Lago Maggiore

Van Turijn naar Luino viel opnieuw reuze mee. Binnen twee uur bevonden we ons aan het prachtige Lago Maggiore. Wat een geweldig meer is dat! Vooraf hadden we al gelezen, dat er veel vis in het meer zou zitten. Bij een eerste verkenning van het meer was dat al meteen te zien. Ons appartement bood uitzicht op het meer, al moesten we nog wel even geduld hebben. Er werd immers nog driftig schoongemaakt. 

We besloten even lekker te lunchen aan het water. Daar sprongen de boefjes van steen naar steen op de plek waar de rivier uitmondde in het meer. Je voelde de rust van de omgeving en de wind zorgde voor voldoende verkoeling. We kregen meteen zin om te gaan zwemmen. 

Na de lunch konden we ons appartement in. Wat een prachtige plek!!! Het uitzicht op het meer was fantastisch, maar ook de ruimte. Na Turijn was dat helemaal groots. We verzamelden snel onze zwemspullen en we wandelden rustig naar het meer. Wat zagen we veel vissen zwemmen. Reigers vlogen af en aan, gekko’s schoten voor ons weg, het was een feest in de natuur. 

Het water was heerlijk. Niet te koud, heel mooi helder en lekker om in te zwemmen. Onze boefjes konden helemaal los. Zelf ben ik niet zo’n waterrat, dat laat ik liever aan manlief. Dit was echt even heerlijk ontspannen. Hier hadden onze boefjes ook echt naar uitgekeken. Het zwemfeest zou de komende dagen worden uitgebreid met opblaasbanden en filmen met de onderwatercamera. Ons kleinste boefje vermaakte zich ook prima bij de fonteintjes. Daarmee kon ze mooi even afkoelen.

Het plaatsje Luino was een mooi klein toeristisch plaatsje. Onze puberboef wilde traditiegetrouw een zonsondergang met mij meemaken, waar ik los kon gaan met foto’s. Hier was het alleen een nadeel, dat de zon al heel snel achter de bergen zakte.

Samen met manlief wandelde ze nog even naar de plaatselijke markt. Ze zagen eerste twee kraampjes, maar om de hoek bleken nog honderden kraampjes te staan. Hier wist ze ook haar souvenir te scoren. Ze kocht een nieuw spijkerjack. Ik moest wel even wennen aan het idee, dat ze echt een eigen kledingsmaak aan het ontwikkelen is. Volgens haar broer was het jasje echt Italiaans, want er hingen spaghettisliertjes aan. 

Onze voetbalboef vond het zwemmen geweldig, maar hij vond het maar niks, dat er in dit plaatsje nergens gevoetbald mocht worden. Nu snap ik waarom die Italianen niet bij het laatste WK mochten meedoen, mopperde hij. Toch had manlief nog een plekje gevonden waar stiekem even een balletje kon worden getrapt. 

Met deze prachtige plek namen we afscheid van Italië. Enkele kilometers verderop lag de grens met Zwitserland, het volgende land van onze roadtrip.

Turijn

Manlief was voor een project met zijn school twee keer naar Turijn geweest. Hij kwam telkens met hele enthousiaste verhalen thuis. Dat wilden we allemaal wel eens beleven. Na de fietstocht gingen we dan ook op ons gemak van Milaan naar Turijn. Opnieuw twee uurtjes in de auto, dat viel allemaal wel mee. Toen we in de stad waren, regende het eventjes. Maar bij het uitladen van de spullen was het inmiddels al droog. 

Na het superluxe appartement in Milaan moesten we even wennen aan het kleine, verouderde optrekje in Turijn. Vooral onze grootste boef werd niet blij van dit mini-flatje in een gribusbuurt (daar was hij weer). Toch had dit ook wel wat. Om te eten moesten we een kist aanschuiven om allemaal aan tafel te kunnen zitten, om te slapen schoven we een kastbed uit de andere kamer en schoven we de slaapbank uit om allemaal te kunnen slapen. Het was even behelpen, maar de ligging van het appartement maakte heel veel goed. De eerste avond ging manlief alleen even op zoek naar een supermarkt. Hij was net op tijd binnen om niet helemaal verregend te zijn. Meer regen zouden we in deze stad ook niet meer krijgen.

Na alle verbouwingen in de vroege ochtend trokken we al snel de stad in, zodat we Turijn konden leren kennen. Het was voor manlief toch lang geleden dat hij hier had rond gewandeld. Desalniettemin herkende hij regelmatig pleinen, straten en gebouwen. We begonnen onze verkenningstocht op het Piazza Castello. Aan dit plein liggen verschillende prachtige gebouwen en paleizen. Vooral de fonteintjes waren bij de kleintjes in trek. Ons kleinste boefje had inmiddels bij een leuk winkeltje een souvenirspelletje weten te scoren, zodat ze voorlopig lekker mee kon hobbelen. Ons boevenmanneke liet zich van zijn stoerste kant zien. Met zijn nieuwe Intershirt waagde hij zich in het hol van de leeuw: de Juventus-store. 

We vervolgden onze wandeling naar een van de bekendste gebouwen van Turijn: de Mole Antonelliana. Met de panoramische lift gingen we eerst helemaal naar boven om daarna te genieten van een prachtig uitzicht over de stad. Eenmaal terug op de begane grond maakten we een rondje door het filmmuseum, dat in hetzelfde gebouw huist. Wat is er veel te zien en te doen voor de kinderen. Ze vermaakten zich met de interactieve opdrachten en filmpjes die ze konden opnemen. 

Na een korte lunch bezochten we het Palazzo Reale. Dit paleis diende jarenlang als koninklijke residentie. Er zijn verschillende collecties te zien. We keken onze ogen uit in de verschillende vertrekken. Onze boefjes stonden versteld van het aantal kroonluchters. In de balzaal hingen er zelfs acht! 

De tweede dag in Turijn pikten we eerste de Capello van het paleis mee. Daar wordt de beroemde lijkwade van Turijn bewaard. Vervolgens gingen we naar het Egyptisch museum, waar vooral het gedeelte met de Galerij van de Koningen indruk maakte. Het fotomuseum Camera in Turijn is niet zo groot, maar de twee tijdelijke tentoonstellingen waren best interessant. Vooral de tentoonstelling van Dorothea Lange over het leven in het zuiden van de Verenigde Staten tussen 1931 en 1939 bood volop prachtige beelden.

 

Voor de kleintjes was daarna de koek echt even op. Manlief en onze oudste boef gingen nog op zoek naar een souvenirtje. Ons kleinste boefje had inmiddels nog een oktopusknuffel gevonden. Helaas wisten ze nog niet te slagen. Het t-shirt met de opdruk “Did I really get out of my bed for this?” vond onze puberdochter toch echt te pittig voor de eerste schooldag in klas 2.

Na het eten maakten ze samen nog een avondwandeling door Turijn. Ze beklommen samen de monte dei Cappuccini, waar ze een prachtig uitzicht hadden over de stad in de avond en over de rivier de Po. Enthousiast kwamen ze samen weer terug in ons piepkleine appartementje. Ineens herkende manlief weer allerlei plekken van de vorige reis. Die waren ook echt de moeite waard, beweerden de onvermoeibare wandelaars. Voor mij was het inmiddels wel tijd om de rust van het Lago Maggiore op te zoeken. 

Milaan

Van Verona naar Milaan is maar een kort ritje. Het kostte ons maar een paar uurtjes onze verblijfplaats daar te bereiken. Het was een prachtig modern appartement, dat van alle gemakken was voorzien. Nu hadden we een prachtig uitzicht op het Naviglio Grande-kanaal. 

Ons boevenvriendje wilde deze vakantie heel graag een voetbalshirt als souvenir. Hij had vooraf bedacht, dat hij dat het liefst van Inter Milaan zou hebben. De voetbaltempel San Siro lag op een uur wandelen van ons appartement. Ondanks de warmte besloten we deze uitdaging aan te gaan. Oudste boef was niet meteen onder de indruk van dit gedeelte van de stad. Ze vond het maar een gribusbuurt. Wij snapten helemaal wat ze daarmee bedoelde. Gutsend van het zweet bereikten we het stadion, waar de fanshop in gevestigd zat. Die gaf zelfs een mooi uitzicht op het veld en de binnenkant van het stadion. Die vonden we mooier dan de buitenkant. 

In de fanshop gingen we op zoek naar een mooi shirtje. Eigenlijk had ons boevenventje bedacht, dat zijn kleine zusje misschien wel een AC Milaan-tenue zou willen als souvenir. Ze hebben immers ongeveer dezelfde maat. Dat zag het kleinste boefje anders. Die is niet zo van de voetbalpakjes. Die stelde haar souvenir-keuze liever nog een stad uit. Uiteindelijk was de voetbalboef helemaal in zijn nopjes met het blauw-zwarte shirt. Al vond hij het wel een heftige beproeving voor zijn zussen, die het hele stuk hadden meegelopen speciaal voor hem.

En daarna moesten we natuurlijk ook nog een uur terug wandelen. We vonden een alternatieve route, die wat minder gribus was en wat meer verkoeling bood. 

De volgende dag moesten we al vroeg op, omdat we een fietstocht door Milaan gingen maken. We hadden geregeld, dat we in het hotel konden ontbijten. Dat was al een feest voor onze boefjes. Ze genoten van allerlei heerlijke zoete broodjes en andere lekkernijen. De wandeling naar de stad was een stuk korter dan die naar het stadion een dag eerder. We konden gewoon langs het water blijven lopen en dan waren we al bijna op de afgesproken plek. Daar bleek manlief toch de Engelse tour te hebben gereserveerd in plaats van de Nederlandstalige. We zaten in een prima fietsgroepje met een vriendelijke gids. 

Wat een prachtige tocht hebben we gefietst. Natuurlijk fietsten we langs de Duomo kathedraal en het Piazza della Scala, maar ook door de Romeinse en middeleeuwse stad, door de wijken Ticinese, Brera en Porta Nuova, we bekeken het Sforzesco Kasteel, de Boog van de Vrede en de Pinacoteca kunstgalerie. Er was voldoende tijd om wat foto’s te schieten en om een mooi beeld van de stad te krijgen. Manlief werd gebombardeerd tot bezemwagen. Hij sloot steeds de rij fietsers. Dat betekende wel, dat we steeds op hem moesten wachten. Zou dat ook de reden zijn waarom hij zelden naar zijn werk fietst? Onze boefjes dachten van wel. 

Na de tocht wandelden we rustig terug naar het hotel om daar in de auto te stappen naar onze volgende halte: Turijn. 

Verona

Na enkele heerlijke dagen in Oostenrijk vervolgden we onze vakantie naar Italië. We reden het Zillertal uit, terwijl de regen met bakken uit de hemel viel. Vlak voor de grens met Italië stopte de regen. We waren heel blij dat onze auto rookvrij wist te blijven tijdens de reis van ruim 4 uur naar Verona. 

Het hotel bleek mooi in de stad te liggen, maar ons appartement lag nog centraler. De auto bleef achter op een mooie parkeerplek in de buurt van het hotel en wij kregen een fijne lift met een busje naar onze slaapplek. We hadden daar een mooi uitzicht vanaf ons balkon op de rivier Adige en zelfs op het prachtige Castello. Het was een geweldig huis met een mooie verrassing: de keuken zat verstopt in een kast. Wat een prachtige verstopplek!

Die avond maakten we een mooi rondje langs de rivier en over de brug bij het Castello. Wat ons opviel, was het geluid uit de bomen overal. We weten nog steeds niet of het nu de elektriciteit was of dat het een soort superkrekels waren, die we hoorden. We maakten het rondje nog net iets groter, zodat we ook alvast een blik konden werpen op de Arena van Verona en we smulden even van de lekkere Italiaanse gelati. 

Volgens verschillende informatiebronnen is Verona een stad, die je heel goed in één dag kunt bekijken. Onze kleinste boefjes hadden wat meer zin in verkoeling, maar wandelingetje door de stad vonden ze wel te overzien. Verona was vooral een heel mooi, lekker Italiaans stadje, waar je lekker doorheen kunt struinen. Het Theatro Romano zag er indrukwekkend uit. Het was voor ons wat te warm om er bovenop te klimmen. We wandelden verder langs de Adige-rivier, over mooie bruggen, prachtige pleinen en indrukwekkende kerken en we stonden regelmatig stil bij leuke winkeltjes. We lunchten even in het park, waar de duiven ons direct wisten te vinden. Ons kleinste boefje was daar heel blij mee, haar broertje wat minder.

We gingen op zoek naar het balkon van Julia uit het verhaal van Shakespeare. Er bleken wel heel veel Romeo’s daar rond te hangen. Gelukkig hebben onze boefmeiden daar nog weinig interesse in. Manlief en onze oudste boef gingen voor de kleintjes op zoek naar verkoeling in de stad. Aan de andere kant van het Castello bleek een waterparkje te zijn. In dit badje konden de kleintjes heerlijk slidings maken en spetteren. Ze genoten hier enorm van. Toen we vonden dat het tijd werd om op te drogen, zagen we dat de slidings van onze boevenjongen te ruig waren voor zijn korte broek. Hij had er gewoon een gat in gegleden!

Na het avondeten hadden manlief en onze grootste boef nog een stiekem plannetje. Ze wilden last minute nog naar de opera Aïda, die in de Arena gespeeld zou worden. Helaas was de voorstelling erg populair. Er waren alleen nog maar kaartjes vanaf 137 euro per persoon. Dat vonden ze toch wat te veel van het goede. Ze genoten ook al van het kijken naar de opgedirkte opera-bezoekers voor de Arena en van het stiekem luisteren naar de muziek aan de achterkant. 

Gerlos

De reis van München naar Gerlos was gelukkig wat korter, maar niet minder spannend. Bij het beklimmen van de eerste stevige berg begon onze auto opnieuw te roken, terwijl er die ochtend nog een nieuwe fles koelvloeistof in was gegaan. Halverwege de berg kregen we gelukkig hulp van een Nederlandse automonteur, die ons het advies gaf om als noodoplossing water toe te voegen. Bij een nabij gelegen hotel kreeg manlief een enorme gieter met water. Rokend en piepend bereikten we onze tweede verblijfplaats: Gerlos. 

Onze gastvrouw, Maria, bleek een bijzonder aardige dame, die ons het prachtige appartement liet zien, alle leuke plekken van de omgeving kon aanraden en gelukkig meteen de plaatselijke garage wist te wijzen. Na het uitladen van alle bagage ging manlief daar direct naartoe. Hij werd vriendelijk geholpen door de plaatselijke monteur. De auto leek klaar voor nieuwe avonturen.

Die avond maakten we nog een rustige avondwandeling langs de woest kolkende rivier, waar loslopende koeien op de bus stonden te wachten. Die koeien zouden we nog vaker horen bellen en loeien. Ons boevenvriendje vond ze maar eng. 

De volgende ochtend wandelden we al vroeg naar de gondellift in Gerlos om boven op de berg lekker rond te kunnen wandelen. Wat zijn de bergen prachtig. We maakten een mooi tochtje naar het bergmeer, waar onze boeven samen kikkervisjes probeerden te vangen. Het lukte ze ook echt om met hun handen de kikkervisjes te vangen. Natuurlijk werden ze allemaal netjes weer in het water terug gegooid. 

In de middag besloten de oudste boefjes even met manlief af te koelen in een iets lager gelegen, maar net zo koud meer. De omgeving was prachtig, het water was helder, maar de temperatuur van het water was behoorlijk laag. Er werd volop gevaren en gesupt, maar zwemmers zag je nauwelijks. Dat kon onze boeven niet deren. Ze namen een heerlijk verfrissende duik. 

Onze oudste boef heeft ons deze vakantie echt verwend. Iedere avond zorgde zij ervoor, dat er steeds lekker eten op tafel stond. Dat deed ze elke dag met verve. Na weer een heerlijk diner speelden we samen een potje “Pick a pen”. Ook dit is weer een leuk spel om samen te spelen. 

De volgende ochtend namen we de bus naar Konigsleiten. Dat leek ons verstandiger dan met de auto deze beklimming te doen. Bij dit plaatsje namen we opnieuw de berglift naar boven. Daar aangekomen zagen de boefjes de zipline over het meer. Manlief en de grootste boef zagen het helemaal zitten. Ik keek in dit geval liever toe samen met de kleine boefjes. Joelend en lachend zipten ze naar beneden en vol enthousiaste verhalen kwamen ze samen weer naar boven gewandeld. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen. We besloten het zekere voor het onzekere te nemen en we namen de lift naar beneden in plaats van de bergafdaling te wandelen. Dat bleek een goede beslissing te zijn. Eenmaal terug in het huisje begon het even flink te regenen. 

Na deze regenbui wandelden we nog even langs de rivier, maar dan de andere kant op. Het Erlebnispad was voor de kinderen erg leuk. Veel verschillende boomhutjes, kunstwerken en spellen voor de kinderen zorgden ervoor, dat het tempo heel laag lag. Dat was helemaal niet erg, want ze vermaakten zich prima. 

De kleinste boefjes wilden toch heel graag nog even zwemmen. Manlief trok opnieuw naar het grote meer, waar opnieuw even lekker kon worden geplonst. Die avond keek onze voetbalboef naar de vriendschappelijke wedstrijd tussen PSV en Nottingham Forest. Dat maakte al dat wandelen wel weer goed. 

De laatste dag in Gerlos wilden we heel graag naar de watervallen van Krimml. Dat was meteen de ultieme test of de auto het vervolg van de reis aan zou kunnen. We reden al aardig op tijd naar Krimml, waar we toch eerst wel schrokken. Dit keer niet van de auto, maar van de vele toeristen. Het was echt een drukte van jewelste en voor de wandeling naar de watervallen moest ook nog eens betaald worden. We sloten netjes aan in de rij. Het gaf mij de gelegenheid om wat te experimenteren met de camera en de snelheid van het water. Wat een enorme hoeveelheid water komt er met geweld de berg af. Het was echt ongelooflijk.

Gelukkig bleek het wel echt de moeite waard. Eerst bekeken we de waterval van beneden. Daar hadden de boefjes al veel plezier met het klimmen over de natte rotsen en het spetteren van het ijskoude water. Daarna begonnen we aan de klim naar boven. Elk uitzichtpuntje was weer bijzonder en anders. Het was een fikse klim, maar het was zeer zeker de moeite waard. 

Toen we weer beneden stonden, bestelden we voor onze boefjes een bordje “Kaisersmarrn”. Deze Oostenrijkse lekkernij at manlief altijd heel graag tijdens zijn skireizen met school (vroeger). De boefjes waren bijna net zo enthousiast over de dikke pannenkoeken als hun boevenvader. 

Om deze dag nog lekker af te sluiten, besloten we nog even een duik te nemen in het meer. Vooral ons boevenvriendje kon dan zeggen, dat hij elke dag in het meer had gezwommen. Het water was nog steeds net zo koud, maar het zonnetje maakte veel goed. Heel stoer gingen onze boefjes weer alle drie het water in. 

Na een heerlijke laatste avond begonnen we aan het vervolg van onze zomervakantie. Na Oostenrijk stonden er drie steden in Noord-Italië op het programma, dus op naar Verona.