Milaan

Van Verona naar Milaan is maar een kort ritje. Het kostte ons maar een paar uurtjes onze verblijfplaats daar te bereiken. Het was een prachtig modern appartement, dat van alle gemakken was voorzien. Nu hadden we een prachtig uitzicht op het Naviglio Grande-kanaal. 

Ons boevenvriendje wilde deze vakantie heel graag een voetbalshirt als souvenir. Hij had vooraf bedacht, dat hij dat het liefst van Inter Milaan zou hebben. De voetbaltempel San Siro lag op een uur wandelen van ons appartement. Ondanks de warmte besloten we deze uitdaging aan te gaan. Oudste boef was niet meteen onder de indruk van dit gedeelte van de stad. Ze vond het maar een gribusbuurt. Wij snapten helemaal wat ze daarmee bedoelde. Gutsend van het zweet bereikten we het stadion, waar de fanshop in gevestigd zat. Die gaf zelfs een mooi uitzicht op het veld en de binnenkant van het stadion. Die vonden we mooier dan de buitenkant. 

In de fanshop gingen we op zoek naar een mooi shirtje. Eigenlijk had ons boevenventje bedacht, dat zijn kleine zusje misschien wel een AC Milaan-tenue zou willen als souvenir. Ze hebben immers ongeveer dezelfde maat. Dat zag het kleinste boefje anders. Die is niet zo van de voetbalpakjes. Die stelde haar souvenir-keuze liever nog een stad uit. Uiteindelijk was de voetbalboef helemaal in zijn nopjes met het blauw-zwarte shirt. Al vond hij het wel een heftige beproeving voor zijn zussen, die het hele stuk hadden meegelopen speciaal voor hem.

En daarna moesten we natuurlijk ook nog een uur terug wandelen. We vonden een alternatieve route, die wat minder gribus was en wat meer verkoeling bood. 

De volgende dag moesten we al vroeg op, omdat we een fietstocht door Milaan gingen maken. We hadden geregeld, dat we in het hotel konden ontbijten. Dat was al een feest voor onze boefjes. Ze genoten van allerlei heerlijke zoete broodjes en andere lekkernijen. De wandeling naar de stad was een stuk korter dan die naar het stadion een dag eerder. We konden gewoon langs het water blijven lopen en dan waren we al bijna op de afgesproken plek. Daar bleek manlief toch de Engelse tour te hebben gereserveerd in plaats van de Nederlandstalige. We zaten in een prima fietsgroepje met een vriendelijke gids. 

Wat een prachtige tocht hebben we gefietst. Natuurlijk fietsten we langs de Duomo kathedraal en het Piazza della Scala, maar ook door de Romeinse en middeleeuwse stad, door de wijken Ticinese, Brera en Porta Nuova, we bekeken het Sforzesco Kasteel, de Boog van de Vrede en de Pinacoteca kunstgalerie. Er was voldoende tijd om wat foto’s te schieten en om een mooi beeld van de stad te krijgen. Manlief werd gebombardeerd tot bezemwagen. Hij sloot steeds de rij fietsers. Dat betekende wel, dat we steeds op hem moesten wachten. Zou dat ook de reden zijn waarom hij zelden naar zijn werk fietst? Onze boefjes dachten van wel. 

Na de tocht wandelden we rustig terug naar het hotel om daar in de auto te stappen naar onze volgende halte: Turijn.