dinsdag 31 december 2019

Weer een jaar voorbij

Ai, 2019 is over een paar uur ten einde. Mijn voornemen was om vaker blogverhalen te schrijven dan vorig jaar. Een voornemen dat er bij ingeschoten is. Gelukkig zijn andere voornemens wel uitgekomen!
Zoals de afgelopen jaren kijk ik deze dag even terug op het afgelopen jaar van de boefjes. Traditiegetrouw begin ik met onze oudste boef.


In het jaar 2019 werd je alweer 10 jaar. We kregen een eerste tiener in huis en dit was te merken. De jurken en rokjes maakten plaats voor spijkerbroeken met schoenen, die niet meer glinsterden van pailletten, maar vooral héél stoer moesten zijn. Steeds vaker kom je aan tafel bij de grote kinderen en volwassenen zitten in plaats van de speelhoekjes van de kleintjes. Ik merk, dat foto's van jou het afgelopen jaar spaarzamer zijn geworden. Helemaal frontaal in beeld vind je niet fijn en ik moet (terecht) eerst goedkeuring van je krijgen, voordat ik een foto van je plaats. Het zal vast aan het einde van volgend jaar goedkomen, als je de spannende operatie achter de rug hebt. Vorige week kregen we van de kaakchirurg te horen, dat er onder narcose het een en ander gaat gebeuren met die vervelende tanden, die maar niet door kunnen komen. Helaas moest je hiervoor nog wel vier maanden op de wachtlijst staan. Nog even op je tanden bijten (grapje schat ;) en dan komt dit helemaal goed.
Op school moest je je weg weer even zoeken in een nieuwe klas met veel nieuwe klasgenoten. We merkten, dat je het toch wel fijn vindt, als alles bij het oude blijft. Ook vind je het soms lastig om je plekje in de groep te bemachtigen en weet je niet altijd hoe je met de druk van zo'n groep om moet gaan. Het eerste slaapfeestje vond plaats en nog meer lessen in stapjes verder groeien. Je werkt hard en wilt het onderste uit de kan halen. Dit schooljaar heb je al verschillende spreekbeurten en projecten gedaan, waar je erg van geniet. Zodra de opdracht is uitgelegd, ga je direct aan de slag. Zo ook deze vakantie. Je hebt eind januari een spreekbeurt, maar bent er nu al twee weken voor aan het werk. Ook dans je er nog drie keer in de week lustig op los en klinken er uit de piano steeds ingewikkeldere liedjes. Regelmatig kijk je me onzeker aan, als iemand vragen aan je stelt. Je zoekt mijn veiligheid en bevestiging op. We merken, dat ik je veilige haven ben, omdat je ook het vaakst op mij moppert en ik het in de pre-puberfase soms al moet ontgelden. Papa is nog steeds je held en met hem wil je de wildste avonturen meemaken.Jij bent ook degene van de drie boefjes, die zich het meest zorgen kan maken om bijvoorbeeld opa en oma die het afgelopen jaar ook spannende momenten hebben gehad. Je staat dan ook altijd klaar om ze een handje te helpen, zelfs als je daardoor afspraken met vriendinnen moet afzeggen. Vanavond gaan we samen genieten van het late opblijven tot middernacht. Het late opblijven vindt trouwens ook steeds vaker plaats en dan het liefst met ons kijken naar volwassenen programma's als: 'The Voice of Holland' en 'Wie is de Mol?' en 'Heel Holland Bakt'. De commentaren van de juryleden vallen in het niet met jouw kritische opmerkingen. Zo grappig om te horen. We zijn benieuwd welke programma's er het komend jaar bij zullen komen. Gelukkig kunnen we tegenwoordig programma's terugkijken, want het einde van de programma's haal je nog (net) niet. Liefie, we zijn zo enorm trots op jou!! 

Onze boevenvriend heeft het afgelopen jaar de meeste sprongen gemaakt.


Na heel lang oefenen heeft hij dit jaar zwemdiploma A en zwemdiploma B gehaald. Gisteren kregen we een mailtje van de zwemjuf, dat hij op 2 februari zijn zwemdiploma C ook in de pocket zal hebben (yes!). Eenmaal de drempel over zien we je genieten. We zien je soms zo erg genieten, dat je vergeet dat er ook nog gewerkt moet worden. Nog een maand volhouden voor ons en dan zeggen we het zwembad even gedag tot je zusje aan de beurt is, maar gelukkig is er nog een wachtlijst (daar ook al), zodat we even op adem kunnen komen. Wat zul jij het enorm jammer vinden, dat het dan gedaan is met de wekelijkse zwempartij. Je kunt je vader regelmatig lief aankijken komend jaar om te gaan zwemmen. Je moeder heeft er een hekel aan, dus van mij moet je het niet hebben, hihi. Een ander groot moment was het moment, dat je eindelijk ging fietsen. Wat was dit spannend. Wanneer je een bocht voor je zag, begon je al te gillen, omdat je niet wist hoe je dit moest aanpakken. Remmen was namelijk nog wel een dingetje. Je liet je fiets maar al te graag in de schuur staan tot het moment kwam, dat je kleine zusje de fiets zonder zijwielen pakte en ermee wegreed. Dit kon je toch niet laten gebeuren. Je pakte je fiets en reed zo weg. Nu was het vooral gillen, als je kleine zusje je in ging halen, want ze moest toch vooral achter je blijven. Nu is dat laatste wel een groot ding voor je. Ook tijdens het avond eten, at je kleine zusje meer groenten en wees ze je erop, dat ze met ieder stuk groente meer ging groeien en je nog wel eens voorbij zou kunnen groeien. Ook dit liet je niet over je kant gaan en plots verdwenen er met lange tanden een paar hapjes groente in jouw mond. 
Het jaar vorderde, maar ook de praatjes uit jouw mond. Sinds je in groep 4 zit, voel je je een stuk stoerder. Niet alleen de kinderen in je klas en de meester vinden je een guitig ventje, zelfs de kinderen van groep 8 komen regelmatig op het schoolplein voorbij om je een high five te geven en je te begroeten. Je zelfvertrouwen is hier erg van gegroeid en steeds vaker laat je je stoere praatjes horen. Vooral je oudste zus moet het soms ontgelden, al zou je haar wel meenemen als je naar Mars zou reizen. Gelukkig zijn het nog steeds onschuldige praatjes en moet ik bekennen, dat ik er vaak ook erg om moet lachen. Ik ga alleen duimen, dat ze het komende jaar ook binnen de grenzen blijven.
In mei kreeg je er een grote hobby bij: voetballen. We hadden je beloofd, dat je op voetba mocht na de zwemlessen, maar aangezien die al ruim twee jaar duren, mocht je toch iets eerder beginnen. Je vindt het geweldig. Je popelt om twee keer in de week naar de trainingen te gaan en in het weekend je kunsten te laten zien tijdens de wedstrijden. Zo leuk om te zien, dat je enorme sprongen maakt. Eerst huppelde je een beetje achteraan en hield je vooral je hand omhoog in de hoop, dat iemand naar je zou overspelen. Nu werp je jezelf in de strijd en wil je iedere dag even voetballen bij de gele goaltjes (het kleine voetbalveld in de buurt). In de krant en op tv houd je de voetbaluitslagen in de gaten.
Op school neem je het allemaal niet zo nauw. Je bent trots op jezelf, zoals je zei in het kind-oudergesprek met de meester. Wanneer je grote zus gaat voor een 9 of een 10, vertelde je me dit jaar, dat een 5,5 toch ook een voldoende is. Ik heb zo'n vermoeden dat hier de komende jaren met jou nog wat gesprekken over zullen volgen. Ook op jou zijn we enorm trots en hopen we vooral, dat je je vrolijke zelf zult blijven.

Tot slot ons kleinste boefje, dat al steeds minder klein aan het worden is.


Vol trots meld je aan iedereen, dat je niet zomaar een kleuter bent. Je bent een oudste kleuter wel te verstaan. Nog een half jaartje en dan hebben we geen kleuter meer in huis (slik). Je wordt al vreselijk groot, maar tegelijkertijd wil je vaak ook nog klein zijn en speel je de baby in huis of weet je je broer en zus voor je karretje te spannen. Zoals we al bij je broer konden lezen, fiets ook jij zonder zijwielen rond. Je maakte zelfs meteen een grote fietstocht met je kleine fiets naar je peettante en je grote vriend in het dorp verderop. 
Met je broer ga je mee naar de voetbaltrainingen en wedstrijden. Je offert je graag op om samen met hem te gaan oefenen bij de gele goaltjes. Jij bent dan de keeper. Hier moeten we vaak erg hard om lachen. Je trekt een mooie jurk aan met daaronder heuse voetbalschoenen met noppen en keeperhandschoenen, heel charmant. 
Thuis heb je het hoogste woord en klets je er lustig op los. Op school ben je een braaf, behulpzaam en lief meisje, anders dan we je thuis kennen (ook wel heel lief hoor!) Thuis doe je je klusje, als het jou uitkomt en niet als we het van je vragen. We noemen je soms ook wel ons heksje. Bij onrecht of het kracht bijzetten van je mening, maak je je ogen groot en gaan je handen in je zij. Steeds vaker imiteer je de stoere moves van je broer. Ik kan dan ook de laatste maanden geen foto meer van je maken, waarop je in een stoere houding poseert of zelfs scheel gaat kijken. 
Je vierde je eerste verjaardagsfeest op school en je eerste kinderfeestje. Alle aandacht was heel spannend en je wist niet precies wat je van je kinderfeestje moest verwachten. Toen het feestje achter de rug was, wist je me te vertellen dat het feestje volgend jaar wel wat groter mag, want het is toch wel heel erg leuk. Natuurlijk zijn we ook erg trots op jou en zijn we benieuwd hoe je de overstap gaat maken van kleuter naar groep 3.

Naast de hoogtepunten van de boefjes hebben we het afgelopen jaar ook een prachtige reis door Noorwegen gemaakt. Een absolute aanrader, want wat is dit land prachtig!
De boefjes vervulden in september bijzondere taken. De meisjes mochten bruidsmeisjes zijn op de bruiloft van hun oudste nicht en onze boevenvriend werd de ringdrager. Zo bijzonder voor ze om dit heel bewust mee te maken.
Een paar voornemens heb ik nog wel waar kunnen maken. Aan het einde van vorig jaar wees de weegschaal -12 kilo aan, aan het einde van dit jaar is dit totaal opgelopen naar -20 kilo. De resultaten bij de MDL-arts zijn eerder nog niet zo goed geweest, dus is er wederom aan de medicatie gesleuteld met prima resultaat. 
Ik maakte de overstap van juf in groep 3 naar de kleutergroep (een bekende groep voor mij). Het is even weer mijn weg zoeken, maar wat is het heerlijk om weer wat meer creatief met de kinderen te kunnen werken.
Tsja en dan voornemens voor het komende jaar. Ik durf het bijna niet te zeggen..... meer blogverhalen schrijven?? :) Wel ga ik me in ieder geval verder verdiepen in de fotografie, want wat vind ik het leuk om daar mee bezig te zijn. Er staan dan ook in de eerste maand al twee workshops op de planning voor mijn verjaardag om eens kennis te maken met Lightroom (bewerkingsprogramma). Ook denk ik al een tijdje na over het combineren van twee hobby's: lesgeven en creatief bezig zijn. Regelmatig krijg ik de vraag of ik hier zelf geen workshops wil geven. Een vraag om eens serieus over na te denken de komende tijd.
Manlief heeft het afgelopen jaar ook weer flink gewerkt en een aantal prachtige projecten neergezet. Nu gaat hier vaak veel tijd inzitten en heeft hij het afgelopen jaar geprobeerd meer tijd vrij te maken voor het gezin. Ook het komende jaar gaat hij proberen iets vaker 'nee' te zeggen (een lastige klus voor manlief).

Tot slot willen we jullie een te gek 2020 wensen. 















zondag 3 november 2019

Wie is....?

Onze oudste boef is bijna een tiener. Gisteren vierden we haar kinderfeest. Ze wilde heel graag een "Wie is de mol?-feestje". Dat was wel een thema waar ik wat mee kon. "Wie is de mol? is namelijk echt al jaren een favoriet tv-programma bij ons in huis.
Bij de uitnodigingen zat een vragenlijst, die alle kandidaten thuis al moesten invullen. We hadden een app gedownload, waar ik alle antwoorden in kon zetten. Op die manier konden we tijdens het feestje echt een test laten invullen en kreeg zowel de mol als de winnaar een bepalend scherm te zien. Vooraf kregen alle feestgangers per brief te horen of ze kandidaat waren of mol. De mol hadden we al iets eerder benaderd. Iedereen kreeg een molboekje en er waren jokers te verdienen.


Om twee uur begon het feestje eerst met ranja en taart, maar ook met de trailer van "de mol" op tv. Ons boefje werd door haar vriendinnen en vriendje enorm verwend met leuke cadeautjes.


Daarna begon het spel echt. Manlief kreeg de rol van Art toebedeeld. Voor het eerste spel gingen we even het bos in. Daar waren twee leerlingen van de school van manlief, die samen met onze boevenjongen als scherpschutters de kandidaten af konden schieten. In de auto op weg naar het bos werden er al bondjes gesloten en stelden de kinderen elkaar vragen over de schoenmaat, sporten waar ze op zaten en hun lievelingsgerechten. Bij het eerste spel moest een route gerend worden, waarbij geld gesmokkeld en gezocht moest worden. Als je door de nerf-pistolen werd geraakt, dan kwam er geen geld in de pot.




De kandidaatjes vonden het erg spannend om alleen door het bos te rennen. Ons boevenmannetje vond het geweldig om op de meiden te mogen schieten. Uiteindelijk wisten ze 800 euro in de pot te krijgen.
De tweede opdracht speelden onze kandidaten in het dorp. We wandelden gezellig samen het dorp in, waar manlief de opdracht uitlegde. In twee groepen moesten ze een fotospeurtocht doen. De letters van de winkels op de foto's vormden samen een woord. Het woord was eigenlijk heel eenvoudig "De Bakker", maar onze deelnemers kregen het net niet bij elkaar gepuzzeld. De enveloppe, die we die ochtend bij onze favoriete bakker hadden afgegeven, werd niet door ons groepje gevonden. We wandelden wel samen bij de bakker binnen. Het was immers ook een verborgen aanwijzing naar de mol.





De derde opdracht speelden we binnen. In de woonkamer hadden we dertig gekleurde ballonnen liggen met daarin kaartjes. Art las de nummers voor. De deelnemers moesten onthouden welke nummers ze niet hadden gehoord. Daar konden ze geld voor de pot mee verdienen. Dat lukte heel aardig. Met de ballonnen wisten de deelnemers 2500 euro in de pot te spelen.
Om nog meer spanning in het spel te krijgen, konden de spelers ook jokers verdienen. Tijdens het eten had iedereen een geheime opdracht om een joker te verdienen. Zo viel er o.a. een vork op de grond en werden sokken onder de tafel uitgedaan. Daar slaagde alleen onze boef niet in.
Na het eten vulden alle deelnemers de test in. Vol spanning keek iedereen naar het scherm, waarop te zien was wie de mol deze middag was geweest. Wij hadden echt een fantastische mol, die al haar mol-acties in geuren en kleuren kon navertellen. Zo stond ze met een geheime code op de teamfoto en viel haar schoen steeds uit tijdens de puzzeltocht.


Ook de winnaar van de middag werd via een scherm bekend gemaakt. Het was een geweldig geslaagd feestje en een goed begin van een aantal feestweken.





donderdag 8 augustus 2019

Maïs

Wat is het toch heerlijk om nog even te kunnen genieten van de vakantie. We wisselen heerlijke uitrustdagen thuis af met wat leuke uitstapjes. Vanmiddag had ik het plan om eens een kijkje te gaan nemen in het Maïsdoolhof in Udenhout. Ieder jaar is er een ander thema uitgewerkt en onze boefjes houden wel van een avontuurlijke speurtocht. Het werd een groot succes.
Het maildoolhof ligt er mooi bij en we kregen een leuke opdracht mee. We moesten uitzoeken welk dier was ontsnapt. Dat was namelijk het enige dier, dat niet op de plaatjes was te vinden tussen de maïs. Verder moesten er allerlei meerkeuzevragen over de dieren worden beantwoord om een zin te achterhalen. Manlief en ik kwamen zo ook nog van alles te weten. Wist je dat een giraffe een blauwe tong heeft? Gorilla's een dikke buik hebben, omdat ze veel planten eten en dat een neushoorn haast niets ziet? We wisten alle antwoorden te achterhalen. Als beloning kregen alle boefjes nog een zakje popcorn mee naar huis.
Al met al een echte aanrader voor een paar uurtjes gezellig speuren.



















vrijdag 2 augustus 2019

Van Oslo naar huis

Onze boefjes zijn vroege vogels. Thuis staan ze dan bij ons bed met de vraag of ze naar beneden mogen. De dag van vertrek uit Rauland kwam dat goed uit. Ook nu stonden ze weer vroeg aan ons bed met de vraag of ze naar beneden mochten. Ook al hadden we in dit huisje helemaal geen bovenverdieping, toch bleven ze de vraag gewoon stellen. Manlief ging ook meteen aan het inpakken. Het voorwerk had ik de avond ervoor al gedaan. In een razend tempo hadden we het huisje leeg en kon ik aan een snelle schoonmaakbeurt beginnen. Dat was meteen het begin van de terugreis, die we net iets hadden verlengd met een extra nachtje in Oslo.
De weg naar Oslo was wederom prachtig. Langzaam zagen we het landschap veranderen. Steeds minder enorme bergen, minder watervallen, minder tunnels. We naderden de grote stad, dat was te merken. Rond het middaguur waren we al bij ons hotel in Holmenkollen, vlak naast de gigantische skischans. 
Het leek ons aardig om nog even Oslo te verkennen. Met de metro gingen we naar het centrum van deze vriendelijke stad. Het was heerlijk weer in Oslo, bijna 30 graden, en dat is voor Noorse begrippen echt bijzonder hoog. Onze kleinste boefjes vonden het te warm voor een stevige wandeling. We moesten ons dus echt beperken tot de highlights. We startten in de Karl Johans Gate, de bekendste en drukste straat van Noorwegen. De fonteintjes waren bij onze boefjes favoriet. Het Slottet, het koninklijk paleis, vonden ze ook mooi om even te zien. Manlief en ik hadden graag nog wat musea of het Radhuset bezocht, maar we hadden al snel door dat we de kindjes daar geen plezier mee zouden doen. 







Om toch nog iets van de stad te zien, namen we de metro naar het oostelijk deel van het centrum. Daar beklommen we het dak van het operahuset. Wat een schitterend gebouw en wat bijzonder om daar naar boven te wandelen. Het uitzicht over de haven en dit deel van de stad was mooi. 






Met de metro reden we weer terug naar ons hotel, waar we ons moesten splitsen. We hadden twee kamers toegewezen gekregen. De kamers lagen enigszins in de buurt, maar niet naast elkaar noch op dezelfde etage. De mannen sliepen samen op de tweepersoonskamer en ik sliep met mijn meisjes in de familiekamer. We zouden die avond in het hotel eten. Deze reis was het de eerste keer dat we in een restaurant gingen eten. Met de meiden haalden we de jongens op. We hadden ons lekker opgefrist en ons boevenmanneke had voor de gelegenheid zelfs gel in zijn haar gedaan. 


Het buffet was prima en vooral het drinken (van gewoon water overigens) uit een wijnglas vonden ze heel chic. De toetjes moesten allemaal getest, want die zagen er wel heel erg lekker uit. 
Na ons diner brachten we de jongens ook weer naar hun kamer. Toen we eenmaal op onze eigen kamer waren, probeerden de mannen ons nog even te foppen. Ze hadden al de hele tijd geroepen dat ze samen op stap zouden gaan. Bij het uitzwaaien hadden ze op de gang twee lege pizzadozen gevonden. Via FaceTime lieten ze ons weten, dat ze snel nog even een pizza hadden laten komen. Onze oudste dochter keek met grote ogen naar die twee lege dozen. Het was een goed geslaagde grap, waar ze met twee voeten in trapte.
De volgende ochtend kon ze bij het ontbijtbuffet nog een keer helemaal los. We hebben zelden zo'n uitgebreid ontbijt gezien. Gerookte zalm, pannenkoeken, bacon & eggs, eigenlijk te veel om allemaal op te noemen. Manlief en oudste boef moesten zo veel mogelijk uitproberen. Ook de andere boefjes gingen los. Het was een heerlijke ontbijt zo voor ons vertrek naar de boot. Die ochtend hadden we nog net een uurtje over. Het weer zat niet echt mee, maar we wilden de skischans even van dichtbij bekijken. Manlief en oudste boef wilden de skisimulator wel uitproberen. Hierin kon je beleven hoe het is om met 100 kilometer per uur door de lucht te vliegen en te landen of om nog veel sneller een super G-slalom naar beneden te maken. Hun uitgebreide ontbijt werd flink door elkaar geschud, maar gelukkig niet te ernstig. 


De bootreis van Oslo naar Kiel verliep voorspoedig, de autorit van Kiel naar huis gelukkig ook. 


Ons boevenzoontje is dit jaar erg geïnteresseerd in nummerplaten. In Duitsland viel het hem op, dat er wel erg veel Duitse auto's rondreden. Toen we even een file hadden, keek hij om zich heen en riep hij uit:" We zijn omsingeld door Duitsers!" Dat waren we in Noorwegen natuurlijk niet meer gewend. 
Bij thuiskomst waren onze boefjes heel blij om opa en oma weer te zien. Die hadden ze wel echt gemist. Net als de snoepjes en de frietjes van opa en oma.







woensdag 31 juli 2019

Rauland

De volgende halte voor onze boefjes in Noorwegen is Rauland. Om hier te komen, moest er een aardig stuk worden gereden. Om de autorit wat te breken, besloten we een facultatieve extra op te nemen in ons programma: het Hardangervidda Natursenter in Eidfjord. In dit museum kom je alles te weten over de geologie, archeologie en het planten- en dierenleven op de Hardangervidda, een indrukwekkend Nationaal Park, waar we vlakbij ons huisje zouden hebben. De film van Ivo Caprino over de omgeving kon ze minder boeien. De kleinste boefjes waren allebei in slaap gevallen.




Rond zeven uur kwamen we aan in ons derde vakantiehuisje. Ook dit was een prima plek met sauna en wasmachine. De eerste dag reden we naar het plaatsje Rjukan, waar we de Gaustobanen namen om de top van de Gaustoberg te kunnen zien. Het was een bijzondere ervaring om eerst als mijnwerkers de berg in te rijden in het eerste treintje. Daarna moesten we allemaal overstappen en het tweede treintje ging schuin omhoog. Eenmaal buiten klommen we eerst helemaal naar de top. Daar genoten we van onze lunch en van het ongelofelijke uitzicht. Onze oudste boef houdt wel van leuke uitdagingen. Ze stelde voor om niet de treintjes naar beneden te nemen, maar om te gaan wandelen. Manlief zag dit meteen zitten. Er wandelden veel mensen omhoog en omlaag, het weer was prima en anders moet je toch wachten op de treintjes. We namen de uitdaging aan en we gingen samen te voet naar beneden. Dat was natuurlijk veel spannender dan in de treintjes. Het was een afdaling van ruim drie kilometer over enorme stenen in alle soorten en maten. Onze boefjes klommen en klauterden vrolijk en stoer omlaag, manlief en ik hielden regelmatig ons hart vast. Gelukkig kwamen we allemaal weer veilig en zonder kleerscheuren beneden.













De volgende dag trokken we weer naar dit pittoreske plaatsje, waar we twee onderdelen op het programma hadden staan: museum Vemork en het klimpark. We reden eerst naar het museum, waar we de auto parkeerden. Om bij het Norwegian Industrial Workers-museum te komen, moesten we nog een stukje wandelen. Dat begon met een brug, waar je een flinke kloof overstak. Midden op de brug konden mensen bungee jumpen. Dat vonden de boeven heel interessant om te zien. Gelukkig was ook het museum meer dan de moeite waard. De boefjes kregen een speurtocht om de helden van het verzet te vinden in het museum. Ons boevenjongetje dacht dat hij met de speurtocht "Wie is de mol" mocht spelen. Elke held die hij vond, werd door hem voorzien van een groot kruis (in plaats van een rood scherm). Gelukkig kregen onze malloten uiteindelijk allemaal een prijs: een ballon of een tijdelijke tattoo.






Na een relaxte lunch in het park namen we de Krossobanen, een kabelbaan op de Gvepseborg, om bij het klimpark te komen. Daar werden de boefjes even gemeten. Onze kleinste boef mocht met mij gaan klimmen in het kinderpark, de oudste boeven gingen met manlief voor het echte klimwerk. Ik mocht gelukkig met mijn voeten op de grond blijven om foto's te kunnen maken en kleine Pluis te kunnen helpen. Die bleek al snel niet veel hulp nodig te hebben, want ze vond het geweldig. Ze klom, zekerde en tokkelde op het kinderbaantje. Ook de grote boeven wisten flink omhoog te klauteren. Af en toe moest ons boevenmannetje gered worden door een instructeur, maar meestal ging het al goed met hulp van zijn vader. Ons oudste boefje wist zich ook al goed zelf te redden. Er zaten wel wat spannende stukjes tussen. Haar geduld werd hier en daar flink op de proef gesteld, maar ook dat ging haar aardig af.












De laatste dag in Rauland vonden kleine Pluis en ik het tijd om even gas terug te nemen. Daar waren de meningen toch enigszins over verdeeld. We vonden een geweldig voetbalveldje vlakbij de plaatselijke school, waar ons boevenmanneke lekker met zijn papa kon voetballen. De meiden speelden lekker in de speeltuin. Daarna reden we naar een meertje, waar bootjes van het vakantiepark lagen. Die mochten door de gasten gewoon worden gebruikt. Dat lieten de oudste boefjes zich geen twee keer zeggen. Het werd een roeiboot, omdat het kanodrama van vorig jaar toch nog vers in het geheugen zat. Het was de bedoeling om tijdens het varen een vis te vangen. Het rode schepnetje (goed te zien op de foto's in Hemsedal) moest de vis uit het water zien te krijgen. De taakverdeling in de boot was duidelijk: manlief ging roeien, oudste boef ging vissen en boevenzoon keek toe. Hij vond het reuze spannend, maar veel minder gruwelijk eng dan vorig jaar. Hij bleef rustig zitten en hier en daar gaf hij zijn zus aanwijzingen. Ze zagen vissen zwemmen onder de boot. Helaas sloeg het noodlot toe, net toen er een vis aankwam. Het netje schoot los van de stok en verdween in het water. Dat werd de boefjes even te veel. In volle vaart roeide manlief terug naar de waterkant. Een mooi symbolisch begin van de terugtocht.