Natuurmuseum

Vandaag stonden we voor een uitdaging. Na een paar regenachtige vakantiedagen besloten we met de boefjes naar het Natuurmuseum Brabant te gaan. Een geweldig museum, kregen we laatst nog eens van vrienden te horen. Ons kleinste boefje wilde niet meer in de kinderwagen. Ze wilde graag zelf op ontdekkingstocht en ze liep alle kanten op. Onze oudste boef vindt het nu juist leuk om alle opdrachten te maken en alles uit het museum te bekijken en te bestuderen. Helaas was dit met haar loslopende broertje en zusje een lastige opgave.
We begonnen met het bezichtigen van alle dieren, waarbij dochterlief probeerde een aantal vragen te beantwoorden. Het kleinste boefje vermaakte zich met de knoppen van diverse schermen en de dieren die ze op ooghoogte kon bekijken.

Al snel gingen we naar de tentoonstelling over 'Kikker' naar de boeken van Max Velthuijs. Hier konden de boefjes spelen in het huis van kikker, zich verkleden als kikker en verschillende spellen spelen. De kleintjes konden even helemaal los.

Daarna door naar de tweede tentoonstelling; 'De dieren van Jeroen Bosch'. De boefjes konden zichzelf op de foto zetten met verschillende attributen voor een wand met een schildering. Er kon naar hartenlust worden gekleurd. En natuurlijk konden er diverse dieren worden bekeken.

Voor het kleinste boefje duurde het nu wat lang. Ze zocht de trappen en de nooduitgangen op in de hoop te kunnen ontsnappen. 

We wisten haar nog even de buggy in te krijgen voor het gedeelte 'IJstijd'. 

Wij komen vast nog een keer terug in dit museum met onze oudste boef om alles eens op ons gemak te bekijken in plaats van rennend achter twee deugnieten aan :)

Tuinierster

De spinazie begon al aardig door te schieten, dus werd het tijd om alle moestuinplantjes te verplaatsen van de vensterbank in de keuken naar de tuin. Dochterlief was er in eerste instantie wat huiverig voor, want niet alleen haar planten staan hier nu, maar die van haar opa ook. Stel je eens voor, dat opa de verkeerde zou pakken en haar groenten zou opeten. Opa offerde een stukje van zijn moestuin op, zodat ze nu een eigen gedeelte heeft. Als een echte tuinierster trok ze een trui, rokje met maillot en regenlaarzen aan.

Dochterlief was nog aardig eigenwijs. Opa probeerde haar te helpen om alles netjes de grond in te krijgen, maar ons dametje wilde alles zelf doen en heeft de planten door elkaar gezet. We wachten geduldig af, wanneer de eerste groenten op ons bord zullen belanden.

Kraamvisite

Het duurde een week voordat dochterlief ze ontdekte, de vier babykonijntjes van opa's konijn. Het konijn had het volgens ons boefje eerlijk gedaan, want nu waren er twee konijntjes voor haar en twee konijntjes voor haar broertje. Hun zusje is nog te klein om voor dieren te zorgen. De konijntjes werden verdeeld. Dochterlief koos een witte en een gevlekte. Broerlief wilde de blauwe wel (hij bedoelde de andere witte konijnen). De hele dag willen ze naar de kooi om ze te aaien en te knuffelen.

Na schooltijd komen ook vriendinnetje kijken en er ontstaan geweldige gesprekken. Zo vertelde dochterlief aan een vriendin dat opa eerst een Vlaamse Reus had, maar nu gelukkig kleinere heeft die ze kan aaien. Haar vriendin vertelde dat ze een heel groot konijn heeft, een Duitse Reus (die zijn nog groter dan de Vlaamse variant, denk ik), maar dat hij helaas weggaat naar een tante en dat zij dan een kleinere krijgt. 

Dochterlief is veel met haar konijnen bezig. Wanneer ze ze een dag niet gezien heeft, heeft ze gedroomd (een echte nachtmerrie) dat ze overleden waren. Vandaag liepen we naar de BoerenBond om nieuw speelzand voor de zandbak te halen. De ogen van dochterlief stuitte echter op een konijnenhok. Niet zomaar een hok, maar een heus paleis. Dit zou de perfecte plek voor haar konijnen zijn. Er hing echter een prijskaartje aan, waar ik niet direct akkoord mee ging. Ze vroeg me een foto van haar bij het hok te maken, terwijl ze het prijskaartje vasthield. Nu kon ze aan de foto zien hoeveel ze moest sparen voor het hok. Dat zijn nog een heleboel 'heitjes voor karweitjes' en diploma's om te verdienen. Crowdfunden voor beginners...

Dansen met Bosch

Al weken keek dochterlief uit naar haar balletuitvoering 'Het schetsboek van Jeroen Bosch'. Vrijdagavond vond de generale repetitie plaats en vandaag was het dan zover. Vanmorgen had ze wat last van gezonde spanning, maar ze had er ook héél veel zin in. Manlief bracht haar samen met haar broertje naar het theater, waar alle dansers zich verzamelden in de foyer. Toen de dansgroepen compleet waren, werd er afscheid genomen en ze ging zich achter de coulissen klaarmaken voor haar spetterende optreden. Vader en zoon vermaakten zich ondertussen in de stad bij het Jheronimus Bosch Art Centre. Zo kwamen ze al een beetje in de stemming voor de voorstelling. Die zou volgens onze Brandweerman Sam-fanaat gaan over Regio-commandant Bosch...

Ik bracht ons kleinste boefje naar haar oom en tante voor een gezellige speeldag met haar neefje. Samen met de opa's en oma gingen we het theater in. Het programmaboekje beloofde al veel goeds. Dochterlief werd een paar weken geleden in de kleedkamer geïnterviewd over de voorstelling. In het boekje stond een klein stukje tekst uit het korte interview.

We genoten van de prachtige voorstelling. Zoonlief vroeg zich enkele keren af, wanneer zijn zus op het toneel zou verschijnen of oma ook al honger had en wat we zouden eten. En toen kwam dochterlief het toneel op. Vol overgave danste ze alle zeven hoofdzondes. Volgens haar vader was het dan toch type-casting...

Zoonlief klapte voor zijn zus, luisterde nog even naar het koor en de harmonie en besloot toen de rest van de voorstelling te dromen. Gelukkig hield hij het vol tot het optreden van zijn zus, anders had ze nog weken moeten horen dat hij het slaapverwekkend vond :)

Er volgde luid applaus tijdens en na de finaledans. Moe en voldaan kwam ze naar de foyer om de bloemen en complimenten in ontvangst te nemen. Ze besloot vanavond dat ze nog heel lang op ballet zou blijven, want ze had de meisjes op spitzen gezien en dat leek haar ook wel wat. 

Slapen in een helikopter

Morgen is voor ons een bijzondere dag. Dat vond manlief tenminste. Hij had uitgerekend, dat we dan precies 12,5 jaar bij elkaar zijn. Enkele weken geleden vertelde hij ons, dat hij iets bijzonders hiervoor had geregeld. Om de spanning niet te hoog te laten oplopen, vertelde hij alvast, dat we in een helikopter zouden gaan slapen. De boefjes keken er dus al even naar uit.

Dit weekend was het dan eindelijk zo ver. Gisteren vertrokken we op ons gemak naar camping "Dromenland", vlakbij het kinderspeelpark "Het land van Jan Klaassen". Hier waren we al eens met de boeven geweest en dat was toen een groot succes. Naast de overnachting konden we ook twee dagen lang door het park stormen.
"Dromenland" wordt gerund door een ongelofelijk vriendelijke meneer, die ons meteen heel enthousiast welkom heette. We kregen wat te drinken, hij zorgde voor de pasjes voor de belangrijke mensen (onze boefjes) en hij liet ons de helikopter zien. We werden wel gewaarschuwd voor het oranje knopje. Als je daarop zou drukken, dan zou het gevaarte gaan vliegen. De slaapplek overtrof onze stoutste verwachtingen. Het was echt een fantastische plek om de nacht door te brengen. Jammer dat de oudste boefjes bij elkaar wilden slapen. Nu moesten wij de nacht doorbrengen op de twee losse bedjes, die toch wat minder comfortabel lagen.

