Zoonlief is een heel ander verhaal. Tot nu toe heeft de tandarts zijn tanden nog nooit kunnen bekijken. Onze held weigert zijn mond open te doen voor de tandarts. We hebben alles geprobeerd: prentenboeken over de tandarts gelezen, spelenderwijs geoefend met het liggen op een stoel die beweegt, met een tandenborstel zijn tanden tellen, zijn zus eerst laten gaan, zodat hij eerst kon zien wat er gebeurt of juist alleen met mij zonder alle goedbedoelde adviezen van zijn zus, cadeautjes beloofd. We hebben zelfs dit koffertje besteld om hem op een bezoek voor te bereiden.
Zoonlief maakte vandaag al niet veel aanstalten om mee te gaan. Nog lachend weet zijn vader hem mee te lokken.
In de wachtkamer speelde hij met het speelgoed en zijn kleine zusje. Na zijn zus liep hij met mij de gang door naar de tandarts. Op de drempel bleef hij echter staan. Ik kon hem optillen en samen de tandarts een hand geven. Zoonlief kroop helemaal in me en deed wederom zijn mond niet open. Tranen liepen over zijn wangen en de lieve tandarts, de assistente en ik deden pogingen om hem in ieder geval aan het praten te krijgen. Helaas kregen we het niet voor elkaar. Hij kreeg van de tandarts een cadeautje in de hoop dat hij een glimp kreeg, maar ook dit kregen we niet voor elkaar. Onverrichter zake gingen we weer naar huis. We hebben weer een nieuwe afspraak gemaakt in de hoop dat hij toch een keer zijn mond open gaat doen. Mocht er iemand nog tips hebben of trucs weten, wij staan overal voor open :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten