In de eerste maand van dit jaar werd ik weer een jaar ouder, maar ook onze kleine Pluis groeide voor onze ogen van een peuter naar een kleuter. Afgelopen dinsdag bezochten we voor de laatste keer het consultatiebureau. Ons jongste boefje vond het geweldig. Eerst werd ze gewogen en gemeten. Ze blijft ons kleine Pluisje met haar net 96 cm.
Hierna volgden de spelletjes. Trots liet Pluis zien wat ze allemaal in huis had. Ze genoot er zichtbaar van om al haar kunsten te laten zien. Ook de oogtest was erg interessant met de 'piratenbril'.
Tot slot volgde de laatste DKTP-prik. Pluis keek naar de naald en haar arm. Toen de naald in haar arm ging, keek ze de verpleegkundige aan en riep: 'au', daarmee was het ook meteen klaar. Ze gaf verder geen kik. Natuurlijk speelde ze dit later wel uit bij haar broer en zus. De prinsessenpleister moest getoond worden en ze was eigenlijk toch best zielig. Zo kreeg ze alles bij hen gedaan.
Ons bikkeltje had wel een beloning verdiend en daarom dronken we samen een appelsap en aten we een donut.
Een andere enorme stap vond plaats op 15 januari. Tijdens mijn verjaardag, de dag ervoor, kwam de zindelijkheid van Pluis ter sprake. Ons dametje weigerde nog steeds haar behoeften op het potje/toilet te doen. Tot op heden hielpen stickersystemen en andere beloningen hier niet bij. Mijn schoonzus had nog een troef achter de hand. Wanneer Pluis op het potje zou gaan, zou ze een dikke reep chocolade krijgen van haar. De volgende ochtend kwam Pluis haar bed uit met de mededeling, dat ze geen luier meer aan hoefde. Het ging heel gemakkelijk. Ze wist haar potje te vullen (let op, de volgende foto kan schokkend zijn).
De reep chocolade had ze zeker verdiend. Tot op heden heeft ze de luier niet meer nodig gehad en lukt het haar zelfs om ook de nachten droog door te komen.
Een andere grote stap deze week vond plaats bij het kinderdagverblijf. Ze mocht met de andere peuters een ochtend spelen in de kleuterklas van mijn school. Tijdens de pauze hoorde ik van collega's dat ze in de kleutergroep zat en ik kon het dan ook niet laten om even door het raam te gluren. Ze lag languit in de kring te luisteren naar de juf, terwijl alle andere kinderen keurig op een stoeltje zaten. Dat belooft nog wat. Gelukkig heeft ze nog een half jaartje om te oefenen.
Ze voelt zich nu dan ook enorm groot, behalve wanneer ze moet opruimen. Dan vindt ze zichzelf weer heel klein en kan ze het echt nog niet.
Het aftellen tot de zomervakantie gaat nu echt beginnen. Het zijn alle stappen, waar ze enorm van geniet. Ook wij vierden een feestje dat we na ruim 8 jaar afscheid konden nemen van de luiers en het consultatiebureau, maar stiekem vinden we het allemaal ook weer best jammer.
Op naar nieuwe fases!
