Een verrassing voor oma

Ruim een week geleden werd oma 80 jaar. Ze had al een tijdje geroepen, dat ze de organisatie van een feest veel te zwaar vond worden. Manlief en zijn zus besloten hun moeder eens goed te verrassen en ze kregen van haar vrij spel om er iets leuks van te maken. Vandaag was dan eindelijk de bijzondere feestdag.
Vroeg in de ochtend namen we opa en oma mee naar het landelijk gelegen Boerdonk, waar we een boerenmeerkamp gingen spelen bij speelboerderij Leekzicht. De teamindeling was simpel, maar doeltreffend: de jongens tegen de meisjes. Bij de jongens was opa de teamcaptain, bij de meisjes voerde oma het team aan. Ze kregen dan ook allebei een prachtige schort aan. Het eerste onderdeel was de klompenrace. In teams van vijf moest een parcours worden afgelegd met aan elkaar gebonden klompen. De mannen lieten hier meteen zien, dat ze het vooral van teamwork en souplesse moesten hebben. Ze wonnen dit onderdeel dan ook met groot gemak.

Het tweede onderdeel was het gaffeldarten. Met hooivorken moesten we op een enorm dartbord van hooibalen gooien. De jongens gooiden best een paar gaffels raak (manlief bakte er overigens niks van). Toen ik aan de beurt was, bleek ik over een bijzonder talent te beschikken. Ik gooide twee keer perfect in de roos. Deze honderd punten hielpen de meisjes aan een eerste overwinning.

Het pieperschieten was ook een mooi onderdeel. Met een katapult moest je aardappels door gaten van een bord schieten. Heel vaak werd het gewoon puree, maar zo af en toe verdween er een pieper door de piepkleine gaten. Vooral onze boefjes genoten van dit onderdeel. Oudste boef wist later (toen ze even had kunnen oefenen) zelfs enkele keren raak te schieten.

De kruiwagenrace werd ook een groot succes. Er moest iemand in de kruiwagen zitten, terwijl de bestuurder geblinddoekt een parcours ging afleggen. Bij de meiden ging ons oudste boefje in de kruiwagen zitten. De mannen hadden een zwaardere klus. Zij hadden opa en onze boevenkerel samen in een kruiwagen. Dit werd natuurlijk een eenvoudige overwinning voor de dames. Ook bij het zaklopen trokken de dames aan het langste eind. Elk team had vier personen in de zak. Waar de jongens veelbelovend van start gingen, bleven de meisjes even steken. Na een paar slimme wissels kregen zij het ritme te pakken en wisten ze de jongens het nakijken te geven.

Het onderdeel speenvangen ging ons allemaal best goed af. Er vielen telkens stokjes met speentjes naar beneden, die in tweetallen gevangen moesten worden. Daarna volgden nog de wandelende A en het touwtrekken. Wat een spannende wedstrijd was het, maar uiteindelijk wonnen het team van oma met een puntje verschil. Maar dat was nog niet alles.

Terwijl wij ons op de spellen concentreerden, lieten de kleinste boefjes het soms afweten en speelden op de tractors of in het gras.

De afgelopen weken hadden we steeds tegen oma gezegd, dat we iets spannends zouden gaan doen. Het zou bungeejumpen of parachutespringen worden. Of iets wat daarop leek. Oma riep steeds, dat ze alles mee zou gaan doen. Tot op zekere hoogte hield ze natuurlijk vandaag ook woord, want de spellen speelde ze goed mee. Er stond echter ook een paal met een hoogte van 15 meter, de zogeheten Powerfan. Daar kon je in klimmen en van het platformpje naar beneden springen in een vrije val. Net voor de grond word je keurig afgeremd. Eerst ging ons nichtje, daarna de stoere vrienden van de nichtjes, ome Willie sprong ook naar beneden en zelfs manlief waagde de sprong in de diepte. Onze boeven keken vol bewondering naar deze gewaagde actie van hun vader. Ze waren wel weer erg blij, toen papa ongedeerd met beide (trillende) benen op de grond stond.

Na deze avonturen werd het tijd voor een feestje. Oma wist tot vanochtend nog van niks. Toen had onze boevenzoon zich enigszins versproken. Hij had oma verteld, dat voor haar feestje het hele huis vol stoelen was gezet. Die stoelen waren allemaal bezet toen we weer thuis kwamen. Mijn zusje was zo lief geweest om alle visite binnen te laten en van koffie en gebak te voorzien. Zingend werd oma welkom geheten.

Toen even later zelfs een frietkraam arriveerde, kon het feest niet meer stuk.

Met als klap op de vuurpijl nog een optreden van de oudste boef. Ze zong van Kinderen voor Kinderen het lied "Voor altijd jong". Het bijbehorende dansje was ze vergeten, maar ze zong zo goed ze kon voor oma. Nog zo'n mooie verrassing voor oma.

Twee heksen bij elkaar

Het is een jaarlijks terugkerend fenomeen: de vossenjacht voor de brugklassers van de school van manlief (2013). Vanmiddag was het weer zo ver. Ook dit jaar maakten de boeven er een feestje van.
Een paar dagen geleden legden we onze oudste dochter een moeilijk dilemma voor: meedoen met de vossenjacht met haar vader of met mij mee naar een feestje van een lief vriendinnetje. Natuurlijk kon ze niet kiezen tussen deze twee mogelijkheden. We besloten haar wat te helpen: eerst de vossenjacht, daarna het feestje.
Dochterlief leek het erg leuk om dit jaar als heks verkleed te gaan. Ze ging naar oma voor een spannende outfit. Die had ze vrij snel gevonden. Voor haar vader had ik nog wel iets soortgelijks in de  kast liggen. Ze zagen er samen angstaanjagend uit. Boevenbroer wilde aanvankelijk als draak meedoen. Hij had gisteren de smaak te pakken en hij paste het ene pakje na het andere. Vandaag vond hij het toch te eng.

De heksen hadden samen ook de opdracht gekregen om alle brugklassers een zakje chips te geven. Dat zorgde voor extra veel aanloop bij het heksenhuis, waar de twee zich hadden verschanst. Ons manneke herkende zijn zus en papa niet meer. "Vraag jij een zakje chips aan die heks?", vroeg hij aan mij. Misschien vond hij zijn zus gewoon te spannend als heks. Als ze glimlachte, zag je namelijk heel goed het gat tussen haar tanden nu de wiebeltand eruit is. Het waren echt twee heksen bij elkaar.

Na het feestje hadden de heksen zich weer teruggetoverd, maar het werd allemaal nog een stuk spannender. Het vervallen heksenhuis, waar de boeven die middag stonden, had vlam gevat. Misschien was het de oven? Of zou het de ketel zijn geweest? Of een mislukte tovertruc van een van de hekjes? Zelf denk ik meer aan ons draakje, die zijn schat moest bewaken. Gelukkig had de brandweer de boel snel onder controle.

Een nostalgische herfstwandeling

De eerste herfstdag begon vanmorgen met een zonnetje. Nadat we onze oudste boef naar school hadden gebracht, ging ik met de twee kleine boefjes naar het bos. We kozen niet zomaar een bos, maar het bos waar ik vele uren in mijn kindertijd doorbracht. Vrijwel iedere zondag gingen we naar het huisje van mijn opa en oma. Het was echt zo'n karakteristiek huis, gelegen bij een stukje bos. Mijn vader en zijn broers zijn hier opgegroeid en nu wonen mijn oom en tante nog in het huis. Vroeger was dit stuk bos afgesloten en hadden mijn opa, oma en mijn oom de sleutel die toegang bood. De poort is inmiddels verdwenen en iedereen kan nu genieten van een heerlijke wandeling.

De eerste stop maakten de boefjes bij het Mariabeeld. Mijn zusjes en ik dachten vroeger echt dat hier ook een vos woonde en dat dit zijn grot was. Zoonlief had er een eigen versie van. Hij dacht dat Maria de heks van het bos was, toen ik thuis de foto's op de computer zette, moest ik om de onderstaande foto wel lachen.... Hans en Grietje bij de heks :)

Toen we bij de kruising in het bos rechtdoor gingen, kwamen we bij de vijver van het bos. Toen ik vertelde dat opa en zijn broers hier zwemles hadden gehad, wilde hij binnenkort met opa hier nog wel eens zwemmen, ook al was het zwembad niet zo blauw als het zwembad op vakantie. Zoonlief luisterde ademloos naar de verhalen, die ik over de vijver wist te vertellen.

Zo vertelde ik hem dat de kans dat hij hier met opa zou gaan zwemmen zeer klein was. Opa deed namelijk alsof hij hier gezwommen had. Hij maakte zijn zwemspullen nat en gaf deze aan mijn oma, zodat het leek dat hij gezwommen had. Hij heeft nooit echt leren zwemmen. En de keer dat ik met mijn zusje op de vijver wilde gaan schaatsen, maar dat ze huilend achter me aan reed en steeds bleef huilen omdat ze het zo koud had. Gelukkig kregen we van oma na afloop warme chocolademelk. Helaas konden we de duikplank niet meer vinden en in plaats van een afgedankt verkleedhok (in mijn beleving afgedankt) stond er nu een keurig gebouw. Ik ben benieuwd of dit nog steeds hetzelfde gebouw is als toen.

Bij het verkleedhok was ook een speeltuintje. Er stond een lange wip, een ijzeren glijbaan en een soort draaimolen. Helaas zijn de wip en de glijbaan verdwenen. De gele draaimolen stond er nog. Dat  was een groot succes bij kleine Pluis. Inmiddels draait hij niet al te hard meer rond, maar we konden hem gelukkig wel aan de praat krijgen.

De mandjes werden gevuld met de eerste herfstattributen en we keerden weer richting het huisje van opa en oma.

We hadden helaas niet genoeg tijd meer voor een glaasje limonade, maar de boefjes kregen allebei nog noten en een prachtige pompoen mee naar huis. De hele middag hebben ze met de pompoen gespeeld. Ik zag hem rollen over de glijbaan, in een speelgoedwagen en op de schommel.

Onze oudste boef vond het niet zo leuk dat we naar het bos waren gegaan zonder haar mee te nemen. Binnenkort zullen we weer teruggaan en drinken we het beloofde kopje koffie en ik wil ook nog foto's maken van alle andere plekken, die me daar veel mooie herinneringen hebben gegeven.

Een spannende start

Ze keek er al even naar uit.... de overstap naar groep 3. Voor de zomervakantie mocht ze al een middag gaan oefenen in haar nieuwe groep. Ze had een mooi plekje gekregen bij het raam en ze zat naast haar beste vriendin. Ook haar juf van de kleutergroep verhuisde met haar mee naar groep 3. Ze was erg enthousiast en ze kreeg een missie mee voor de vakantie: alle kinderen moesten van thuis een etui meenemen. Dit moest natuurlijk zo snel mogelijk geregeld worden. Wanneer we ook maar langs haar school reden, wees ze ons telkens weer op het plekje bij het raam. Gisteren kreeg dochterlief van ons een nieuwe schooltas, want het serieuze werk ging beginnen en dan kon je toch echt niet meer met je Lalaloopsyrugtas aankomen :) We gaven haar twee eerste leesboekjes en ik haakte voor haarden 'Zoen de Bij', die bij de leesmethode hoort.

In haar kamer maakte ze gisteren zelf een leeshoekje. We maakten nog een uitstapje naar het pannenkoekenhuis ter afsluiting van de fantastische zomervakantie die we hadden en om te proosten op het nieuwe schooljaar. Het schooljaar waarin zoonlief ook naar de basisschool zal gaan.

Eenmaal in bed begon dochterlief te malen. Het lukte haar niet om in slaap te komen. Huilend kwam ze steeds naar beneden. De spanning werd haar te groot. Uiteindelijk viel ze toch in slaap om de volgende ochtend voor het eerst sinds lange tijd weer door de wekker gewekt te worden. Ze had er weer zin in en ze had tijdens het ontbijt praatjes genoeg. Toen kwam het afscheid met haar broertje en zusje. Wat ging ze hen toch missen en weer kwamen de tranen. Al snel verdwenen ze toen ze haar nieuwe rugzak om deed en met haar vader nog even naar zijn school mocht.

Om half negen werd het echt tijd om richting haar eigen school te gaan. Manlief en onze oudste boef waren er als één van de eersten. Samen zochten ze naar haar plek in de klas.

Ze zit nog steeds bij het raam, maar de groepssamenstelling was veranderd. Ze zit niet meer bij haar vriendin in de groep. Dit was even een teleurstelling. Manlief vertrok weer, omdat er een grote horde ouders met kinderen binnenkwam. Haar eigen juf bleek nog met vakantie te zijn, dus krijgt ze deze week een invaljuf. Toen de moeder van haar vriendinnetje haar bedrukte gezicht zag en vroeg of het wel goed ging met haar, barstte ze in tranen uit. Alle spanning kwam eruit. Ze had zich een andere voorstelling gemaakt van deze eerste dag.

Bij het fruit eten kon ze haar drinkbeker niet vinden. Manlief had deze in de gang op een kast laten staan in plaats van deze in de bakken in de klas te zetten. Ze kreeg wat te drinken van de school. 

Vanmorgen had ze haar nieuwe oorbellen ingedaan, die ze van opa en oma had gekregen voor haar zwemdiploma. Bij een bezoek aan de aula was ze één oorbel kwijtgeraakt. Samen met haar invaljuf had ze gezocht. De vlinderoorbel hadden ze gelukkig gevonden, maar de sluiting helaas niet. Toen ik dochterlief ging halen van school kwamen daar eerst de tranen over. Ik wees haar nog even op haar schooltas, die ze niet mee naar buiten had genomen. Die was ze bij het overblijven vergeten en vonden we gelukkig terug bij de gevonden voorwerpen.

Alsof de dag nog niet spannend genoeg was geweest, moest ze vandaag direct uit school naar zwemles. Samen met een vriendinnetje werd de laatste energie eruit gezwommen. 

Na zojuist vier keer uit bed komen, omdat ze de slaap niet kon vatten, is ze in ons bed in slaap gevallen. Ik hoop voor haar dat het morgen wat rustiger zal zijn, maar oh wat herken ik mezelf hierin.  Ik verwachtte het drama bij het afscheid nemen van de kleinste boefjes, maar die gingen zonder blikken of blozen voor het eerst weer naar het kinderdagverblijf. Hopelijk gaat dit over twee maanden ook zo, als zoonlief naar de basisschool zal gaan. Al zal ik het er waarschijnlijk het moeilijkst mee hebben.

Aan de tand gevoeld

Vandaag hadden we een leuk uitje in het vooruitzicht. De boefjes moesten een bezoek aan de tandarts brengen. Tot op heden ging het bij onze oudste boef van een leien dakje. Ze vindt het machtig interessant. Ze wilde van de tandarts nu toch echt weten, wanneer die losse tand er eindelijk eens uit zou gaan vallen. De tandarts kon haar maar één advies geven: heel veel met de tand blijven wiebelen. De assisente had dochterlief echter 'gefopt'. Zij deed de eerste controle en vond haar gebit er keurig uitzien. De tandarts zelf kwam ook nog even een kijkje nemen en ontdekte in haar achterste kies een piepklein gaatje. Dit was nieuw voor haar, dus enigszins gespannen ging ze weer mee naar huis. Het is nu wachten op een datum voor het vullen van het gaatje.

Zoonlief is een heel ander verhaal. Tot nu toe heeft de tandarts zijn tanden nog nooit kunnen bekijken. Onze held weigert zijn mond open te doen voor de tandarts. We hebben alles geprobeerd: prentenboeken over de tandarts gelezen, spelenderwijs geoefend met het liggen op een stoel die beweegt, met een tandenborstel zijn tanden tellen, zijn zus eerst laten gaan, zodat hij eerst kon zien wat er gebeurt of juist alleen met mij zonder alle goedbedoelde adviezen van zijn zus, cadeautjes beloofd. We hebben zelfs dit koffertje besteld om hem op een bezoek voor te bereiden.

Zoonlief maakte vandaag al niet veel aanstalten om mee te gaan. Nog lachend weet zijn vader hem mee te lokken. 

In de wachtkamer speelde hij met het speelgoed en zijn kleine zusje. Na zijn zus liep hij met mij de gang door naar de tandarts. Op de drempel bleef hij echter staan. Ik kon hem optillen en samen de tandarts een hand geven. Zoonlief kroop helemaal in me en deed wederom zijn mond niet open. Tranen liepen over zijn wangen en de lieve tandarts, de assistente en ik deden pogingen om hem in ieder geval aan het praten te krijgen. Helaas kregen we het niet voor elkaar. Hij kreeg van de tandarts een cadeautje in de hoop dat hij een glimp kreeg, maar ook dit kregen we niet voor elkaar. Onverrichter zake gingen we weer naar huis. We hebben weer een nieuwe afspraak gemaakt in de hoop dat hij toch een keer zijn mond open gaat doen. Mocht er iemand nog tips hebben of trucs weten, wij staan overal voor open :)

De leukste speeltuin van de wereld

Op één van de laatste vakantiedagen bezocht ik samen met de boefjes opa en oma in Bergeijk. Zodra ik op de snelweg rijd, hoor ik ze achterin de auto al snurken. De hele autorit ging aan ze voorbij. Ze werden weer helemaal wakker door de enthousiaste ontvangst van hondje Floris. Hij moest nog uitgelaten worden en de oudste twee boefjes wilden wel mee een ronde maken. Het werd niet alleen een "uitlaatronde" voor Floris, maar ook voor de oudste boefjes. Ze bezochten de kinderboerderij en ze konden zich nog uitleven op het springkussen. De boefjes werden getrakteerd op een ijsje. Zoonlief lust echter alleen een raketijsje en helaas hadden ze die niet in het assortiment. Dan maar een glaasje appelsap, maar ook deze ging aan zijn neus voorbij. Een flesje ranja was een goed alternatief. Terwijl de oudste boefjes zich met opa vermaakten, vertelde Kleine Pluis ondertussen hele verhalen over de vakantie aan oma.  Jammer dat we er niet al te veel wijs uit konden.
Toen we weer compleet waren, werd er eerst nog in de tuin gespeeld met Floris en zijn bal. Daarna werd het tijd om afscheid te nemen van Floris. We vertrokken richting speeltuin 'De Bucht'.
Daar aangekomen wisten de boefjes al snel de schommels te vinden. Opa en oma waren de klos. Zij mochten de boefjes 'duwen'.

Opa en oma werden door de boefjes goed aan het werk gezet.

De rolverdeling tussen de boefjes was ook hier weer duidelijk terug te zien. Grote zus gaat voorop en ze bepaalt de route. Haar broertje volgt haar als een schaduw en hij wil niet voor haar onder doen en kleine zus, tja...... die trekt gewoon lekker haar eigen plan.

Na het schommelen, springen, klimmen, glijden, en nog meer was het tijd om een pauze te nemen met een ijsje.

Nog heel even spelen en een plaspauze houden, voordat we weer de auto in gingen om de files te vermijden. Voordat de oogjes in de auto weer dichtvielen, vertelden de boefjes dat ze dit één van de leukste speeltuinen van de wereld vonden (ze wisten niet eens meer dat ze er al eens eerder geweest waren met hun neefje en nichtje) en dat ze hier morgen weer naartoe wilden, maar dat ze dan hun zwemkleding mee zouden nemen. In het midden van de speeltuin lag namelijk een zwembad, dat er wel heel verleidelijk bij lag. Onze oudste boef kan dan nog beter zwemmen en ze kan haar opa zonder zwemdiploma's dan wel leren hoe het moet.