Onze boefjes zijn vroege vogels. Thuis staan ze dan bij ons bed met de vraag of ze naar beneden mogen. De dag van vertrek uit Rauland kwam dat goed uit. Ook nu stonden ze weer vroeg aan ons bed met de vraag of ze naar beneden mochten. Ook al hadden we in dit huisje helemaal geen bovenverdieping, toch bleven ze de vraag gewoon stellen. Manlief ging ook meteen aan het inpakken. Het voorwerk had ik de avond ervoor al gedaan. In een razend tempo hadden we het huisje leeg en kon ik aan een snelle schoonmaakbeurt beginnen. Dat was meteen het begin van de terugreis, die we net iets hadden verlengd met een extra nachtje in Oslo.
De weg naar Oslo was wederom prachtig. Langzaam zagen we het landschap veranderen. Steeds minder enorme bergen, minder watervallen, minder tunnels. We naderden de grote stad, dat was te merken. Rond het middaguur waren we al bij ons hotel in Holmenkollen, vlak naast de gigantische skischans.
Het leek ons aardig om nog even Oslo te verkennen. Met de metro gingen we naar het centrum van deze vriendelijke stad. Het was heerlijk weer in Oslo, bijna 30 graden, en dat is voor Noorse begrippen echt bijzonder hoog. Onze kleinste boefjes vonden het te warm voor een stevige wandeling. We moesten ons dus echt beperken tot de highlights. We startten in de Karl Johans Gate, de bekendste en drukste straat van Noorwegen. De fonteintjes waren bij onze boefjes favoriet. Het Slottet, het koninklijk paleis, vonden ze ook mooi om even te zien. Manlief en ik hadden graag nog wat musea of het Radhuset bezocht, maar we hadden al snel door dat we de kindjes daar geen plezier mee zouden doen.
Om toch nog iets van de stad te zien, namen we de metro naar het oostelijk deel van het centrum. Daar beklommen we het dak van het operahuset. Wat een schitterend gebouw en wat bijzonder om daar naar boven te wandelen. Het uitzicht over de haven en dit deel van de stad was mooi.
Met de metro reden we weer terug naar ons hotel, waar we ons moesten splitsen. We hadden twee kamers toegewezen gekregen. De kamers lagen enigszins in de buurt, maar niet naast elkaar noch op dezelfde etage. De mannen sliepen samen op de tweepersoonskamer en ik sliep met mijn meisjes in de familiekamer. We zouden die avond in het hotel eten. Deze reis was het de eerste keer dat we in een restaurant gingen eten. Met de meiden haalden we de jongens op. We hadden ons lekker opgefrist en ons boevenmanneke had voor de gelegenheid zelfs gel in zijn haar gedaan.
Het buffet was prima en vooral het drinken (van gewoon water overigens) uit een wijnglas vonden ze heel chic. De toetjes moesten allemaal getest, want die zagen er wel heel erg lekker uit.
Na ons diner brachten we de jongens ook weer naar hun kamer. Toen we eenmaal op onze eigen kamer waren, probeerden de mannen ons nog even te foppen. Ze hadden al de hele tijd geroepen dat ze samen op stap zouden gaan. Bij het uitzwaaien hadden ze op de gang twee lege pizzadozen gevonden. Via FaceTime lieten ze ons weten, dat ze snel nog even een pizza hadden laten komen. Onze oudste dochter keek met grote ogen naar die twee lege dozen. Het was een goed geslaagde grap, waar ze met twee voeten in trapte.
De volgende ochtend kon ze bij het ontbijtbuffet nog een keer helemaal los. We hebben zelden zo'n uitgebreid ontbijt gezien. Gerookte zalm, pannenkoeken, bacon & eggs, eigenlijk te veel om allemaal op te noemen. Manlief en oudste boef moesten zo veel mogelijk uitproberen. Ook de andere boefjes gingen los. Het was een heerlijke ontbijt zo voor ons vertrek naar de boot. Die ochtend hadden we nog net een uurtje over. Het weer zat niet echt mee, maar we wilden de skischans even van dichtbij bekijken. Manlief en oudste boef wilden de skisimulator wel uitproberen. Hierin kon je beleven hoe het is om met 100 kilometer per uur door de lucht te vliegen en te landen of om nog veel sneller een super G-slalom naar beneden te maken. Hun uitgebreide ontbijt werd flink door elkaar geschud, maar gelukkig niet te ernstig.
De bootreis van Oslo naar Kiel verliep voorspoedig, de autorit van Kiel naar huis gelukkig ook.
Ons boevenzoontje is dit jaar erg geïnteresseerd in nummerplaten. In Duitsland viel het hem op, dat er wel erg veel Duitse auto's rondreden. Toen we even een file hadden, keek hij om zich heen en riep hij uit:" We zijn omsingeld door Duitsers!" Dat waren we in Noorwegen natuurlijk niet meer gewend.
Bij thuiskomst waren onze boefjes heel blij om opa en oma weer te zien. Die hadden ze wel echt gemist. Net als de snoepjes en de frietjes van opa en oma.
