Mijn duivelse darm

Al een paar dagen had ik last van buikpijn. Ik was vast toe aan vakantie. De verkoudheid, die er al een paar dagen was, zou vast invloed hebben op deze buikpijn. Het bleek echter om iets anders te gaan. Na een nacht hevige buikpijn belde ik gisterochtend de huisarts. Ik mocht direct komen. De huisarts vertrouwde het niet en nam bloed af om de ontstekingswaarde te meten. Na het prikken werd ik al snel binnen geroepen. De ontstekingswaarde was aanzienlijk hoog (dat waren zijn woorden) en hij belde naar de arts-chirurg van de SEH. Het was duidelijk: ik moest direct die kant op komen. Opa en oma bleven bij de kleinste boefjes en ik ging naar het ziekenhuis. Eenmaal binnen moest er eerst bloed worden geprikt. Ik kreeg ook een potje mee om te vullen bij het toilet en een verpleegkundige nam een vragenlijst met me door. Ik kreeg alvast twee paracetamols om de pijn wat te minderen. Gelukkig werd ik al snel naar binnen geroepen en door de arts-chirurg onderzocht. Deze arts dacht niet direct aan een blinde darmontsteking, maar misschien aan een aandoening van gynaecologische aard, dus ook daar volgde een onderzoek. Op de echo bleek ik niet zwanger te zijn (maar dat wist ik zelf al ;)  Ze zagen daar echter wel wat op mijn baarmoeder drukken, dat verdacht veel op die duivelse darm leek. Ik werd weer teruggebracht naar de SEH. Wederom mocht ik een tijdje afwachten, om daarna naar de echokliniek te gaan om een echo te maken van mijn bovenbuik en appendicitis (zoals dat op het formulier staat).

 



De arts wist al snel de zere plek te vinden. Het was voor mij wel duidelijk, dat er iets te zien was op zijn scherm. Toen hij met het apparaat richting de zere plek ging en zei: "Nu ga je weer even erge pijn voelen" deed dat ook echt erge pijn. Hij kon dan ook niet ontkennen dat er iets te zien was. Ik moest nog even blijven wachten, omdat hij iemand moest oppiepen (en op dat moment had ik spijt dat ik er alleen was en niet op het verzoek van één van mijn zussen was ingegaan om met me mee te gaan). Het was vast geen goed teken, dat er nog iemand bij moet komen, als je wat gezien hebt op de beelden. Samen met de andere arts werden de beelden van mijn darmen bekeken en besproken in medische termen. Ze hadden toch wel door, dat ze me iets moesten vertellen nu. Hij had goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws was, dat het geen blinde darmontsteking is. Het slechte nieuws is dat ik een abnormale darmligging heb en er iets zit in de dunne darm. Ook zagen ze een 'donkere vlek' bij de dikke darm, maar daar konden ze niets meer over vertellen. Ik mocht weer terug naar de SEH en daar zou de arts-chirurg met meer informatie komen. Gelukkig was manlief gearriveerd in het ziekenhuis en hij zat bij de SEH op me te wachten. Ook hij was inmiddels op de hoogte dat er iemand zou komen om informatie te geven. De donkere vlek moest onderzocht worden door de MDL-arts. Deze arts heeft me uiteindelijk nog niet gezien (en ik hem ook nog niet), maar hij was op de hoogte van deze situatie en had de foto's en andere uitslagen gezien en besproken met de andere artsen. Ik mocht naar huis om daar de oproep voor het onderzoek af te wachten. Het onderzoek zal binnen twee weken plaatsvinden en daarna volgt direct de bespreking voor een plan van aanpak. Met behulp van pijnstillers is de pijn op dit moment prima te doen. We zullen maar rustig afwachten.....
Door het bezoek aan verschillende artsen ben ik wel weer meer te weten gekomen over mijn lijf. Gynaecologisch ben ik prima in orde :) Ik zit echter ook op het randje van bloedarmoede (dus meer ijzer, maar dat vond ik niet verrassend. Nu kan ik mijn zusjes de hand schudden).  Ik hoop maar dat ik snel de oproep krijg van de MLD-arts, want met de verjaardagen van de twee oudste boefjes over twee weken wil ik er voor 100% van kunnen genieten.