Vandaag een blogverhaal speciaal voor jou. Morgen tel je er weer een jaartje bij. Ook al hebben we afgelopen zondag je verjaardag gevierd met familie en vrienden, natuurlijk willen we deze dag niet ongemerkt voorbij laten gaan. We zullen morgenochtend nog een keer voor je zingen en je krijgt van ons je verjaardagscadeau.
Morgen mag je trakteren bij je vriendjes en vriendinnetjes op het kinderdagverblijf. Ik ben reuze benieuwd wat je ervan gaat vinden, al kan ik het enigszins invullen. Je zal bij mij op schoot willen zitten, want die aandacht op je gericht vind je maar niets. Vandaag heb je ik voorbereid op wat er komen gaat. Je wilt graag je traktatie uitdelen, maar de kinderen mogen niet zingen. Het liefst wil je het met stille trom voorbij laten gaan en de dag laten verlopen, zoals je dat gewend bent. Geen taart en zoetigheden voor jou, maar liever een cracker of soepstengel. Niet met z'n allen aan de tafel met je feestmuts op, maar net als anders buiten in de zandbak. Ik beken dat je deze eigenschappen niet van een vreemde hebt. Het kost je moeite om drempels over te gaan en je wilt graag alles behouden. Wanneer je de drempels eenmaal over bent, laat je gezellig van je horen en klets je er lustig op los. Je houdt van een dolletje, vooral je kleine zusje moet het op dit moment ontgelden. Heerlijk plagen en met je grote glimlach kunnen we moeilijk boos op je worden.
De laatste weken ben je graag bij ons in de buurt. 's Nachts kruip je stilletjes bij ons in bed en het afscheid nemen valt je zwaar. Wat vind ik het fijn om je nog een jaar dicht bij me in de buurt te hebben!
Heel veel plezier op je eigen feestje morgen en met je cadeau!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten