelijk.
Vandaag vond ik het dan ook niet zo erg, dat manlief aanbood om met de oudste boefjes kindercarnaval te gaan vieren. Ik kon heerlijk thuis met onze kleinste spruit aanrommelen. Een prima plan, dacht ik zo.
Onze oudste boef is dol op verkleden. Ze wist ook meteen haar outfit voor vanmiddag: de sneeuwwitte bruidsjurk. Dolenthousiast trok ze haar kleren aan. Manlief zocht ook snel een enigszins carnavalesk kostuum, maar onze zoon zag verkleden niet zitten. Voor de foto wilde hij wel even de bruidegom zijn naast zijn grote zus, maar daarna vloog het jasje zo snel mogelijk uit.

Het werd een middag met wisselend succes. Het carnavalsfeest was fantastisch georganiseerd, de spelletjes waren erg leuk, er was veel lekkers en voor de kinderen was er een geweldig optreden van Roodkapje en haar muzikale boswachters. Dochterlief vond al snel een hoop lieve vriendinnetjes, waar ze de hele middag plezier mee heeft gemaakt.

Zoonlief vond het helemaal niks. Hij heeft de hele tijd bij zijn vader gehangen. Na verschillende enthousiaste pogingen om er toch wat van te maken besloot papa dat hij onze kleine "partypoeper" beter naar huis kon brengen. Ik snapte mijn kleine boef heel goed.
Dochterlief kwam echter zingend thuis. Gelukkig is ze nog niet helemaal tekstvast, want de carnavalskrakers blijven bij haar wel hangen. Haar versie luidde:"Het is feest met die kale....".

Duivelse darm II

Een paar maanden geleden kwam ik met mijn duivelse darm terecht bij de EHBO. Ik kwam in een wereld van bloed prikken, onderzoeken en controles. Geen feest, dus. Na een paar weken dacht ik dat het de goede kant op ging. Op 6 januari vertelde de MLD-arts dat mijn bloedwaarde aangaf dat het helaas nog niet rustig was. Hij wilde nog vier tot zes weken extra bloedcontroles uitvoeren en hopen dat het dan beter zou gaan. Vorige week kreeg ik echter koorts en laaiden de krampen weer op. De arts besloot eerder in te grijpen en een vervolgonderzoek te doen. Ik mocht weer een dag inchecken in mijn Jeroen Bosch-hotel.
De dag ervoor moest ik beginnen met het drinken van het meest afgrijslijke spul.

Daarna mocht er vanaf 8.00 uur niet meer gegeten worden. De volgende ochtend mocht ik me weer vroeg melden. Om 8.15 kreeg ik negen elektroden opgeplakt en een soort walkman om.

Vervolgens speelden zich er allerlei James Bondachtige taferelen af, waarbij ik een capsule met een verborgen camera moest inslikken.

Deze videocapsule stuurt beelden naar het kastje, die vervolgens door de arts bekeken worden. Na dit alles mocht ik me 12 uur op de dagverpleging bezighouden (lang leve boeken, haakspullen en een IPad met Netflix). Het enige dat ik in de gaten moest houden, was de tijd. Om het uur moest ik een glas koud water drinken om de camera weer even te laten schrikken. Na 31 uur kreeg ik gelukkig weer een heerlijk driegangenmenu...

Om 20.30 uur werd ik losgekoppeld en mocht ik met de camera naar huis. 

Vandaag hoopte ik me wat fitter te voelen, maar dat bleek een naïeve gedachte. Er waren immers alleen nog maar onderzoeken geweest en nog geen behandeling. De videobeelden zijn vandaag naar de arts gegaan. Hij gaat de 12 uur film bekijken. Vervolgens volgt er op 4 februari een intern overleg (er valt heel wat te vertellen over mijn darmstelsel) en uiteindelijk krijg ik over drie weken te horen wat de uitslag van alle onderzoeken is. 

Verrassende voorstellingen

Onze oudste dochter is dol op voorstellingen. Als haar vader een werkzondag op school heeft, dan gaat ze als regie-assistente met hem mee. In juni spelen de leerlingen van de school van manlief de voorstelling "De klokkenluider van de Notre Dame". Om inspiratie op te doen, gingen vader en dochter samen op pad. Theatergezelschap Opus One speelde een prachtige versie van dit heftige stuk in De Leest in Waalwijk.
De boeven hebben zich geweldig vermaakt. Het kleine ensemble zong, speelde en danste de sterren van de hemel. Ademloos zat dochterlief te kijken en te genieten. Vol grote verhalen kwam ze thuis. Ik hoop dat ze nu inspiratie genoeg hebben opgedaan voor de volgende repetitiezondag.

Zoonlief wilde ook wel weer een keer met papa naar een voorstelling. Hij was enigszins teleurgesteld, toen hij hoorde dat hij niet mee mocht naar de klokkenluider. Daar wist manlief wel wat op. De volgende dag gingen de mannen samen naar Uden. Daar kwamen de sprookjesfiguren van uit het Sprookjesbos op visite om daar de nieuwe Sprookjesboom-musical te spelen. Onze stoere kerel vond het wel erg spannend. Binnen vijf minuten zat hij al bij zijn vader op schoot. Toevallig kwam hij ook nog een vriendje tegen. Na afloop konden ze heerlijk even rennen, springen en spelen.
Zijn peettante woont sinds kort in Uden. Daar konden de mannen mooi nog even het huisje bewonderen.

Vandaag hadden we even een lazy sunday. De boeven speelden de voorstellingen naar hartelust na, af en toe geholpen door fragmenten op "You Tube".

Slapende superheld

De afgelopen tijd zijn we met ons kleine mannetje de strijd aangegaan. In de avond lag hij vaak tot laat te kletsen, te spelen met de deurtjes van zijn bed of ander speelgoed dat van beneden naar boven werd verplaatst. We hoorden regelmatig de deur van zijn kamer zachtjes opengaan. Hij warmde alvast ons bed op of hij schoof midden in de nacht zijn vader opzij om bij ons te komen liggen.

In de middag wilde meneertje ook niet meer slapen in zijn eigen bed. Hij wilde rusten op de bank of in ons bed. Hij probeerde er met allerlei smoesjes onderuit te komen, maar hij hield het vaak niet vol om wakker te blijven.

Hij heeft de strijd nu opgegeven en doet 's middags tegelijk met zijn kleine zusje een hazenslaapje. Zijn superheld brandweerman Sam moet immers ook goed uitgerust zijn voor alle avonturen. Zoonlief valt nu 's middags in slaap in zijn favoriete rol. De helm gaat mee naar bed en als een vermoeide superheld gaat hij alle gevaren in zijn dromen trotseren.

It's my birthday

Gisteren telde ik er op de kalender weer een jaartje bij. Ik denk dat ons oudste boefje het veel spannender vond dan ik. Ze wist al precies welke kleding ze op mijn verjaardag aan ging trekken en ze hing deze de avond ervoor al klaar. Met manlief was ze maandag na school op pad geweest voor mijn verjaardagscadeau. Manlief probeerde tevergeefs duidelijk te maken, dat het een verrassing voor mij zou moeten blijven. Ze hield het vol tot diezelfde avond bij het avondeten. De afgelopen drie dagen moest ik even toneelspelen en al haar versprekingen en gedeelde geheimen stilhouden.
Gisterochtend om half zes stond het eerste boefje al aan ons bed, snel gevolgd door het tweede boefje. Zoonlief besloot zijn grote zus wakker te maken om de cadeautjes te geven. Volgens zoonlief was niet alleen ik jarig, maar hijzelf ook. Hij besloot dan ook zijn eigen geknutselde werk van het kinderdagverblijf open te maken. De boefjes zijn op school flink in de weer geweest met verf, plak, scharen en stiften.

Manlief en onze oudste boef hadden samen ook een bonnenboekje gemaakt. In het boekje zaten kaarten, die ik gedurende het jaar éénmalig kan inzetten. Samen hadden ze de grootste lol gehad om grappige bonnetjes te bedenken. Ook de kaart dat dochterlief haar kamer zal opruimen kwam ter sprake. Ik vond dit een topcadeau. Eigenlijk vond ze dat ik die kaart niet meer kon inzetten, omdat ze maandag met hulp van haar vader de kamer al had opgeruimd.

Na het ochtendritueel om iedereen weer op tijd op de juiste school te krijgen, werd ik in de klas ook nog flink verwend. Mijn lieve collega had slingers met de kinderen gemaakt en opgehangen, de vlag hing uit voor ons lokaal en de kinderen hadden allemaal een tekening gemaakt.

Ik haalde de boefjes op tijd van het kinderdagverblijf, want volgens dochterlief mocht ik niet heel laat thuis komen voor het grote cadeau. Al een paar dagen was ze van mening dat we op mijn verjaardag toch wel frietjes van de grote gele M konden halen. Ze vond het anders ook niet eerlijk dat we alleen naar de gele M gingen op de terugweg van vakantie. Aangezien het een ' gewone' werkdag was, reed ik met de kleinste boefjes door de Mc Drive. De boefjes hebben er enorm van gesmuld en de plastic prulbrillen waren een groot succes.

Bij thuiskomst stond mijn cadeau helemaal geïnstalleerd op het aanrecht. Al enkele jaren stond hij op mijn verlanglijstje.....

Hoera, een Quooker (even voor mijn vader, een kraan waar kokend water uitkomt en ja hij is kidsproof :). Daar ga ik de komende jaren héél veel plezier van hebben, dank je wel boeven!

Goudlokje

Ons kleinste boefje is weer een ervaring rijker. Gisteren werden haar eerste lokken door een enorm lieve kapster (mijn zusje) geknipt. Haar grote broer ging eerst. We wisten hem af te leiden met de Ipad. Hij is niet zo dol op al dat gedoe met zijn haren: kammen, wassen en knippen. Zodra hij de eerste pluk zag vallen, raakte hij even in paniek. Gelukkig zat hij al snel in zijn aflevering van 'Brandweerman Sam' en kon de rest van zijn bos haar worden gekortwiekt. Zijn zusje keek even de kunst af en daarna wilde ze dezelfde kapmantel om en ze kreeg een spiegel en een kwast. Hier wist ze wel raad mee.

Het eerste plukje werd bij elkaar geraapt en net als het eerste plukje van oudste en middelste boef in het 'Ikke-boek' geplakt met een foto, als bewijs dat lieve tante altijd hun haren knipte.

Hollen of stilstaan

Het was weer een heerlijk rustige zondag. Na een uitgebreid ontbijt en spelen in pyjama's ging manlief zijn eerste ronde van het nieuwe jaar hardlopen. Al eerder deed hij mee aan verschillende marathons. De afgelopen tijd kwam het er helaas niet vaak van. Wij besloten met hem mee te fietsen. Het was soms nog best lastig lopen met onze oudste boef erbij. De bruggen over het kanaal waren een hele klim voor haar. Het werd een goede intervaltraining, want de heuvels af moesten natuurlijk geracet worden.

Ons kleinste boefje zat bij mij voor op de fiets. Het liefst wilde ze zelf sturen en probeerde ze mijn handen van het stuur te manoeuvreren. Wanneer ik dochterlief aanmoedigde op de brug riep ze steeds: "go, go, go".

Zoonlief zat in de fietsstoel achterop. Hij vond het even interessant en wilde vooral van zijn vader en zus winnen. Wanneer dochterlief versnelde, zei hij steeds: "Ze gaat er vandoor". Uiteindelijk gaf hij het op en voelde ik zijn hoofd in mijn rug prikken. Hij besloot een dutje te doen.

Terug naar de kust?

Wat was het vandaag weer wennen aan het dagelijkse ritme. De hele vakantie kruipen de boefjes al rond half zes, zes uur bij ons in bed. Vanmorgen moesten we ze wakker maken. Ze hadden nog niet veel zin om weer naar school te gaan. Na een dag hard werken is het extra genieten om de onderstaande foto's, die ik gemaakt heb tijdens onze standwandeling afgelopen woensdag, nog een keer te bekijken.

Plopperdeplop

Tijdens onze korte vakantie aan de Belgische kust brachten we een bezoek aan het land van Gert Verhulst. Ik bedoel natuurlijk Plopsaland de Panne. Bij de ingang troffen we meteen Bumba, de clown. Thuis roept ons kleinste boefje bij het zien van deze clown op de televisie zijn naam. Nu hij een blik in de kinderwagen wierp, moest ze echter erg hard huilen. Toch best spannend om hem zo in levenden lijve te ontmoeten.

De boefjes konden in Mayaland klimmen, klauteren, glijden en zich verstoppen in het ballenbad.

In het park kwamen we natuurlijk een heleboel bekende Studio 100-figuren tegen.

Er werden ook verschillende attracties getrotseerd. Zo gingen manlief en oudste boef samen in de zweefmolen.

Steeds al zij voorbij kwamen, begon ons kleinste boefje van enthousiasme te gillen.

Ik mocht samen met dochterlief in de Mega Mindy Jetski. Wat hoopte onze dochter enorm dat ze haar vader en broertje nat zou maken, die langs de kant naar ons keken.

Onze oudste boef hield goed in de gaten of we alles van het park gezien hadden.

Haar hoogtepunt was het zien van het kasteel uit de serie 'Prinsessia'. Helaas konden we het kasteel van binnen niet bekijken. Het bleek een restaurant te zijn, waar je voor moest reserveren. 

In de rij voor onze laatste attractie viel onze boevenkerel in slaap. Gelukkig werd hij tijdens het ritje op de tractor van Boer Boris toch nog wakker. Dat was wel een mooi moment om terug te keren naar ons vakantiehuisje. Hij had alleen de K3-meisjes niet gezien, zei hij bij het verlaten van het park. In de auto hebben we daarom de nieuwe cd maar voor de 10.000e keer opgezet.