Schoolreisje

Het was ruim twintig jaar geleden dat ik in het "Tivolipark" in Berg en Dal was geweest. Mijn ouders hadden vroeger een caravan op een camping in het plaatsje Plasmolen staan. Iedere vakantie wilden mijn zusjes en ik dit pretpark bezoeken. Ik kon me van dit park eigenlijk alleen nog de "smurfengrot" herinneren. In een bootje voer je door een grot/tunnel, waarbinnen een smurfendorp gemaakt was. Ik was benieuwd of deze wezentjes er na al die jaren nog zaten.
Als juf vind ik schoolreisjes best spannend. De hele dag ben je kinderen aan het tellen, omdat je bang bent ergens één kind te vergeten. Vandaag had ik de rol van begeleider van het groepje van dochterlief en samen met de moeder van een vriendinnetje hoefde ik alleen maar tot zes te tellen.
Dochterlief probeerde dapper alle attracties uit, al zat ze naast me in de achtbaan wel héél dicht tegen me aan en bleven haar ogen gesloten bij de mini-booster. Ze wilde zich niet laten kennen tegenover haar vriendinnetje, die het als volleerde kermisklant uitgilde van plezier, het liefst met losse handen meedeinend op het ritme en de snelheid van de attractie.

Na de lunch en een voorstelling van een goochelaar/clown bezochten we de andere helft van het park, waar ook de "smurvengrot" stond. De grot bestond nog, maar ik moet mijn zusjes teleurstellen. De smurfen hebben plaats moeten maken voor "Regenboogmannetjes". Nog even wat foto's van hoe het er nu uitziet. 

Op de weg terug naar school werd er op de achterbank al minder gegiebeld dan op de heenreis. Dochterlief was zelfs in slaap gevallen. Ik moet bekennen dat ik dit verhaal ook met de benen omhoog op de bank aan het typen ben. Schoolreisjes zijn super leuk, maar stiekem ook best vermoeiend (zowel als juf of begeleider).