Vanaf de parkeerplaats herkenden we direct de toegangshaag, alleen stond er nu geen lakei om ons met de speciale groet te verwelkomen en te vertellen dat de kinderen vanaf hier de baas waren.
Na de haag stonden er diverse kramen en op het veld stonden springkussens. De boefjes genoten eerst even van de laatste speelattributen van het evenement.
In het park herkenden we de blauwe bruggen en de slootjes (zonder de witte en de zwarte zwanen).
Al snel waren manlief en ik onze oriƫntatie kwijt van hoe het park er destijds uit zag. Er zijn nu prachtige velden om te picknicken, waar de boefjes volop konden rennen en spelletjes konden spelen, al is het wel oppassen voor alle brandnetels.
Van het reuzenland was niets meer over, evenals de arena van de riddershow. We kwamen nog wel restanten tegen van het pretpark. Zo herkenden we de bankjes van waar ooit de show van Sap de Aardwortel werd gegeven. Samen zongen we meteen het liedje:"Ik ben Sap, een aardwortel jawel, kom maar met je oortjes en hoor wat ik vertel!"
Ook de soldaten staan nog steeds dapper overeind in het water.
En het roze kasteel is nog open voor evenementen.
We herkenden ook het restaurantje (vlakbij Sap de Aardwortel) en waren even in discussie over de poppenshow die er binnen werd gegeven. Naar ons idee was het een poppenshow rond Herman van Veen. Manlief dacht een zwanenshow en ik dacht een show van Alfred Jodocus Kwak. Er zijn vast mensen die dit lezen en het nog weten (zusjes, meegenomen peetkinderen en mensen die er vroeger gewerkt hebben ;) Het leverde in ieder geval een middag vol herinneringen op. We gaan hier vast nog vaker komen op mooie zonnige dagen om te spelen en wie weet nog meer herkenbare plekken vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten