Toen was het de beurt aan kleine broer. Toto, zijn knuffel, moest toch echt nog eerst. Ook Toto had zijn tanden keurig gepoetst. Onze boef durfde echter nog niet op de stoel te zitten. De tandarts kwam met een oplossing: bij mama op schoot. Hij ging keurig bij me op schoot zitten, maar hield zijn mond stijf dicht. Hij draaide zich om op de stoel en riep steeds: 'Nee, nee, tandarts, mama eerst' en 'mama knuffelen' en klampte zich aan me vast. Na allerlei trucjes uit de kast te halen (een televisiescherm, een nieuwe tandenborstel, een beloningsmuntje en zelfs Toto nog een keer) heeft de tandarts alleen kunnen zien, dat hij nog vier kiezen mist. Jullie begrijpen dat het onmogelijk was om hier zijn eerste foto bij de tandarts te maken. Zodra hij uit de stoel stapte, gaf hij de tandarts een handje en wuifde hij ze heel vriendelijk gedag. In de gang stond een automaat waar de boefjes hun beloningsmuntje in konden stoppen. Hier was zoonlief wel voor in.
We hebben nu weer een halfjaar de tijd om hem voor te bereiden op het volgende bezoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten