Kamperen

Het zag er al een tijdje naar uit, dat we deze zomer niet naar het buitenland zouden trekken om daar vakantie te vieren. Het leek me daarom slim om een stevige tent aan te schaffen, zodat we in ieder geval in eigen land zouden kunnen kamperen. Een lieve vriendin stelde voor om hun minicamping bij de boerderij van haar ouders te komen bezoeken, zodat onze boefjes met hun meiden konden spelen. Dat leek ons een uitstekend plan.

Manlief is niet zo'n kampeerder en zeker niet handig met het opzetten van een tent. Vandaar dat we eerst de tent een keertje in onze eigen tuin wilden testen. Het bleek gelukkig geen hele ingewikkelde opgave. Met wat eenvoudige aanwijzingen had manlief in een paar uurtjes de tent enigszins acceptabel staan. Onze boefjes vonden het geweldig om in de tent te spelen. Tijdens een eerste rondleiding door onze enorme tent trok ons boevenventje aan de binnentent, waardoor deze direct sneuvelde. Ik dacht eerlijk gezegd dat het aan de manier van tentenbouwen van manlief lag, maar dat bleek toch niet het geval. Met wat kunst en vliegwerk wisten we de binnentent alsnog aan te brengen. De boefjes mochten die avond samen in de tent slapen. Om 22.00 uur kwam ons oudste boefje uit de tent. Ze was uitgeput van het logeren bij haar geweldig lieve nicht de avond daarvoor en ze wilde slapen. Dat ging niet met haar kleine broer en zus in een tent. Ze wilde in haar eigen bed slapen. De kleintjes wilden heel graag in de tent blijven. Manlief offerde zich op en trok bij de kleine boefjes in. Om 2.00 uur stond ons kleinste boefje aan mijn bed. Ze had het koud en ze wilde in haar eigen bed slapen. Manlief stond haar bij en vertelde, dat haar broertje in zijn slaap de binnentent voor de tweede keer had gesloopt. Hij spoedde zich snel terug naar de tent, om daar de herstelwerkzaamheden uit te gaan voeren. De mannen hielden het samen de hele nacht vol in de tent. 

Toen we een weekje later bij mijn vriendin op de boerderij gingen kamperen, stond onze tent nog veel mooier. Het was wel te zien, dat hij hulp van onze lieve vrienden hadden gekregen. Onze boefjes waren door het dolle heen. Oudste boef vond het geweldig om met haar vriendinnetje in de Pippo-wagen te mogen slapen. Deze Pippo-wagen had mijn vriendin met haar man samen helemaal gepimpt. Wat zag die er geweldig uit. Mooi om te zien hoe creatief ze samen alles weten aan te pakken. 

Bij het kampvuur werden marshmallows geroosterd. De grote meiden zaten op de schommel en hadden elkaar nog heel veel te vertellen. Toen de kleintjes in de tent gingen liggen, vielen ze als een blok in slaap. Dat hadden we niet meteen verwacht. Tot laat in de avond zaten wij gezellig bij het kampvuur. Het ultieme camping- en vakantiegevoel was er meteen. 

De volgende dag reden we naar de Bedafse Bergen, waar we heerlijk wandelden en renden door de bossen en over de zandbergen. Er werden hardloopwedstrijden gedaan en wie het snelst van de berg kon rollen. Het was heerlijk weer, dus na deze wandeling kon er nog even lekker worden gezwommen in het zwembad op de mini-camping. Het zand werd er goed afgespoeld. Die avond aten we heerlijke pizza's, waar alle kinderen heerlijk van konden smullen.

De laatste dag fietsten we allemaal even naar kasteel Heeswijk. Ook daar wandelden we heerlijk rond, beklommen we de uitkijktoren en genoten we van wat lekkers in de theetuin.

Die middag wilden de boefjes echt nog even afkoelen in het zwembad, terwijl wij de spullen in de auto konden laden. Het was een heerlijke kampeervakantie, waar we allemaal weer heel veel energie van hebben gekregen. Voor onze boefjes voelde het als een echte ver-weg-vakantie. 

Sportieve vakantiepret

De vakantie is bijna voorbij. Tijd om even terug te kijken naar alle hoogtepunten van deze andere vakantie dan anders. De afgelopen weken hebben onze boefjes zich van hun sportieve kant laten zien. Ik zal een aantal van deze sportieve uitspattingen aan jullie laten zien.

Samen met twee vriendjes en hun moeder maakten we een mooie tocht in een kano. We hadden een mooie opstelling gemaakt. Manlief ging met de twee kleinste boefjes de boot in, zelf stapte ik in de kano met onze oudste boef. Vlakbij het prachtige Kasteel Heeswijk startte onze tocht van zo'n 9 kilometer. Het was prachtig weer en met het oudste boefje vormde ik een geweldig team. Ik had er niet bij verteld, dat ik in mijn jonge jaren nog een blauwe maandag op kanovaren heb gezeten. Dit was dan ook een kolfje naar mijn hand. 

Manlief bleek wat minder snel met de kleintjes. Samen met de boot met de vriendjes genoten zij vooral van de prachtige omgeving en kwamen ze zigzaggend vrolijk bij het eindpunt aan. Ze hadden vooral genoten van de "high peddels", die ze met de vriendjes onderweg hadden kunnen doen. 

Vorig jaar genoten onze boefjes in Noorwegen enorm van een middagje klimmen in een klimpark. Het leek ons wel een goed idee om dat hier in de buurt nog maar eens een keer te gaan doen. Al snel kwamen we uit bij het Klimbos in de bossen van Goirle. De boefjes mochten alle drie de klimuitrusting aantrekken en na een uitgebreide instructie kon het klimmen beginnen. Aanvankelijk vonden ze het wel even spannend en durfden ze niet echt de hoogte in. Onze oudste boef wilde heel graag de vrije val proberen. Met wat hulp van de instructeur aan de kant kwam ze omhoog en daarna ook, na behoorlijk wat overredingskracht, ook weer omlaag. 

Nu wilde onze boevenzoon ook. Omhoog klimmen kostte hem geen enkele moeite, maar het naar beneden springen was toch wat spannender. Gelukkig wist hij ook springend de grond te bereiken. Ons kleinste boefje wilde dit ook nog proberen. Ook zij kwam moeiteloos weer op haar pootjes terecht. Ook de andere klimmetjes werden allemaal getest. 

Na het klimmen maakten we nog een mooie wandeling met allerlei opdrachten en speurwerk. Het programma werd afgesloten met het maken van een kampvuur, waar marshmallows konden worden geroosterd. Het kostte manlief wel even wat oefening om met de vuurstenen het vuur aan te krijgen. Gelukkig blijkt hij toch stiekem nog wel enige Expeditie Robinson-kwaliteiten in zich te hebben. 

Manlief had voor de twee oudste boefjes ook nog enkele sportieve uitdagingen in petto. Ze wilden in de vakantie wel een grote fietstocht maken. Manlief bedacht een mooie ronde met een goede bestemming. Vroeg in de ochtend vertrokken ze op weg naar Uden, waar een nichtje van ons woont. Zij was heel blij met even wat afleiding, omdat ze hoogzwanger op de bevalling zat te wachten. Het werd echt een fietssafari volgens de boefjes. Onderweg zagen ze heel veel verschillende dieren, waar ze soms voor stopten en soms heel hard voorbij fietsten. Zo zagen ze kamelen (bij de kamelenboerderij), alpaca's (hele schattige kleintjes, bij de alpacafarm), maar ook de bekende boerderijdieren en polderdieren.

Eenmaal in Uden werd er heerlijk geluncht en werden er PSV-Jumbo-plaatjes geplakt. Toen begon de terugreis, waar ze een andere route namen via een tante in het prachtige Reek. Een regenbui leek even roet in het eten te gooien, maar gelukkig kon er in het bos even gepauzeerd (en geschuild) worden. Aan het einde van de dag stond er bijna 60 kilometer op de teller. Met wat pijnlijke billen maar met een heel goed gevoel vielen ze die avond vroeg in slaap. 

Met dezelfde twee boeven ging manlief ook nog een middagje waterskiën. Wat vonden ze het spannend de dagen daarvoor. Eenmaal in Best keken de boefjes hun ogen uit. Wat gingen ze allemaal hard en goed. Gelukkig mochten ze starten op het oefenbaantje. Met een enorme helm en twee enorme ski's strompelden ze naar het baantje. De eerste pogingen op de ski's waren nog pittig. Vooral de oudste boef liet zien, dat je ook zonder waterski's kunt waterskiën. Op haar buik stuiterde ze helemaal naar het einde. Ze had niet gehoord, dat ze ook eerder mocht loslaten. 

Gelukkig werd er snel een prachtig alternatief geboden. Onze boefjes mochten het proberen op een racebordje, waar ze op hun knieën konden racen. Dat ging bij ons oudste boefje meteen helemaal goed. Onze boevenjongen lukte het redelijk, maar hij viel er af en toe nog af. Gelukkig mocht manlief toen ook meedoen. Op schoot bij zijn vader lukte het soms aardig, maar ging hij ook nog regelmatig met een flinke plons het water in. Daarna mocht hij het proberen op de rug van zijn vader. Die moest gaan liggen en dan kon het boevenkereltje echt racen. Dat was echt een perfecte manier van waterskiën. De uren vlogen voorbij. De bordjes mocht manlief voor ze sjouwen, want die waren echt te zwaar. Verder was alles perfect.

We hebben in de vakantie heel veel gezwommen. De warme dagen brachten we meestal door in ons zwembadje in de tuin, waar heerlijk werd geplonst, gespetterd en gezwommen. De boefjes vonden het ook wel leuk om een keer het plaatselijke zwembad te bezoeken. Verschillende vriendjes van school troffen we daar, maar ook een lieve vriendin met haar man en kindjes. Het werd een heerlijk sportief dagje. Zelf ben ik niet zo'n fan van zwembaden, maar met deze temperaturen kon ik zelf genieten van het water.

Manlief wist de boefjes ook nog over te halen om met hem te gaan hardlopen. Ons kleinste boefje ging op haar step mee. Dat was een slimme zet. Zij was de enige, die niet aan het mopperen was onderweg. Steppen en hardlopen bleek een goede combinatie. Dat hebben ze nog een paar keer meer gedaan. Samen kunnen ze inmiddels een rondje van 10 kilometer gemakkelijk steppen/rennen. 

De tuinen van Appeltern

Vlak voor we aan onze kampeervakantie begonnen, besloten we een dagje op pad te gaan samen met opa en oma. We zochten een uitje, waar onze boefjes zich naar hartenlust konden uitleven, maar waar ook voor opa en oma wat te zien zou zijn. We vonden de ideale plek hiervoor in Coronatijd: de tuinen van Appeltern. 

De autorit ernaartoe was al prachtig langs allerlei prachtige plekken in Gelderland. We hadden een tijdslot om 11.00 uur, maar we vonden het geen enkel probleem dat we net wat later in het park waren. De tuinen lagen er prachtig bij. Onze boefjes vonden het geweldig om alle stoeltjes, tuinhuisjes, bankjes en zitplekjes te testen. We bewonderden alle prachtige bloemen, planten en bomen. Opa had ooit een cursus snoeien gevolgd in het park, maar alles was toch echt wel enorm veranderd de afgelopen jaren. 

De vijvers waren ook favoriet bij onze boefjes, vooral als er vissen of kikkers zaten. Oudste boef was in haar hoofd al druk aan het ontwerpen hoe haar ideale tuin eruit zou moeten zien. Daar moest in ieder geval een zwemvijver in. Thuis maakte ze meteen een eerste ontwerp. Daar mag ze voorlopig nog even over dromen.

Een hoogtepunt van het park was voor onze boefjes het speeleiland. Deze natuurspeeltuin was echt prachtig aangelegd. Er kon worden geklommen, geschommeld, gerommeld en gespeeld. Hier hadden ze zelfs een hele dag kunnen spelen. Heel stoer was natuurlijk ook het vlot, waar de kleintjes ons allemaal over het water konden trekken. 

Ik probeerde hier en daar nog wat uit met de camera en prachtige bloemen en diertjes uit de tuinen.

Het werd een heerlijke dag. We hebben veel gewandeld, lekker geluncht, gezellig gekletst en gelachen met en om de boefjes. Wat fijn om samen zo een dagje uit te kunnen zijn. 

De vissenhemel

Onze boefjes hebben al enige tijd drie huisdieren: drie sluierstaartjes die oma met ze heeft gekocht. Ze kregen in overleg met oma de namen van onze kinderen. Elke ochtend krijgen de drie visjes keurig twee korreltjes eten, niet meer en niet minder. 

Vorige week zagen we dat de vis van ons boevenvriendje er niet zo goed bij zwom. Hij bewoog nog wel, maar hij zag er niet zo gezond uit. Daar schrokken we allemaal wel van. Die middag leek er immers nog geen vuiltje aan de lucht. Bij opa en oma werd meteen advies ingewonnen, wat we met dit visje moesten doen. Hij werd meteen in quarantaine geplaatst (in een andere kom). Onze boefjes waren erg overstuur. Zou het boevenvisje echt doodgaan? Manlief probeerde de kleintjes naar bed te brengen, maar al snel stuurde hij onze oudste boef naar beneden om mij te halen. Het was een groot drama, omdat ze het visje echt niet konden missen. Uiteindelijk lukte het ons om iedereen weer kalm te krijgen. Dan moest er wel gelogeerd worden bij de grootste boef. 

Die avond nog zagen we ons visje zijn laatste adem uitblazen. De volgende ochtend keken onze kindjes bedroefd hoe het visje was overleden. Zoals beloofd volgde er die dag een officiele plechtigheid. Er was een doosje geknutseld met de naam van het visje. Er werd een mooi plekje gezocht onder de boom in de tuin van opa en oma en daar vond de plechtigheid plaats. Natuurlijk waren opa en oma ook uitgenodigd. Ons boevenvriendje hield een korte toespraak. Daarna mocht de vis netjes worden begraven. De volgende beelden kunnen schokkend zijn..

Ons kleinste boefje had er al eerder genoeg van en zocht binnen alvast de koffietafel op. Ze werd door haar broertje nadrukkelijk verzocht om nog even terug te komen, omdat het nog niet klaar was. Er moest natuurlijk nog wel gesproeid worden met water, want dat vond hij fijn. Toen was het tijd om een nieuwe vis te kopen. Deze kreeg natuurlijk een andere naam. Wat zou dat anders kunnen worden dan Mario.