De zenuwen kwamen met het uur, maar tegelijkertijd had ze er enorm veel zin in. Ze stond al snel vooraan in de rij klaar op het eerste startblok. Ze zwom alsof haar leven er vanaf hing (dadelijk zal duidelijk worden waarom :) Ze deed keurig alle slagen. Toen volgde 'het gat'. Dochterlief heeft hier vanaf het begin geen enkele moeite mee gehad. Nu dook ze vanaf de kant het water in en kwam ze keurig door het gat weer naar boven. Ze was echter niet van het startblok gedoken, maar vanaf de kant en moest dus nog een keer. Thuis vertelde ze me, dat ze dit nog helemaal niet geoefend had, omdat ze die keer ziek was geweest. Ze wist dus helemaal niet dat het van het startblok moest en ze had niet bij de andere kinderen kunnen kijken, omdat ze vooraan stond. Ik had al zo'n vermoeden dat dit de reden was. Even soepel als de eerste keer dook ze door het gat en ze kreeg dikke duimen van de badmeester en de badjuffrouw.
Na het zwemmen van alle geleerde slagen, gingen we naar de kantine voor de diploma-uitreiking. Ook hier hoefde ze niet lang in spanning te wachten, omdat ze als eerste aan de beurt was. Het diploma met de verdiende medaille werd officieel in ontvangst genomen.
En dan nu de reden, waarom ze extreem haar best deed. Al een jaar lang zeurt ons dametje over gaatjes in haar oren. We wisten dit moment steeds uit te stellen, in de hoop dat ze zich misschien nog zou bedenken. Toen ze echter vol bleef houden, besloten we deze als beloning voor haar zwemdiploma in het vooruitzicht te stellen. Nu konden we er echt niet meer onderuit. Vol spanning gingen we vanmiddag naar de juwelier. Er kwamen nog even wat vragen boven:"Gaan ze dan echt helemaal door je oor heen?" "Kun je wel slapen met oorbellen, want met sieraden aan slapen is toch eigenlijk niet goed?" en "Welke oorbellen zal ik kiezen?". Eerst werd met stift de stippen op haar oren getekend.
Toen kwam de tweede juwelier erbij en tegelijkertijd schoten ze de gaatjes erin. We hadden vooraf gezocht naar een juwelier die dit tegelijkertijd deed, omdat ik het al zag gebeuren, dat ze na een eerste gaatje niet meer verder zou willen voor het tweede gaatje. Er werd afgeteld en.....
Even vertrok ze haar gezichtje en daarna volgde een zucht van verlichting. Ze zaten erin. Haar oren gloeiden nog even na en dat vond ze vooral een gek gevoel. We kregen de instructies voor de komende zes weken (drie maal daags sterillon en draaien aan de oorbellen), maar dochterlief had hier geen oren meer naar. Ze stond zichzelf uitvoerig en trots te bewonderen in de spiegel.
Nu kan ze tijdens de zomervakantie haar zwemkunsten tonen in het Franse zwembad en na de vakantie zal ze starten met de zwemlessen voor zwemdiploma B. Ze heeft er nu al heel veel zin in en wij kunnen alleen maar denken, dat er alvast één binnen is. Nog héél veel uren zwembad en tig diploma's te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten