Vanmorgen werden we wakker in een witte wereld. Het was de eerste keer, dat boevenzoon en het kleinste boefje sneeuw zagen. Het was voor onze oudste dochter twee jaar geleden, dat ze in de sneeuw kon spelen, maar dat was toen nog geen succes. Ze zat voor de eerste keer bij haar vader op de slee. Nog voordat ze de straat uit waren, lag dochterlief met haar neus in de sneeuw, omdat haar vader de bocht iets te ruig nam. Het was voor onze dochter meteen over met de sneeuwpret. Vandaag haalde ze de schade in. Ze wist niet hoe snel ze zich aan moest kleden om een Olaf te maken (de sneeuwpop uit de Disneyfilm 'Frozen')
Zoonlief was wat minder gecharmeerd van de sneeuw. Hij werd warm ingepakt (in de oude outfit van zijn zus) en zette zijn eerste stap. Hij bleef stokstijf staan en durfde geen stap meer te verzetten. Dikke tranen rolden over zijn wangen.
Zijn zus probeerde hem nog vooruit te helpen, maar het mocht niet baten.
Al heel snel zocht hij binnen de warmte weer op bij het haardvuur. Ondertussen maakte ik nog wat witte foto's van de tuin van de buren.
Dochterlief en haar vader gingen nog naar de supermarkt, met de slee natuurlijk.
Daarna werd het tijd om alle natte kleren uit te trekken en binnen aan de warme chocolademelk te zitten en tot slot wat spelletjes te doen.
We zijn zeer benieuwd of Olaf er morgenochtend nog zal staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten