Een nostalgische herfstwandeling

De eerste herfstdag begon vanmorgen met een zonnetje. Nadat we onze oudste boef naar school hadden gebracht, ging ik met de twee kleine boefjes naar het bos. We kozen niet zomaar een bos, maar het bos waar ik vele uren in mijn kindertijd doorbracht. Vrijwel iedere zondag gingen we naar het huisje van mijn opa en oma. Het was echt zo'n karakteristiek huis, gelegen bij een stukje bos. Mijn vader en zijn broers zijn hier opgegroeid en nu wonen mijn oom en tante nog in het huis. Vroeger was dit stuk bos afgesloten en hadden mijn opa, oma en mijn oom de sleutel die toegang bood. De poort is inmiddels verdwenen en iedereen kan nu genieten van een heerlijke wandeling.

De eerste stop maakten de boefjes bij het Mariabeeld. Mijn zusjes en ik dachten vroeger echt dat hier ook een vos woonde en dat dit zijn grot was. Zoonlief had er een eigen versie van. Hij dacht dat Maria de heks van het bos was, toen ik thuis de foto's op de computer zette, moest ik om de onderstaande foto wel lachen.... Hans en Grietje bij de heks :)

Toen we bij de kruising in het bos rechtdoor gingen, kwamen we bij de vijver van het bos. Toen ik vertelde dat opa en zijn broers hier zwemles hadden gehad, wilde hij binnenkort met opa hier nog wel eens zwemmen, ook al was het zwembad niet zo blauw als het zwembad op vakantie. Zoonlief luisterde ademloos naar de verhalen, die ik over de vijver wist te vertellen.

Zo vertelde ik hem dat de kans dat hij hier met opa zou gaan zwemmen zeer klein was. Opa deed namelijk alsof hij hier gezwommen had. Hij maakte zijn zwemspullen nat en gaf deze aan mijn oma, zodat het leek dat hij gezwommen had. Hij heeft nooit echt leren zwemmen. En de keer dat ik met mijn zusje op de vijver wilde gaan schaatsen, maar dat ze huilend achter me aan reed en steeds bleef huilen omdat ze het zo koud had. Gelukkig kregen we van oma na afloop warme chocolademelk. Helaas konden we de duikplank niet meer vinden en in plaats van een afgedankt verkleedhok (in mijn beleving afgedankt) stond er nu een keurig gebouw. Ik ben benieuwd of dit nog steeds hetzelfde gebouw is als toen.

Bij het verkleedhok was ook een speeltuintje. Er stond een lange wip, een ijzeren glijbaan en een soort draaimolen. Helaas zijn de wip en de glijbaan verdwenen. De gele draaimolen stond er nog. Dat  was een groot succes bij kleine Pluis. Inmiddels draait hij niet al te hard meer rond, maar we konden hem gelukkig wel aan de praat krijgen.

De mandjes werden gevuld met de eerste herfstattributen en we keerden weer richting het huisje van opa en oma.

We hadden helaas niet genoeg tijd meer voor een glaasje limonade, maar de boefjes kregen allebei nog noten en een prachtige pompoen mee naar huis. De hele middag hebben ze met de pompoen gespeeld. Ik zag hem rollen over de glijbaan, in een speelgoedwagen en op de schommel.

Onze oudste boef vond het niet zo leuk dat we naar het bos waren gegaan zonder haar mee te nemen. Binnenkort zullen we weer teruggaan en drinken we het beloofde kopje koffie en ik wil ook nog foto's maken van alle andere plekken, die me daar veel mooie herinneringen hebben gegeven.