We hebben afgelopen nacht weer een spannend avontuur beleefd. Vanwege de warmte mochten de twee oudste boeven in ons bed slapen. Hier staat een airco-apparaat en tegen de tijd dat wij naar bed gingen, waren hun kamers wat afgekoeld en konden we ze overdragen naar hun eigen bed. Dit ging al vaker zo. Gisternacht verliep het echter anders. Toen we alles beneden afsloten, hoorden we een harde bonk. We wisten meteen dat er iemand uit bed gevallen was. De vraag was alleen: wie? Aan het huilen te horen, ging het om onze oudste boef. Ze was niet alleen uit bed gevallen, maar tijdens haar val met haar hoofd op het nachtkastje terecht gekomen. Het leverde haar een sneetje bij haar ooglid op. Ik zag direct dat dit gehecht of geplakt moest worden. Manlief bleef bij de kleintjes en ik vertrok met dochterlief om 11.45 uur naar de huisartsenpost. Hier moesten we in de kinderwachtkamer wachten tot we aan de beurt waren.
Na een spoedgeval elders in het ziekenhuis werden we naar binnen geroepen. Ze hield zich kranig en al snel zat de lijm op de wond. We kregen van de arts nog adviezen mee over voorzichtig zijn met water en rustig aan doen. Dochterlief vertelde de arts, dat ze maar wat blij was, dat ze haar diploma vorige week gehaald had, anders ging dat feestje niet door en had ze nog geen oorbellen gekregen. Rond 1.00 uur verlieten we het gebouw en liepen we naar de parkeergarage. Dochterlief gaf hier aan dat ze moest spugen en ze was nog net op tijd bij een prullenbak. We gingen maar snel terug naar de huisartsenpost. Ik was er niet zeker van of het van de spanning kwam of dat de klap op het nachtkastje misschien wat harder was geweest en resulteerde in meer dan alleen een scheurtje op het ooglid. Na wat testen en een controle door de arts, werd er toch gedacht aan de spanning. We kregen wel het advies mee om haar ieder uur wakker te maken. Ze lijkt hierin echt op mij, want als er iets is waar ik een hekel aan heb, dan is het wakker gemaakt worden. Vandaag is ze een dagje thuis gebleven, gezien de korte nacht en het lesprogramma van de dag. De klas ging naar een speeltuin en dat in combinatie met de hoge temperatuur en het advies van de arts, leek me dat nog even geen goed idee. Morgen wil ze graag weer naar school om vooral haar stoere wond te laten zien.
Vanmorgen bezochten we nog een arts, maar deze stond gepland: de arts van het consultatiebureau voor zoonlief. We gingen met drie man sterk met hem mee. Artsen zijn absoluut niet zijn vrienden en als er dan ook nog een prik gezet moet worden... Hij zocht samen met zijn zus al snel het spelmateriaal op en ze konden hem al goed zien spelen en horen praten. Hierna moest hij enkele spelletjes spelen. Hij deed het prima bij de vormenstoof en het stapelen van blokken.
Daarna volgden de tekenopdrachten. Nu hebben deze activiteiten absoluut niet zijn voorkeur. Het lukte hem dan ook niet om een recht kruis op papier te zetten. Sinds deze week tekent hij vol trots poppetjes, maar een kruis heb ik hem nog niet eerder zien tekenen of had hij er geen zin meer in?
Naar de volgende test waren we erg benieuwd; de oogtest. Het was voor ons nog steeds de vraag of hij alles goed ziet. Wanneer ons meneertje diep nadenkt of vol overgave bekijkt, wil hij nog wel eens zijn ogen samenknijpen. Ook bij het afnemen van deze test ontstond er twijfel. Hij wist geen enkele opening te benoemen, terwijl hij heel goed weet wat boven en beneden is. Daarna begon hij enthousiast aan het benoemen van de plaatjes en hij ging al snel over op hele andere afbeeldingen. Hij bleef het stellig doen bij zijn linkeroog (het rechteroog is dan afgedekt). De arts besloot zijn andere oog te testen en dan weer terug te keren naar zijn linkeroog. De plaatjes werden prima benoemt met zijn rechteroog, dus terug naar zijn linkeroog. Deze keer ging het stukken beter en slaagde hij prima voor de test. Hij maakte er een spelletje van. Hij heeft dit echter niet van een vreemde. Zijn vader heeft namelijk jarenlang iedereen voor de gek kunnen houden, terwijl hij eigenlijk bijzonder slechte ogen had. Hij wist dit mooi te camoufleren. We houden het toch nog maar een beetje in de gaten.
Tot slot volgde 'de prik'. Ons boevenvriendje zat bij zijn vader op schoot. Zijn zus wilde zijn hand vasthouden en ik probeerde hem af te leiden. Even was er een gilletje, maar de stoere kerel hoefde geen pleister. Lachend stond hij daarna weer buiten. 's Middags deden we het rustig aan en de boefjes konden spelen met hun nieuw uitgekozen speelgoed, dat ze kregen voor hun getoonde dapperheid. We zijn dus weer een brandweerman Sam attribuut en een knutselpakketje rijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten