Omdat manlief al 25 jaar op dezelfde school werkt, mochten we dit weekend naar Parijs. Al vroeg in de ochtend vertrokken we naar deze prachtige stad, die we jaren geleden met de oudste twee boefjes hadden bezocht. Toen was het een bliksembezoekje aan de Eiffeltoren en de Notre Dame, dit keer hebben we uitgebreid de tijd om de stad te verkennen.
Dag 1:
De eerste uitdaging was het bereiken van de parkeergarage, die we ver buiten het centrum hadden gevonden. Met de metro konden we dan gemakkelijk naar ons appartement, dat echt fantastisch in het hart van de stad lag. Precies op de afgesproken tijd bereikten we onze slaapplek voor de komende dagen. Het was nog wel even spannend, omdat we niet direct contact kregen met de verhuurders. Er was volop verwarring over de reservering, maar gelukkig meldde zich later de juiste personen. Met een mini-liftje (voor maximaal twee personen) trokken we naar de vierde verdieping, waar de kamerindeling snel was gemaakt: de boefjes mochten alle drie in de woonkamer bij elkaar slapen.
De eerste wandeling door Parijs was meteen heerlijk. We liepen onze straat uit en we waren al direct aan de Seine. Daar waren we niet de enige toeristen. Je kon merken dat Parijs tijdens het Hemelvaartweekend een populaire bestemming was. We wandelden langs de resten van de Notre Dame en we zagen een pianist midden op straat op het andere eilandje in de Seine. Het was heel gezellig langs de zonovergoten rivier, die we te voet verder volgden tot we bij het Louvre waren. Wat is dat toch een gigantisch museum. Later zullen we ook een kijkje binnen gaan nemen.
Om lekker wat te kunnen eten besloten we de eerste dag een supermarktje te zoeken. In ons appartementje konden we een eenvoudig dinertje nuttigen. De kleine boefjes waren inmiddels aardig vermoeid. Het leek me goed als we die nog even zouden sparen. Zoonlief kon dan ook nog even de belangrijke voetbalwedstrijd van AZ kijken, terwijl onze puberboef met haar vader nog even een rondje kon maken door de stad bij avondlicht. Zij kwamen daar nog een prachtige paleistuin tegen, waar ze samen in geuren en kleuren over konden vertellen.
Tijdens onze omzwervingen hadden we al een Boulangerie om de hoek ontdekt. Natuurlijk wilden we zo veel mogelijk genieten van alle lekkers in Frankrijk, dus ging onze puberboef al vroeg met papaboef op pad voor croissantjes, brioche en baguettes. Wat smaakt dat toch heerlijk.
Na het ontbijt pakten we de metro naar de Eiffeltoren. Er stond een gigantische rij, die we maar snel voorbij liepen. Het blijft leuk om daar foto’s te maken in het park naast de toren. We wandelden samen via de militaire school naar Des Invalides. Dat was echt een hoogtepunt van de reis. Wat een prachtige plek, al hebben we de tombe van Napoleon maar even gelaten voor wat het was. De kleine boefjes vonden het maar een griezelig idee. De kanonnen waren natuurlijk wel heel geschikt om wat grappen mee uit te halen.
Na deze wandeling namen we de metro terug naar ons appartement, zodat we even konden uitrusten. Manlief ging op verkenning om een mooie plek te vinden, waar we die avond wat zouden kunnen eten. Hij kwam met een grappig eettentje op de proppen: The Frog and the Rosbeef. Ook al klonk de naam niet echt Frans, toch was het zeker de moeite waard. Na het eten stortten de kleine boefjes opnieuw in. We besloten dat het beter zou zijn als ik die avond met onze onvermoeibare puberboef wat foto’s zou gaan maken in de avond en dat manlief de kleine boefjes ging entertainen. Het was weer een mooie dag in het heerlijke Parijs.
Dag 3:
Zaterdagochtend stonden we vroeg op, zodat we op tijd bij het Louvre konden zijn. We waren zo vroeg, dat onze boulangerie nog niet open was. Gelukkig zat er een straatje verderop nog één. Net iets later dan gepland, maar nog steeds aardig op tijd stonden we in de rij. We kwamen er al snel achter, dat we de kaartjes beter vooraf online hadden kunnen bestellen. Manlief probeerde het nog snel te doen, maar we hadden onze creditkaart thuis laten liggen. Dat gaat ons in de zomervakantie niet nog een keer gebeuren. Nu stonden we wel een tijdje buiten te wachten. Gelukkig was het lekker weer. Ons puberboefje kon heerlijk mopperen over andere mensen. Ze kwam zo veel vapers en rokers tegen, die ze enorm vond stinken. Laten we hopen dat ze dat zo blijft vinden.
Eenmaal binnen werden we overweldigd door de prachtigste kunstwerken. Ons boevenmannetje kreeg spontaan jeuk van de lentekriebels bij het zien van allerlei blote beelden, waar vaak ook nog eens wat was afgebroken. Natuurlijk wilden we ook de Mona Lisa zien. Ons kleinste boefje vond het maar een moeilijke naam. We keken onze ogen uit! Niet alleen de kunstwerken, maar ook het gebouw en de verschillende vertrekken waren meer dan de moeite waard. Ook al hebben we maar een heel klein gedeelte gezien, het was prachtig.
Na alle kunst in de ochtend werd het tijd om ook wat souvenirs te shoppen. Onze boevenzoon had zijn zinnen gezet op het uitshirt van PSG. Met de metro gingen we daarom maar even terug naar de PSG-winkel. Zijn maat was niet meer beschikbaar. Het werd daarom een shirtje op de groei…
Vervolgens namen we de metro naar Montmartre, waar we even konden uitrusten voor de Sacre Coeur. Wat een drukte was het daar. We genoten van de muziek en de sfeer. Het plein met alle kunstenaars bleek op zaterdagmiddag echt overvol. Daar ontvluchtten we maar snel de massa om nog even uit te rusten in ons appartementje.
Manlief ging eerst met onze grootste boef nog even op pad om een souvenirtje te zoeken. Samen vonden ze een shirt bij de officiële Parijs Olympische Spelen 2024-winkel. Daar werkte het pin-apparaat niet, dus ging manlief op zoek naar een automaat. Bijna werd zijn pinpas ingeslikt. Gelukkig hoestte de automaat nog net op tijd de pas uit. Geschrokken kwamen ze samen weer terug, maar de missie was wel geslaagd.
Ook ons kleinste boefje wilde een souvenirtje, dus papaboef kon nog een keer op pad. Dat bleek een stuk makkelijker, want binnen de kortste keren stonden ze samen weer binnen met een mooi armbandje voor ons boefje.
Schuin tegenover het appartement zat een Italiaans restaurantje, IT. Daar gingen we die avond lekker dineren. De meiden kozen voor een pizza Nutella. Niet echt Frans, maar wel heel lekker. Na het eten namen we de metro naar de Eiffeltoren. We hadden gehoord dat er elke avond om 22.00 uur een gigantische lichtshow zou zijn. Die wilden we natuurlijk wel zien. Bij metrostation Saint Michel stapten we over. De volgende halte was Musee d’Orsay. Er werd iets omgeroepen in de trein, dat haast niet te verstaan was. Toen ging ineens het licht uit. De boefjes schrokken zich een ongeluk. We sprintten de trein uit. Daar troffen we een hele lieve mevrouw, die vertelde dat we 20 minuten moesten wachten. Dan kwam de trein die ons naar de Eiffeltoren zou brengen.
Dat bleek helemaal te kloppen. Bij het uitstappen waren we nog even aan het zoeken naar de juiste richting. Opnieuw wees dezelfde mevrouw ons de goede kant op, zodat we toch nog op tijd waren voor de lichtshow. Wie zou deze engel naar Parijs hebben gestuurd?, vroegen we ons af. Ik denk dat ik het antwoord wel weet.
De lichtjes waren schitterend en we hadden helemaal geen spijt van onze spannende tocht met de metro. Na afloop gingen we wel weer snel terug, want de vermoeidheid begon wel toe te slaan hier en daar.
Dag 4:
De laatste dag van onze mini-vakantie in Parijs stond vooral in het teken van de terugreis. Toch wilden we er nog een mooi dagje van maken. Onze Boulangerie was om 8 uur al open, dus moest er nog een keer van worden geprofiteerd. Na het ontbijt pakten we alvast zo veel mogelijk spullen in.
We konden die ochtend nog wel even onze spullen in het appartement laten staan. Dat gaf ons de kans om Sainte Chapelle te gaan bekijken. Deze kerk werd ons aangeraden door de collega van manlief. De kerk kreeg daarom al snel de naam: de kerk van Theo. Hij had niets te veel gezegd: wat een fantastisch mooie kerk, waar het licht prachtig door de glas-in-lood-ramen viel. De kleuren waren fenomenaal. Onder de indruk wandelden we terug in de richting van ons appartement. We maakten nog even een ommetje langs Centre Pompidou. Daarna verzamelden we alle bagage om de metro te nemen naar de parkeergarage. Helaas was de kortste lijn deze keer afgesloten. Met een mooie overstap en wederom de hulp van een aardige metro-service-medewerker wisten we onze auto terug te vinden.
De terugreis verliep heel voorspoedig tot Antwerpen. Daar stond al het verkeer compleet vast, waardoor we niet om 17.30 uur, maar om 20.00 uur thuis waren. Een beetje moe, maar heerlijk voldaan keken we terug op een grandioos feestweekend.
