Dappere boeven

We hebben afgelopen nacht weer een spannend avontuur beleefd. Vanwege de warmte mochten de twee oudste boeven in ons bed slapen. Hier staat een airco-apparaat en tegen de tijd dat wij naar bed gingen, waren hun kamers wat afgekoeld en konden we ze overdragen naar hun eigen bed. Dit ging al vaker zo. Gisternacht verliep het echter anders. Toen we alles beneden afsloten, hoorden we een harde bonk. We wisten meteen dat er iemand uit bed gevallen was. De vraag was alleen: wie? Aan het huilen te horen, ging het om onze oudste boef. Ze was niet alleen uit bed gevallen, maar tijdens haar val met haar hoofd op het nachtkastje terecht gekomen. Het leverde haar een sneetje bij haar ooglid op. Ik zag direct dat dit gehecht of geplakt moest worden. Manlief bleef bij de kleintjes en ik vertrok met dochterlief om 11.45 uur naar de huisartsenpost. Hier moesten we in de kinderwachtkamer wachten tot we aan de beurt waren.

Na een spoedgeval elders in het ziekenhuis werden we naar binnen geroepen. Ze hield zich kranig en al snel zat de lijm op de wond. We kregen van de arts nog adviezen mee over voorzichtig zijn met water en rustig aan doen. Dochterlief vertelde de arts, dat ze maar wat blij was, dat ze haar diploma vorige week gehaald had, anders ging dat feestje niet door en had ze nog geen oorbellen gekregen. Rond 1.00 uur verlieten we het gebouw en liepen we naar de parkeergarage. Dochterlief gaf hier aan dat ze moest spugen en ze was nog net op tijd bij een prullenbak. We gingen maar snel terug naar de huisartsenpost. Ik was er niet zeker van of het van de spanning kwam of dat de klap op het nachtkastje misschien wat harder was geweest en resulteerde in meer dan alleen een scheurtje op het ooglid. Na wat testen en een controle door de arts, werd er toch gedacht aan de spanning. We kregen wel het advies mee om haar ieder uur wakker te maken. Ze lijkt hierin echt op mij, want als er iets is waar ik een hekel aan heb, dan is het wakker gemaakt worden. Vandaag is ze een dagje thuis gebleven, gezien de korte nacht en het lesprogramma van de dag. De klas ging naar een speeltuin en dat in combinatie met de hoge temperatuur en het advies van de arts, leek me dat nog even geen goed idee. Morgen wil ze graag weer naar school om vooral haar stoere wond te laten zien.

Vanmorgen bezochten we nog een arts, maar deze stond gepland: de arts van het consultatiebureau voor zoonlief. We gingen met drie man sterk met hem mee. Artsen zijn absoluut niet zijn vrienden en als er dan ook nog een prik gezet moet worden... Hij zocht samen met zijn zus al snel het spelmateriaal op en ze konden hem al goed zien spelen en horen praten. Hierna moest hij enkele spelletjes spelen. Hij deed het prima bij de vormenstoof en het stapelen van blokken.

Daarna volgden de tekenopdrachten. Nu hebben deze activiteiten absoluut niet zijn voorkeur. Het lukte hem dan ook niet om een recht kruis op papier te zetten. Sinds deze week tekent hij vol trots poppetjes, maar een kruis heb ik hem nog niet eerder zien tekenen of had hij er geen zin meer in?

Naar de volgende test waren we erg benieuwd; de oogtest. Het was voor ons nog steeds de vraag of hij alles goed ziet. Wanneer ons meneertje diep nadenkt of vol overgave bekijkt, wil hij nog wel eens zijn ogen samenknijpen. Ook bij het afnemen van deze test ontstond er twijfel. Hij wist geen enkele opening te benoemen, terwijl hij heel goed weet wat boven en beneden is. Daarna begon hij enthousiast aan het benoemen van de plaatjes en hij ging al snel over op hele andere afbeeldingen. Hij bleef het stellig doen bij zijn linkeroog (het rechteroog is dan afgedekt). De arts besloot zijn andere oog te testen en dan weer terug te keren naar zijn linkeroog. De plaatjes werden prima benoemt met zijn rechteroog, dus terug naar zijn linkeroog. Deze keer ging het stukken beter en slaagde hij prima voor de test. Hij maakte er een spelletje van. Hij heeft dit echter niet van een vreemde. Zijn vader heeft namelijk jarenlang iedereen voor de gek kunnen houden, terwijl hij eigenlijk bijzonder slechte ogen had. Hij wist dit mooi te camoufleren. We houden het toch nog maar een beetje in de gaten.

Tot slot volgde 'de prik'. Ons boevenvriendje zat bij zijn vader op schoot. Zijn zus wilde zijn hand vasthouden en ik probeerde hem af te leiden. Even was er een gilletje, maar de stoere kerel hoefde geen pleister. Lachend stond hij daarna weer buiten. 's Middags deden we het rustig aan en de boefjes konden spelen met hun nieuw uitgekozen speelgoed, dat ze kregen voor hun getoonde dapperheid. We zijn dus weer een brandweerman Sam attribuut en een knutselpakketje rijker.

City jungle

De vakantie kruipt langzaam dichterbij. Vandaag konden onze boeven zich nog even opladen voor de laatste schoolweek van het schooljaar 2015-2016. Waar de dag begon als een "lazy sunday", werd het uiteindelijk toch een dag vol vermaak.
Manlief nam de twee grootste boeven mee naar Den Bosch, waar op de Parade de grootste apenkooi van het land was opgebouwd. Deze city jungle bleek behoorlijk in trek, waardoor ze eerst nog wat tijd moesten doden, voordat er geklommen en geklauterd kon worden. Met de boevenkerel op zijn nek en de grote boef aan de hand trokken ze via de ijskraam naar de Markt, waar ze in het zonnetje genoten van ijs en appelsap. Daar was genoeg te horen en te zien, want hier vond juist het Festival van het Levenslied plaats. "Dit is niet helemaal onze muziek, hè papa", wist ons bijdehandje te vertellen.
Een bezoekje aan de Sint Jan is ook altijd een gezellig alternatief. Natuurlijk wilden de boeven een kaarsje opsteken bij Maria. "Voor iedereen", oefende onze Miss World alvast voor wereldvrede. In de kathedraal bekeken ze ook nog even de expositie rondom "De lijkwade van Turijn". Vorige week was manlief namelijk in deze Italiaanse stad, terwijl een van de toeristische trekpleisters op dat moment juist bij ons in de buurt te zien was. Dat vonden de boeven wel een spannend verhaal. Dat gold ook voor het kaartje, dat ze kregen. Als ze hun handen op het kaartje legden, dan werd het warm en kon je Jezus zien. Dat vonden ze erg bijzonder.
Eindelijk konden de boeven gaan klimmen in de city jungle. Alle toestellen moesten getest, ook al was het soms wat hoog of moeilijk te bereiken. Ons mannetje vond het leuker om zelf wat extra obstakels te maken, zijn grote zus wilde juist de hoogte in. Helaas was ze nog wat te jong voor de tokkelbaan. Dat leek haar wel wat, zo'n extra stoere kabelbaan.

Na een heerlijke middag moest nog even de ergste dorst gelest worden. Manlief adviseerde dochterlief een mooi kraantje te testen. Met een doorweekt shirt en een vermoeide broer kwamen ze daarna thuis bij kleine Pluis en bij mij.

ZwemdiplomA

Yes, de eerste is binnen! Dochterlief haalde haar zwemdiploma A! Afgelopen zondag oefende ze nog even in het zwembad in de tuin. Natuurlijk was dit veel te ondiep en te klein voor de schoolslag, maar het ging om het idee.

De zenuwen kwamen met het uur, maar tegelijkertijd had ze er enorm veel zin in. Ze stond al snel vooraan in de rij klaar op het eerste startblok. Ze zwom alsof haar leven er vanaf hing (dadelijk zal duidelijk worden waarom :) Ze deed keurig alle slagen. Toen volgde 'het gat'. Dochterlief heeft hier vanaf het begin geen enkele moeite mee gehad. Nu dook ze vanaf de kant het water in en kwam ze keurig door het gat weer naar boven. Ze was echter niet van het startblok gedoken, maar vanaf de kant en moest dus nog een keer. Thuis vertelde ze me, dat ze dit nog helemaal niet geoefend had, omdat ze die keer ziek was geweest. Ze wist dus helemaal niet dat het van het startblok moest en ze had niet bij de andere kinderen kunnen kijken, omdat ze vooraan stond. Ik had al zo'n vermoeden dat dit de reden was. Even soepel als de eerste keer dook ze door het gat en ze kreeg dikke duimen van de badmeester en de badjuffrouw. 

Na het zwemmen van alle geleerde slagen, gingen we naar de kantine voor de diploma-uitreiking. Ook hier hoefde ze niet lang in spanning te wachten, omdat ze als eerste aan de beurt was. Het diploma met de verdiende medaille werd officieel in ontvangst genomen.

En dan nu de reden, waarom ze extreem haar best deed. Al een jaar lang zeurt ons dametje over gaatjes in haar oren. We wisten dit moment steeds uit te stellen, in de hoop dat ze zich misschien nog zou bedenken. Toen ze echter vol bleef houden, besloten we deze als beloning voor haar zwemdiploma in het vooruitzicht te stellen. Nu konden we er echt niet meer onderuit. Vol spanning gingen we vanmiddag naar de juwelier. Er kwamen nog even wat vragen boven:"Gaan ze dan echt helemaal door je oor heen?" "Kun je wel slapen met oorbellen, want met sieraden aan slapen is toch eigenlijk niet goed?" en "Welke oorbellen zal ik kiezen?". Eerst werd met stift de stippen op haar oren getekend.

Toen kwam de tweede juwelier erbij en tegelijkertijd schoten ze de gaatjes erin. We hadden vooraf gezocht naar een juwelier die dit tegelijkertijd deed, omdat ik het al zag gebeuren, dat ze na een eerste gaatje niet meer verder zou willen voor het tweede gaatje. Er werd afgeteld en.....

Even vertrok ze haar gezichtje en daarna volgde een zucht van verlichting. Ze zaten erin. Haar oren gloeiden nog even na en dat vond ze vooral een gek gevoel. We kregen de instructies voor de komende zes weken (drie maal daags sterillon en draaien aan de oorbellen), maar dochterlief had hier geen oren meer naar. Ze stond zichzelf uitvoerig en trots te bewonderen in de spiegel.

Nu kan ze tijdens de zomervakantie haar zwemkunsten tonen in het Franse zwembad en na de vakantie zal ze starten met de zwemlessen voor zwemdiploma B. Ze heeft er nu al heel veel zin in en wij kunnen alleen maar denken, dat er alvast één binnen is. Nog héél veel uren zwembad en tig diploma's te gaan.

Ik ben compleet

Er zijn al verschillende blogs, die hierover hebben geschreven. Ook zijn er veel Facebookvragen voorbij gekomen de afgelopen weken. Het gaat om de Dinoplaatjes van Freek Vonk en de welbekende supermarktketen. Gisteren kreeg dochterlief de laatste plaatjes en ze riep hard door het huis: 'Ik ben compleet'. Toch altijd fijn om te horen :)
De afgelopen weken werd er druk gespaard en geruild. Dochterlief wist precies uit haar hoofd welke van de 160 kaartjes ze nog niet had.

Niet alleen de kinderen waren er druk mee in de weer. Tijdens het etentje ter gelegenheid van de verjaardag van (o)pa kwamen alle kaarten en boeken op tafel. Mijn zussen en ik waren druk alle dubbele aan het uitwisselen. Zelfs in de zussen-appgroep werden nummers bij elkaar gezocht.

Nu had de supermarktketen er nog een extra dimensie aan toegevoegd via een speciale app en een virtuele bril. Door de plaatjes te scannen kreeg je van Freek veel informatie over de Dino's en kon je ze via je telefoon of Ipad tot leven wekken.

Onze oudste boef vond dit een geweldige uitvinding. Zoonlief vond die bril maar wat spannend. De dino's die rondliepen door het huis (via de app) vond hij wel heel vreemd: 'Hij loopt naar mijn speelgoed, snel pak hem! Anders valt hij'. Ons kleinste boefje wilde er niets van weten. Heel af en toe wist ze een verzamelboek te confiskeren van haar zus of broer en bladerde er doorheen om hem vervolgens toch maar snel weer op de bank of tafel te leggen.

We vragen ons af hoe Freek en de supermarkt dit weer gaan overtreffen.

Aanmodderen

Eindelijk weer eens een zomerse dag. We wisten al precies wat we deze dag wilden doen. We begonnen de ochtend met een picknick en spelen op de zandverstuiving. In de wijk waar ik als kind opgroeide, heb ik uren op deze plek doorgebracht. Spelen in het zand, klimmen in de bomen, hutten bouwen, te veel om op te noemen. Geweldig om te zien dat de boefjes ook zo genoten van deze plek.

Er werd flink door het zand gerold en dankzij de zonnebrandcrème waren de boefjes echte zandmonstertjes. De oplossing hiervoor kwam nog die middag, toen we thuis het kleine zwembad opzette. Hier ging het gillen van pret gewoon verder, maar nu met het water en de tuinslang. Onze middelste boef vond het maar wat leuk om zijn zussen en vader te besproeien met het ijskoude water uit de tuinslang. Zijn vader gaf echter niet op zonder strijd.

Plakworstjestaart

Bij een verjaardagsfeestje hoort natuurlijk taart. De afgelopen jaren maakte ik er al diverse. Ook voor ons jongste boefje werden taarten gemaakt. Ik kreeg deze keer goede hulp van onze oudste boefjes. Zuslief wilde erg graag een eigen taart voor haar zusje maken. We bakten een cake en vulden deze met chocolade. Vervolgens kreeg de cake een witte marsepeinlaag en kon dochterlief tekeningen maken op de taart met eetbare stiften.

Ze schreef bij de taart nog een lieve kaart voor haar zusje.

Ook zoonlief wilde helpen bij het maken van een taart. Hij mocht vooral mee roeren en het deeg kneden. Het allerliefst zou hij de taart zonder hulp willen bakken, maar daar vinden wij hem echt nog te klein voor. Bij de vraag wat voor soort taart hij wilde maken, moest hij even nadenken. Chocoladetaart ging het niet worden, want hij lust geen chocolade. Het werd ook geen slagroomtaart, want hij houdt niet van slagroom. Het moest een plakworstjestaart worden. Zoonlief houdt namelijk het meest van worstjes. Knakworstjes (door zoonlief, dus plakworstjes genoemd) zijn favoriet. Nu leek mij deze combinatie niet zo geweldig. Laatst mochten de kinderen zelf hun pizza samenstellen en misschien kunnen jullie al voorspellen hoe de pizza van zoonlief er uit zag.

Hij had nog net wat ruimte om ananas toe te voegen en een beetje tomatensaus. Mocht hij later vegetariër worden, dan laat ik hem dit verhaal lezen en de bovenstaande foto zien en zullen we er heel hard om moeten lachten.

Uiteindelijk maakten we samen de cake en de vulling voor de stapeltaart met fruit (in het vorige blogverhaal zie je de taart van de zijkant).

Toen de boefjes allemaal op bed lagen, bakte ik de laatste taart. Een homemade appeltaart gaat er altijd wel in (en is de favoriet van onze oudste dochter). Maar weer eens bleek dat ik nog niet helemaal scherp ben. Na vermoeid de appels te hebben geschild en het deeg gekneed te hebben, ging de taart de oven in. Ik zakte even bij manlief op de bank om een stukje van de wedstrijd België-Wales te kijken. Na een tijdje bedacht ik dat ik toch iets in de oven had gezet???

Die konden we toch echt niet meer aan de visite presenteren, al dacht manlief het nog te kunnen verbloemen door hem vol te spuiten met slagroom ;) De volgende ochtend kreeg manlief de opdracht om een appeltaart bij de bakker te gaan halen, zodat de visite toch nog kond kiezen voor een verse appeltaart.

Haha

Lang zal ze leve in de gloria! Wat werd kleine Pluis vandaag verwend door lieve familie en vrienden voor haar verjaardag. Vanwege het warme weer vorig jaar en de poolparty, die we toen hadden (klik) maakten we er dit jaar het thema 'ijsjes' van. Van mijn creatieve zusje en handige zwager mochten we de ijscokar van ons neefje lenen. Toen de boefjes vanmorgen beneden kwamen, werd hij uiteraard meteen in beslag genomen.

Al snel kwam de eerste visite. Ons kleinste boefje ging lekker haar eigen gang en ze was eerst niet van plan om aan tafel te komen zitten, zodat ze toegezongen kon worden en de kaarsjes op de taart kon uitblazen. Toen we de kaarsjes aanstaken op een andere plaats aan tafel, bedacht ze zich en kwam ze erbij zitten. De kaarsjes werden meerdere malen uitgeblazen en niet alleen door de jarige.

Om 13.00 uur ging het jarige Jetje even een middagdutje doen en wij namen ook een rustpauze. 

's Middags werd er tussen de buien door heerlijk buiten gespeeld. De kinderen wisten zich allemaal prima te vermaken. Bij het naar huis gaan kreeg iedereen nog een goodiebag mee naar huis.

Het snoetje van kleine Pluis sprak, zoals altijd, boekdelen. We merkten dat ze zich vaak geen houding wist te geven. Ze liep de hele dag rond en riep steeds:"Haha". Het was de eerste keer dat het ons echt opviel. 

Inmiddels is alles weer in de oude staat hersteld en wij zijn op de bank geploft om nog even dit blogje te schrijven en na te genieten van de leuke dag, die ons kleinste boefje heeft gehad. Nog even de situatie voor en na om een indruk te krijgen hoe fijn de kinderen hebben gespeeld ;)

Voor

Na