Gerlos

De reis van München naar Gerlos was gelukkig wat korter, maar niet minder spannend. Bij het beklimmen van de eerste stevige berg begon onze auto opnieuw te roken, terwijl er die ochtend nog een nieuwe fles koelvloeistof in was gegaan. Halverwege de berg kregen we gelukkig hulp van een Nederlandse automonteur, die ons het advies gaf om als noodoplossing water toe te voegen. Bij een nabij gelegen hotel kreeg manlief een enorme gieter met water. Rokend en piepend bereikten we onze tweede verblijfplaats: Gerlos. 

Onze gastvrouw, Maria, bleek een bijzonder aardige dame, die ons het prachtige appartement liet zien, alle leuke plekken van de omgeving kon aanraden en gelukkig meteen de plaatselijke garage wist te wijzen. Na het uitladen van alle bagage ging manlief daar direct naartoe. Hij werd vriendelijk geholpen door de plaatselijke monteur. De auto leek klaar voor nieuwe avonturen.

Die avond maakten we nog een rustige avondwandeling langs de woest kolkende rivier, waar loslopende koeien op de bus stonden te wachten. Die koeien zouden we nog vaker horen bellen en loeien. Ons boevenvriendje vond ze maar eng. 

De volgende ochtend wandelden we al vroeg naar de gondellift in Gerlos om boven op de berg lekker rond te kunnen wandelen. Wat zijn de bergen prachtig. We maakten een mooi tochtje naar het bergmeer, waar onze boeven samen kikkervisjes probeerden te vangen. Het lukte ze ook echt om met hun handen de kikkervisjes te vangen. Natuurlijk werden ze allemaal netjes weer in het water terug gegooid. 

In de middag besloten de oudste boefjes even met manlief af te koelen in een iets lager gelegen, maar net zo koud meer. De omgeving was prachtig, het water was helder, maar de temperatuur van het water was behoorlijk laag. Er werd volop gevaren en gesupt, maar zwemmers zag je nauwelijks. Dat kon onze boeven niet deren. Ze namen een heerlijk verfrissende duik. 

Onze oudste boef heeft ons deze vakantie echt verwend. Iedere avond zorgde zij ervoor, dat er steeds lekker eten op tafel stond. Dat deed ze elke dag met verve. Na weer een heerlijk diner speelden we samen een potje “Pick a pen”. Ook dit is weer een leuk spel om samen te spelen. 

De volgende ochtend namen we de bus naar Konigsleiten. Dat leek ons verstandiger dan met de auto deze beklimming te doen. Bij dit plaatsje namen we opnieuw de berglift naar boven. Daar aangekomen zagen de boefjes de zipline over het meer. Manlief en de grootste boef zagen het helemaal zitten. Ik keek in dit geval liever toe samen met de kleine boefjes. Joelend en lachend zipten ze naar beneden en vol enthousiaste verhalen kwamen ze samen weer naar boven gewandeld. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen. We besloten het zekere voor het onzekere te nemen en we namen de lift naar beneden in plaats van de bergafdaling te wandelen. Dat bleek een goede beslissing te zijn. Eenmaal terug in het huisje begon het even flink te regenen. 

Na deze regenbui wandelden we nog even langs de rivier, maar dan de andere kant op. Het Erlebnispad was voor de kinderen erg leuk. Veel verschillende boomhutjes, kunstwerken en spellen voor de kinderen zorgden ervoor, dat het tempo heel laag lag. Dat was helemaal niet erg, want ze vermaakten zich prima. 

De kleinste boefjes wilden toch heel graag nog even zwemmen. Manlief trok opnieuw naar het grote meer, waar opnieuw even lekker kon worden geplonst. Die avond keek onze voetbalboef naar de vriendschappelijke wedstrijd tussen PSV en Nottingham Forest. Dat maakte al dat wandelen wel weer goed. 

De laatste dag in Gerlos wilden we heel graag naar de watervallen van Krimml. Dat was meteen de ultieme test of de auto het vervolg van de reis aan zou kunnen. We reden al aardig op tijd naar Krimml, waar we toch eerst wel schrokken. Dit keer niet van de auto, maar van de vele toeristen. Het was echt een drukte van jewelste en voor de wandeling naar de watervallen moest ook nog eens betaald worden. We sloten netjes aan in de rij. Het gaf mij de gelegenheid om wat te experimenteren met de camera en de snelheid van het water. Wat een enorme hoeveelheid water komt er met geweld de berg af. Het was echt ongelooflijk.

Gelukkig bleek het wel echt de moeite waard. Eerst bekeken we de waterval van beneden. Daar hadden de boefjes al veel plezier met het klimmen over de natte rotsen en het spetteren van het ijskoude water. Daarna begonnen we aan de klim naar boven. Elk uitzichtpuntje was weer bijzonder en anders. Het was een fikse klim, maar het was zeer zeker de moeite waard. 

Toen we weer beneden stonden, bestelden we voor onze boefjes een bordje “Kaisersmarrn”. Deze Oostenrijkse lekkernij at manlief altijd heel graag tijdens zijn skireizen met school (vroeger). De boefjes waren bijna net zo enthousiast over de dikke pannenkoeken als hun boevenvader. 

Om deze dag nog lekker af te sluiten, besloten we nog even een duik te nemen in het meer. Vooral ons boevenvriendje kon dan zeggen, dat hij elke dag in het meer had gezwommen. Het water was nog steeds net zo koud, maar het zonnetje maakte veel goed. Heel stoer gingen onze boefjes weer alle drie het water in. 

Na een heerlijke laatste avond begonnen we aan het vervolg van onze zomervakantie. Na Oostenrijk stonden er drie steden in Noord-Italië op het programma, dus op naar Verona.