Groene vingers

Wat een leuke actie van een bekende supermarktketen. Ook hier is het moestuinvirus losgebarsten. Natuurlijk heeft opa zijn grote moestuin achter op het land, zoals ze dat noemen. Dochterlief is maar wat trots, dat ze haar eigen 'tuintje' kan maken. Vorige week wisten we de eerste potjes te bemachtigen en gingen we direct aan de slag. Met echte tuinhandschoenen werden de potjes van aarde en zaden voorzien.

Het leukste onderdeel is toch wel het laten 'groeien' van de aarde. Eerst is het een plat schijfje en wanneer er water bij komt, krijg je volgens dochterlief een 'bergje'. 

Na een week zijn de plantjes al aan het ontkiemen. 

Dochterlief hoopt nog op een aardbeienplantje. Naar eigen zeggen was dit vorig jaar niet zo'n succes. Een konijn uit de wijk genoot mee van al dat heerlijks in de tuin. Dochterlief heeft dan ook de doeplaat ingekleurd en hieruit de vogelverschrikker geknutseld. Ze heeft hierbij weer twee mooie redeneringen bedacht. De VOGELverschrikker zorgt ervoor, dat de konijnen wegblijven en ze heeft de vogelverschrikker niet op haar allermooist gekleurd, zodat de konijnen schrikken van de slordigheid :)
Op een poster kunnen we de groei van de plantjes goed bijhouden.

Dochterlief hoopt dat haar tuintje snel zal groeien, zodat haar zusje hier ook van kan eten. Nu genieten we allemaal van al het lekkers uit opa's moestuin.

Ook binnen komt het voorjaar steeds dichterbij. We hebben wat bollen in een schaal gepland en we kunnen niet wachten tot deze tot bloei komen.

Vandaag genoten we buiten van de sneeuwklokjes en de krokussen tussen de andere planten.

Onze kleine boef ging samen met opa aan het werk om de laatste restjes van de winter op te ruimen. Zo leuk om ze samen aan het werk te zien met de "schup". Ze vormen samen een mooie "Buurman en Buurman". Waar de één graaft, gooit de ander het gat weer dicht.

Laat nu die zon maar vaker komen om zijn werk te doen in de tuintjes.

Kinderstad

Een paar dagen geleden vertelden we dochterlief over het pretpark 'Het land van Ooit', waar kinderen de baas waren. Inderdaad waren, want dit leuke pretpark bestaat niet meer. Op het internet kwamen we het evenement 'Kinderstad' in Lommel tegen. Een grote sporthal met ontzettend veel leuke activiteiten voor jonge kinderen. Op de weg naar België maakten we eerst een tussenstop bij opa en oma in Bergeijk. Even bijkletsen met opa en oma en spelen met de hond. Na een uurtje vervolgden we de reis.
In Lommel waren de boefjes toch nog een beetje de baas. Ze konden springen op de vele verschillende springkussens, glijden van glijbanen, bouwen met Lego en Playmobiel, knutselen, schminken, een heuse make-over en daarna over de catwalk flaneren, in de draaimolen, kijken naar diverse optredens en nog veel meer.

De boefjes konden op de terugweg even een dutje doen in de auto om zo helemaal fit bij de laatste verrassing van de dag te komen. We aten in het favoriete pannenkoekenhuis van dochterlief in Esch. Het kleinste boefje kon er voor het eerst in een kinderstoel zitten en ze genoot hier met volle teugen van.

Haak maar aan

Met mijn lieve collega bezocht ik vandaag het nieuwe inspiratiecentrum van Wolplein. Dit is een centrum waar een heleboel bollen wol te bewonderen zijn. Met een heleboel nieuwe ideeën gingen we weer naar huis. Ik mis echter één product..... tijd. De tijd om al dit moois te maken.

Mijn haaknaalden hebben niet stilgestaan de afgelopen tijd, maar ze zijn ook niet op volle toeren aan het draaien geweest. Naast kraamcadeautjes, zoals een slinger (helaas geen foto's van gemaakt) maakte ik voor het allerliefste koekiemonstertje dat ik ken zijn eigen koekpotje.

Na het sinterklaaspoppetje, dat op een eerder blogbericht stond, ben ik begonnen aan figuren voor een kerststal. Helaas werd ik voor de kerstvakantie geveld door een griep en bleef Maria vrijgezel. Volgend jaar help ik haar aan een man en kind.

Tot vier keer toe ben ik begonnen aan een project met nieuw acrylgaren. Het blijkt niet mijn favoriete garen te zijn. In het inspiratiecentrum zag ik wel degelijk mooie dingen van dit materiaal tot stand komen. Ik ga toch nog maar eens een vijfde poging wagen.

Alaaf!

De afgelopen dagen genoten de boefjes van Carnaval. Eerst werd dit op school gevierd en daarna werd het thuis dunnetjes overgedaan. Dochterlief trok haar mooiste prinsessenjurk aan en onze boevenvriend had zijn geliefde gruffalopak aan. Samen vormden ze het duo beauty and the beast.

Dochterlief verheugde zich vooral op het gooien van confetti. Al een paar dagen was ze driftig in de weer met gekleurd papier en een perforator. Uiteindelijk had ze een aardig zakje vol.

Zondag kon ze flink strooien tijdens de optocht in ons dorp.

Het zakje bleek later nog goed van pas te komen. Zoals alle jaren werd er vanaf de wagen van Prins Carnaval met confetti en snoep gegooid. Dochterlief graaide en zocht er lustig op los. Ze kreeg ook van verschillende omstanders gevangen snoepgoed. Eenmaal thuis kon ze het zakje leegschudden en bleek ze over een aardige bak snoep te beschikken.

Thuis dansen we er morgen nog op los. De favoriete carnavalskraker van dochterlief is de Pinguïndans (klik op de link en jullie kunnen morgen ook flink hossen)  Veel plezier!

Mijn hartsvrienden

Gisteren begon de dag spannend, maar eindigde met een geweldige verrassing. Tijdens de balletles bleek ik maar weer blij te zijn met mijn BHV-diploma.
Bij thuiskomst lagen er een paar prachtige Valentijncadeaus. Ik kreeg drie schitterende houten schilderijen van onze boefjes. Ze staan nu te pronken op schouw, maar we gaan er nog een héél mooi plekje in huis voor zoeken. Ik denk dat het de hal bij de voordeur gaat worden, aangezien we hier ook een nieuwe kapstok gaan maken en er nu foto's hangen van neefjes en nichtjes en één couveusefoto van onze oudste boef. Deze hal is duidelijk aan een metamorfose toe.
Niet alleen ik werd flink verwend, ook dochterlief kreeg erg leuke post. Ze was er maar wat trots op.

Terwijl de boefjes even boodschappen gingen doen, toverde ik een Valentijnslunch in elkaar. Eergisteren bakte ik hiervoor al een appeltaart.

Na de verjaardag van ons nu 24-jarige nichtje (ai, waar blijft de tijd) had manlief nog een verrassing in petto. Opa en oma gaven de boefjes eten en brachten ze naar bed. Wij vertrokken naar Amsterdam voor een diner en de voorstelling 'Hartsvrienden' in Carré. Wat een leuke voorstelling in een fantastisch theater!  Een prachtig begin van de voorjaarsvakantie!

Vies hè

De jongens gingen vandaag weer samen op pad. Deze keer werd het de voorstelling van Brandweerman Sam. Ademloos keken ze naar de avonturen van Sam in het dorpje Piekepolder. Zonder het te weten zaten mijn jongste zusje, zwager en neefje ook in de zaal. Zij stuurden me een foto van de geconcentreerde boeven in het theater.

Nog leuker werd het toen bleek dat de neefjes hetzelfde shirt aanhadden. Mijn zusje en ik hadden (ook zonder het van elkaar te weten) exact dezelfde strijkapplicatie gekocht en een simpel donker shirt hiermee gepimpt. Blijken we toch maar weer eens dezelfde smaak te hebben. Het is overigens niet de eerste keer, dat we voor onze jongens dezelfde kleding geshopt bleken te hebben. Met drie weken verschil en eenzelfde smaak is daar geen ontkomen aan.
Na afloop van de voorstelling kon ons boefje de brandweerman een hand geven. Bij Toto van het Zandkasteel durfde hij dit nog niet. Nu kwam hij bij binnenkomst thuis héél trots vertellen, dat hij het deze keer wel gedaan had.

Ondertussen hebben wij thuis ook niet stilgezeten. Er werden heuse drollenkoekjes gebakken. Dochterlief had gisteravond een boek gelezen: 'Vies, hè'. Achterin dit boek bleken nog wat recepten te staan voor o.a. muizenkeutelcake en drollenkoekjes. Deze moesten natuurlijk een keer gemaakt worden. Wat een lol tijdens het kneden van het deeg. Iek, overal zat poep.

Gelukkig rook het in huis wel lekker en hebben we heerlijk gesmuld van de drollen.

A.s. zaterdag is het Valentijnsdag. Het vriendje van dochterlief werkt op school aan het thema 'post'. Hij heeft hiervoor een eigen brievenbus in de klas gekregen. Dochterlief wilde wel een tekening voor haar vriendje maken en hem hiermee op school verrassen. We hebben hem vanmiddag alvast naar de brievenbus gehad om er zeker van te zijn, dat hij hem op tijd zal krijgen.

Een tijd lang riepen ze dat ze met elkaar gingen trouwen. Eenmaal in de kleuterklas en met de komst van haar broertje werd bij allebei de horizon verbreed. Tijdens het tekenen vertelde dochterlief dat ze niet meer ging trouwen: "Ik ga nooit trouwen, want ik wil voor altijd bij jullie blijven". Ze volgt het advies van haar opa en vader goed op: trouwen is mooi, maar niet trouwen is véél mooier.

Klein houden

Het is een ontzettend cliché, maar wat groeien de boefjes hard. Ons kleinste boefje is alweer zeven maanden. In de kerstvakantie verplaatsten we de wieg van onze slaapkamer naar de eigen kamer van babyboef. We vonden dat een hele stap. Inmiddels wil babyboefje ook niet meer in haar eigen bad. Ze geniet erg van het spetteren met haar grote broer en zus in ons bad. In dezelfde vakantie kreeg onze oudste dochter een goot bed dat van van haar nichtje is geweest. Broerlief heeft zijn ledikant alvast afgestaan voor zijn zusje en kreeg het juniorbed van zijn oudste zus.
Wat is hij in zo'n groot bed toch weer een klein mannetje.

Het ledikant van zoonlief staat al even in de kamer van babyboef klaar. In de carnavalsvakantie zal het misschien toch tijd worden om ons kleine meisje hierin te gaan leggen. Ze heeft het hemeltje van de wieg ontdekt en ze zwiert er lustig mee op los. 

Met stapjes nemen we helaas steeds meer afscheid van de babytijd. Alle kleding in maat 50/56 en ook veel kleding in maat 62 kan opgeruimd worden. De rest van babyboefs kamer blijft zo lang mogelijk staan.

Ik weet nu ook waarom ouders hun laatste kindje klein willen houden. Ik doe hier zelf nu ook lekker aan mee en ga nog héél veel en lang knuffelen met onze kleine meid (of ze nu wil of niet ;-)