We namen de geheime wandelroute naar het park. Oudste boef deed haar eerste poging tot kaartlezen. Gelukkig leidde ze ons vol zelfvertrouwen de juiste weg. Eenmaal in het park moesten alle speeltoestellen worden verkend en getest. Ze waren niet meer te houden. Het was een groot feest. Ons boevenmannetje durfde zelfs met zijn papa van de grote glijbaan. Grote zus liet die nog even aan zich voorbij gaan.

Terug op de camping konden we meteen aanschuiven voor een heerlijk drie-gangen-diner. De boeven waren heel verbaasd, want de aardige meneer van die middag bleek ineens de kok. Hij serveerde ons een heerlijk maal. Daarna konden de boefjes niet wachten om de helikopter in te gaan. Het duurde wel een tijdje voor onze boeven echt naar dromenland waren. Misschien kwam dat ook wel door de verhalen van manlief. Hij bleef volhouden, dat hij met de helikopter zou gaan vliegen als ze eenmaal zouden slapen.
Vanochtend waren de boeven al weer vroeg wakker. Ze hadden heerlijk geslapen en ze hadden niets gemerkt van de nachtelijke vlucht. Het was wel heel mooi, dat onze oudste boef de andere twee bleef waarschuwen voor de oranje knop...
Het ontbijt was ook weer heel bijzonder. De boeven kregen (als ze eerst keurig een broodje zouden eten) een pannenkoekje als ontbijt. Daar zeiden onze rakkers geen nee tegen. Voor de oudste had de vriendelijke meneer zelfs een roze pannenkoek. Dat maakte het feest echt compleet. Op de camping waren ook de brandweerauto en de Pippo-wagen in gebruik. Voor we weer naar het park vertrokken, bekeken we de andere bijzondere slaapplaatsen. Onze boefjes vonden het zo gezellig met de kinderen van de Pippo-wagen, dat ze daar de rest van de dag mee hebben gespeeld bij Jan Klaassen.

Ook ons jongste boefje vermaakte zich prima. Soms waren de glijbanen wat spannend, maar klimmen kon ze als de beste. De weg terug lukte niet altijd. Manlief heeft haar verschillende keren uit klimtorens moeten bevrijden. Als ze voorbij een politiepop wandelde, gaf ze hem steeds keurig een high-five.

Het was een onvergetelijk weekend. We zijn benieuwd hoe we er over 12,5 jaar bij zullen zitten. Het is te hopen, dat we dan nog steeds zo veel plezier hebben met elkaar.

1 april

De boefjes zijn nog druk in de weer met hun moestuintjes. Inmiddels zijn er al veel kruiden en groenten zo groot geworden, dat het tijd werd om ze om te potten.

Inmiddels staat het aanrecht en de vensterbank vol met kleine plantjes, die trouw water krijgen en vandaag ook veel zonlicht zagen.

Manlief had gisteravond een plan. Onze middelste boef roept nog steeds dat hij bananen aan het kweken is. Manlief plantte gisteravond een banaan in één van zijn potten. Vanmorgen ontdekten onze boeven de banaan. Ons kereltje werd er helemaal blij van. Dit in tegenstelling tot zijn grote zus. Zij was hevig teleurgesteld dat er één banaan uitgekomen was en dat haar watermeloen nog steeds een plantje was.

Ze werd nog bozer toen ze hoorde dat het een 1 april-grap was. Hoe hadden we het toch in ons hoofd gehaald :)