K3'tjes

Een paar weken geleden vroeg een vriendinnetje van dochterlief of ze samen met nog een vriendinnetje mee wilde doen aan Idols, een zang- en danswedstrijd in een naastgelegen dorp. Onze partyanimal vond het een hele eer. De rollen werden verdeeld, de kleding werd op elkaar afgestemd en het lied '10.000 luchtballonnen van K3' werd ingestudeerd. Vanmorgen werd dochterlief een beetje zenuwachtig. De meiden zouden de ander in hun K3-rol voorstellen aan het publiek. Ze vergat echter steeds de naam van degene die ze moest aankondigen. Ze bleef maar vragen:"Wie moet ik aankondigen?".
Om half twee vertrokken we van huis en ze trof in de zaal de andere twee k3'tjes. Ze hoefden niet lang te wachten. Ze mochten het spits afbijten.

Het ging super!!! Boevenbroertje (in zijn favoriete Gruffalo-pak) en het jongste boefje kwamen hun zus en de vriendinnen aanmoedigen. Zoonlief kwam al huilend de zaal binnen, maar al snel vond hij zijn zus en hij kon veilig bij haar op schoot naar de andere optredens kijken.

Kleine Pluis hing bij haar vader (in koala-pak) als een kangoeroe in de buidel. Zij had het daar prima naar haar zin. Ze kreeg van haar zus een bekertje ranja en een zakje chips. Hier wist Pluis wel raad mee.

Na alle optredens van de overige kandidaten, hofkapel, jeugdprins en andere blaaskapellen hadden de meiden nog een optreden bedacht om de jury mee te imponeren. Gewapend met pompoms en rode pruiken deden zij het slotlied 'Hokiepokie'. 

Enthousiast kwamen ze na het zingen en dansen van het podium af. Ze hadden gezien dat zelfs de jury meedanste. 

De jury ging in beraad. De meiden mochten de tweede prijs in ontvangst nemen voor hun optreden als K3. Ze kregen een beker, confetti, cadeaubon en vooral applaus van het publiek. Het voordeel van twee keer meedoen, was dat je ook twee keer een prijs in ontvangst mocht nemen. Ze mochten nogmaals de tweede prijs in ontvangst nemen voor hun 'Hokiepokielied'. De organisatie had dit heel goed aangepakt. Voor iedereen de tweede prijs en natuurlijk kon er maar één de winnaar zijn. Dochterlief vond het eigenlijk helemaal niet erg dat ze tweede waren geworden. De beker van de eerste prijs was een wisselbeker en de bekers van de tweede prijs waren dit niet. Ze kon nu de gewonnen bekers gelukkig gewoon houden. 

De meiden deden het fantastisch! De bekers gingen bij thuiskomst eerst op de schouw om ze daarna mee naar boven te nemen en op haar nachtkastje te zetten. Haar eerste verdiende bekers.

Tja, dan komen we weer bij de vraag: 'Van wie heeft ze het toch'? Manlief imiteerde vroeger vaak Urbanus en hij vindt het nog steeds leuk om op te treden. Ik heb dat wat minder. Ik ga nu iets bekennen. Tijdens mijn basisschoolperiode deed ik met drie vriendinnen ook mee aan een playbackshow in het partycentrum om de hoek. Wij deden de meidengroep Frizzle Sissle na met hun lied: 'Alles heeft een ritme' (klik). Ik weet niet meer op welke plaats we zijn geëindigd. In ieder geval niet in de top drie en een beker of medaille heb ik hier dus niet meer als aandenken van. Ik weet wel dat mijn vader na de wedstrijd van één van zijn kinderen altijd zei, dat hij het juryrapport stiekem had gezien en wij echt op de vierde plaats stonden. Helaas heb ik geen glimp van het juryrapport gezien, maar ons meisje was dolgelukkig met de tweede prijs en wij zijn dat zeker ook!