Meivakantie

De afgelopen twee weken hebben we allemaal enorm genoten van een heerlijke vakantie. Natuurlijk was het lintje voor opa een bijzonder hoogtepunt. Er waren gelukkig nog meer mooie momenten in deze meivakantie.
Zo brachten we een bezoek aan Amsterdam, waar we het Muizenhuis van Sam en Julia in de bibliotheek bekeken, een bezoek brachten aan de werkplaats en de winkel van dezelfde muizen. We spraken zelfs even met Karina Schaapman, die enthousiast vertelde over haar werk. De boefjes genoten van het prachtige werk.

Na een mooie wandeling door de Jordaan kwamen we terecht bij het "Ripley, believe it or not-museum". Het was een geweldige ervaring voor de boefjes en voor ons. Wat een grappig museum!

Een andere wereldstad stond ook op ons lijstje. We bezochten in Antwerpen Comic Station. Vlakbij het station van Antwerpen is een indoor pretpark. Dat was een perfecte bestemming op een regenachtige dag. Dit themapark is gebaseerd op een aantal Belgische striphelden, zoals De Smurfen, Suske&Wiske en Urbanus. Ook de hoogste (indoor) glijbaan van de wereld bevindt zich hier. Het bleek een perfecte plek voor onze boeven, ook al kenden ze de meeste stripfiguren niet goed genoeg. Papa heeft maar niet te veel over zijn Urbanus-verleden losgelaten deze dag.

Met hun grote nicht mochten de oudste boefjes een dagje op pad. Wat hebben ze genoten van de dierentuin in Volkel en het pannenkoekenhuis. Al vonden ze het zoeken naar kikkers in de tuin ook al een feest. Ons kleinste boefje namen we zelf mee naar een andere dierentuintje in Best. Ook zij genoot van alle aandacht van papa en mama. Dat was ze niet gewend.

 Zelf bezocht ik met een vriendin en haar kindjes ook nog de dierentuin in Amersfoort. Terwijl de grootste boef aan het logeren was bij haar nicht en samen met haar een workshop glitter-sieraden maken mocht volgen, wisten wij ons te vermaken tussen de apen, olifanten en tijgers. Elk jong diertje was voor ons kleinste boefje een schatje. Misschien komt dat omdat haar broer haar steeds schatje noemt?

Ook onze boevenzoon ging voor het eerst in zijn leven alleen logeren bij zijn neefje. De twee boeven hadden de grootste lol samen. Dat hadden we niet verwacht na het drama van de avond daarvoor. Zijn grote zus had heel lief een kaart voor hem gemaakt, dat ze hem een lief broertje vond en dat ze hem zou gaan missen. Daar was hij de hele avond van overstuur. Hij ging haar ook missen. Uiteindelijk bleek het gemis toch te overzien en bleef het bij een kort momentje, waar hij snel overheen was. Trots kwam hij thuis, dat hij nog veel vaker wilde logeren.
Ook de oudste boef had een bijzonder moment. Op 5 mei mocht ze voor het eerst een optreden geven op piano. En dan meteen op een levensgroot podium op het plein in het dorp. Onder leiding van haar pianojuf speelde ze twee liedjes samen met een schoolgenootje, die op gitaar speelde. Een andere leerling van haar juf zong erbij. Wat vond ze het spannend. "Ik trilde helemaal", zei ze na afloop. Daar hebben we niks van gemerkt. Ze was enorm trots op haar prestatie, al was ze wel blij dat het niet zo druk was op dat moment. De rest van de dag bleef ze haar vader helpen met allerlei klusjes tijdens het festival. Het weer was prachtig, het programma was erg mooi en afwisselend en vader en dochter waren dan ook allebei tevreden. Manlief en ik gingen die avond samen nog even kijken bij het optreden van de band van dezelfde pianojuf. Wat was ze fantastisch als stoere Rock-chick.

De hele vakantie heeft onze boevenzoon zijn beste vriendje moeten missen. Gelukkig kunnen de jongens via allerlei social media toch met elkaar in contact blijven. Ze stuurden elkaar regelmatig filmpjes, foto's en berichtjes om het gemis deze twee weken wat dragelijker te maken. Wat waren ze blij, toen ze elkaar eergisteren en gisteren toch weer even zagen.
Vandaag sloten we de vakantie in stijl af. In Amsterdam vertelde Karina Schaapman ons, dat er een theatervoorstelling van Sam en Julia is. Daar gingen we vandaag naar kijken in Helmond. Nu kostte het ons net wat meer tijd om het theater te vinden, waardoor we de voorstelling van 13.30 uur helaas niet wisten te halen. Gelukkig waren er nog plekken vrij voor de voorstelling van 15.30 uur. We hadden nog meer geluk, want de voorstelling maakte deel uit van het peutertheaterfestival. De hele foyer stond vol speelgoed en kleurmateriaal. Het was voor onze boeven geen probleem dat ze even moesten wachten. De voorstelling van Sam en Julia was erg mooi. De schaduwrat maakte wel veel indruk op ons kleinste boefje. We zijn benieuwd of ze daar nog van gaat dromen.

Een welverdiend lintje

Al een paar weekjes wisten de boefjes een geheim voor opa te bewaren. Enkele weken geleden kregen we bericht vanuit de woonplaats van mijn vader: hij ging een lintje krijgen. Super blij en enorm trots waren we natuurlijk. Even leek hij zelf roet in het eten te gooien, toen hij op Goede Vrijdag opgenomen werd in het ziekenhuis. We duimden héél hard dat hij zich snel fitter zou voelen en hij vandaag in volle gezondheid kon genieten van deze dag.

Al vroeg waren we vandaag uit de veren. Om 9.45 uur werden we opgewacht bij theater 'Kattendans' in Bergeijk. We waren niet alleen. Ook mijn zussen met kinderen waren er, net als zijn drie broers en onze tantes. We werden snel naar het balkon van het theater gebracht om daar plaats te nemen in afwachting van de uitreiking. De kinderen vonden het super spannend, want opa mocht ze immers nog niet zien. Het bleek nog een opgave om ons te verbergen, want nieuwsgierig als hij is, keek hij een paar keer de zaal rond om te zien wie er allemaal aanwezig waren. Hij was naar het theater gelokt door een vriend van de vereniging, die hem had voorgedragen. Die had hem verteld dat hij de onderscheiding zou krijgen. Aangezien zijn vrouw die dag echt verhinderd was, vroeg hij of mijn vader met hem mee wilde gaan. Mijn vader wilde dit natuurlijk meemaken, niet wetende dat iedereen bovenin het theater voor hem aanwezig was.

We dachten dat hij ons stiekem toch wel gezien had, maar dit bleek niet waar te zijn. Op het moment dat zijn naam werd genoemd, was hij totaal overdonderd. De kindjes begonnen 'opa' te roepen en wij joelden allemaal mee. Wat was het prachtig om hem zo blij verrast te zien.

De boefjes en hun neefjes feliciteerden opa en in de foyer werd er geproost met oranjebitter en een gebakje.

Kijk hem toch eens stralen met zijn welverdiende onderscheiding. Het is zoals mijn jongste zusje zei: 'een dag met een tintje, want opa heeft een lintje'.

Lente

Eindelijk was het zo ver. Dit weekend was het echt lente. De tuindeuren gingen weer open, alle emmers, schepjes, steppen en buitenspullen kwamen uit de schuur tevoorschijn.
Gisteren hadden onze oudste en middelste boef allebei een kinderfeestje. Zoonlief ging met een groepje jongens naar een binnenspeeltuin en onze oudste dochter ging met een groep meiden kaarsen maken. Trots kwam ze met haar twee kaarsen thuis en deelde meteen even mee, dat deze kaarsen alleen zijn om naar te kijken en niet om aan te steken. Ze zijn te mooi om op te branden. Van wie zou ze het hebben? Kleine Pluis en ik brachten broer en zus naar de plaats van bestemming en genoten van het zonnetje in de tuin. Pluis wist meteen wat ze buiten wilde doen: picknicken met haar baby's. Na het feestje nam zoonlief de rol van vader op zich.

Ook vandaag was het schitterend weer. Na een bezoek aan de oom en tante van de boefjes, bezochten we het 'belevingsbos' in de buurt van de oom en tante van de boefjes. Eerst werden de dieren van de kinderboerderij bezocht en daarna doken ze even de speeltuin in.

Hierna trotseerden ze de obstakels in het bos.

Onze oudste boef kreeg er nog een paar extra hindernissen bij. Broertje en zusje hadden de grootste lol, toen ze aan de touwen gingen hangen en zwieren, waar dochterlief op probeerde te balanceren. Gelukkig kon ze er zelf ook hard om lachen.

Aan het einde van de dag was Pluisje flink afgewerkt. 

Op de weg terug naar huis viel ze dan ook in slaap. Na het eten was een verfrissend bad geen overbodige luxe. Deze eerste lentedagen smaakten echt naar meer!

Pasen

Afgelopen vrijdag was het volgens de boefjes geen Goede Vrijdag. We werden die dag onverwachts gebeld, dat de opa van de boefjes (mijn vader) was opgenomen in het ziekenhuis. De schrik zat er even goed in, maar gelukkig gaat het alweer stukken beter met hem.
Zaterdagmiddag besloten we alvast een heel klein beetje in de paasstemming te komen, door een bezoekje aan de bioscoop. Hier draaide de film van 'Pieter Konijn'. De boefjes kijken al weken de tekenfilm van dit dier en al zijn vrienden. De boefjes zaten ademloos te kijken.

De Eerste Paasdag was een dag met de familie. Om 10.45 uur werden we in het favoriete pannenkoekenhuis van de boefjes verwacht. Hier werden we onthaald met koffie/thee, ranja en appeltaart. De kinderen kregen cake met slagroom. Ons kleinste boefje wist hier wel raad mee.

Nadat de buikjes gevuld waren, konden we beginnen aan de wandeling van 5 km. Vol goede moed volgden we de aanwijzingen op de routekaart. Ons kleinste boefje rende voorop en zoonlief sloot de rij. Met de regenlaarzen aan moesten alle plassen eraan geloven.

Het zonnetje liet zich heel even zien. Er verschenen helaas ook wolken en we hielden het niet droog. Enigszins verregend kwamen we terug bij het pannenkoekenhuis, waar iedereen zich weer kon opwarmen en genieten van een heerlijke pannenkoek.

Vandaag vierden we Pasen in en om het huis. Na een paasontbijt werden de eieren in de tuin verstopt. Gewapend met hun mandjes gingen de boefjes op zoek naar de chocolade-eieren. 

Binnen werd de buit geteld en verdeeld. Kleine Pluis had hier haar eigen idee over. Ze wist vluchtig drie chocolade-eieren te bemachtigen en ging er bovenop zitten. Volgens haar broer ging ze die uitbroeden, maar wij weten wel beter. Pluis wilde wat chocolade voor zichzelf houden.

Na het zoeken en verdelen van de buit, werden er nog eieren geschilderd. We kookten tien eieren. Na het verdelen van deze eieren bleef er één ei over. Manlief besloot deze van verschillende kleuren en een gezicht te voorzien.

De paastakken en andere decoratie kunnen weer de kast in. Dit jaar maakte ik een paasbordje voor de chocolade. Ik vind hem stiekem te mooi om hem voor een jaar in een doos te stoppen. Ik denk dat ik hem toch nog even laat staan. De komende tijd hebben we er nog chocolade genoeg voor.

Een nieuwe fase

Dat de tijd voorbij vliegt blijkt maar weer eens met dit blog. We zijn alweer ruim een maand verder sinds het laatste verhaal.
In de eerste maand van dit jaar werd ik weer een jaar ouder, maar ook onze kleine Pluis groeide voor onze ogen van een peuter naar een kleuter. Afgelopen dinsdag bezochten we voor de laatste keer het consultatiebureau. Ons jongste boefje vond het geweldig. Eerst werd ze gewogen en gemeten. Ze blijft ons kleine Pluisje met haar net 96 cm.

Hierna volgden de spelletjes. Trots liet Pluis zien wat ze allemaal in huis had. Ze genoot er zichtbaar van om al haar kunsten te laten zien. Ook de oogtest was erg interessant met de 'piratenbril'.

Tot slot volgde de laatste DKTP-prik. Pluis keek naar de naald en haar arm. Toen de naald in haar arm ging, keek ze de verpleegkundige aan en riep: 'au', daarmee was het ook meteen klaar. Ze gaf verder geen kik. Natuurlijk speelde ze dit later wel uit bij haar broer en zus. De prinsessenpleister moest getoond worden en ze was eigenlijk toch best zielig. Zo kreeg ze alles bij hen gedaan.

Ons bikkeltje had wel een beloning verdiend en daarom dronken we samen een appelsap en aten we een donut.

Een andere enorme stap vond plaats op 15 januari. Tijdens mijn verjaardag, de dag ervoor, kwam de zindelijkheid van Pluis ter sprake. Ons dametje weigerde nog steeds haar behoeften op het potje/toilet te doen. Tot op heden hielpen stickersystemen en andere beloningen hier niet bij. Mijn schoonzus had nog een troef achter de hand. Wanneer Pluis op het potje zou gaan, zou ze een dikke reep chocolade krijgen van haar. De volgende ochtend kwam Pluis haar bed uit met de mededeling, dat ze geen luier meer aan hoefde. Het ging heel gemakkelijk. Ze wist haar potje te vullen (let op, de volgende foto kan schokkend zijn).

De reep chocolade had ze zeker verdiend. Tot op heden heeft ze de luier niet meer nodig gehad en lukt het haar zelfs om ook de nachten droog door te komen.

Een andere grote stap deze week vond plaats bij het kinderdagverblijf. Ze mocht met de andere peuters een ochtend spelen in de kleuterklas van mijn school. Tijdens de pauze hoorde ik van collega's dat ze in de kleutergroep zat en ik kon het dan ook niet laten om even door het raam te gluren. Ze lag languit in de kring te luisteren naar de juf, terwijl alle andere kinderen keurig op een stoeltje zaten. Dat belooft nog wat. Gelukkig heeft ze nog een half jaartje om te oefenen. 

Ze voelt zich nu dan ook enorm groot, behalve wanneer ze moet opruimen. Dan vindt ze zichzelf weer heel klein en kan ze het echt nog niet.

Het aftellen tot de zomervakantie gaat nu echt beginnen. Het zijn alle stappen, waar ze enorm van geniet. Ook wij vierden een feestje dat we na ruim 8 jaar afscheid konden nemen van de luiers en het consultatiebureau, maar stiekem vinden we het allemaal ook weer best jammer.

Op naar nieuwe fases!