Marit

Manlief is gisteren vertrokken naar Madrid. Met twee collega's bezoekt hij twee keer per jaar een Europese stad voor 'Too Young to fail', een project om vroegtijdig schoolverlaten te onderzoeken. Voor de boefjes toch even een lastig moment. Onze oudste boef troost zich met de gedachte dat ze bij mij mag slapen, laat op mag blijven en vooral chips mag eten. Ons kleinste boefje had een ander plan. Zij besloot op zijn koffer te gaan zitten en er zo voor te zorgen dat hij niet zou vertrekken.

Voor zoonlief is het nog niet te bevatten. Hij denkt dat zijn vader in een vakantiehuisje zit en vraagt me om het half uur, wanneer we naar het zwembad gaan. Vraag je aan hem waar zijn vader is, dan zegt hij dat papa in Marit zit. 

We krijgen prachtige foto's doorgestuurd van o.a. het uitzicht vanuit zijn hotelkamer.

Wij hadden een heel ander uitzicht door de autoruit.

Met de drie boefjes ging ik op deze regenachtige dag naar het Zweedse woonwarenhuis. Helaas waren we niet de enigen met dit plan. Al snel vonden we wat we zochten en besloten om thuis maar het drankje met wat lekkers te doen. Ik vond nog wel een paar hele unieke en onbetaalbare exemplaren tussen de schappen.

Er wordt hier inmiddels weer druk geknutseld en de film van brandweerman Sam draait in de thuisbioscoop. Even een relaxte zondagmiddag. De komende dagen is het nog flink aanpoten. Opa, oma en mijn zussen worden extra ingeschakeld, want naast de dagelijkse drukte ben ik ook nog zoet met twee ouderavonden en een studiedag. We tellen de dagen af. Nog drie nachtjes slapen en dan is de rust wedergekeerd.