Plakworstjestaart

Bij een verjaardagsfeestje hoort natuurlijk taart. De afgelopen jaren maakte ik er al diverse. Ook voor ons jongste boefje werden taarten gemaakt. Ik kreeg deze keer goede hulp van onze oudste boefjes. Zuslief wilde erg graag een eigen taart voor haar zusje maken. We bakten een cake en vulden deze met chocolade. Vervolgens kreeg de cake een witte marsepeinlaag en kon dochterlief tekeningen maken op de taart met eetbare stiften.

Ze schreef bij de taart nog een lieve kaart voor haar zusje.

Ook zoonlief wilde helpen bij het maken van een taart. Hij mocht vooral mee roeren en het deeg kneden. Het allerliefst zou hij de taart zonder hulp willen bakken, maar daar vinden wij hem echt nog te klein voor. Bij de vraag wat voor soort taart hij wilde maken, moest hij even nadenken. Chocoladetaart ging het niet worden, want hij lust geen chocolade. Het werd ook geen slagroomtaart, want hij houdt niet van slagroom. Het moest een plakworstjestaart worden. Zoonlief houdt namelijk het meest van worstjes. Knakworstjes (door zoonlief, dus plakworstjes genoemd) zijn favoriet. Nu leek mij deze combinatie niet zo geweldig. Laatst mochten de kinderen zelf hun pizza samenstellen en misschien kunnen jullie al voorspellen hoe de pizza van zoonlief er uit zag.

Hij had nog net wat ruimte om ananas toe te voegen en een beetje tomatensaus. Mocht hij later vegetariër worden, dan laat ik hem dit verhaal lezen en de bovenstaande foto zien en zullen we er heel hard om moeten lachten.

Uiteindelijk maakten we samen de cake en de vulling voor de stapeltaart met fruit (in het vorige blogverhaal zie je de taart van de zijkant).

Toen de boefjes allemaal op bed lagen, bakte ik de laatste taart. Een homemade appeltaart gaat er altijd wel in (en is de favoriet van onze oudste dochter). Maar weer eens bleek dat ik nog niet helemaal scherp ben. Na vermoeid de appels te hebben geschild en het deeg gekneed te hebben, ging de taart de oven in. Ik zakte even bij manlief op de bank om een stukje van de wedstrijd België-Wales te kijken. Na een tijdje bedacht ik dat ik toch iets in de oven had gezet???

Die konden we toch echt niet meer aan de visite presenteren, al dacht manlief het nog te kunnen verbloemen door hem vol te spuiten met slagroom ;) De volgende ochtend kreeg manlief de opdracht om een appeltaart bij de bakker te gaan halen, zodat de visite toch nog kond kiezen voor een verse appeltaart.